Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖmürgönülşen, Uğur
dc.contributor.authorDumlu, Muhammed Börteçine
dc.date.accessioned2024-09-04T07:42:03Z
dc.date.issued2024-09-03
dc.date.submitted2024-06-03
dc.identifier.citationDumlu, M. B. (2024). 6360 Sayılı Kanunun Getirdiği Yeni Büyükşehir Belediyesi Modelinde Kırsal Mahallenin Konumu: Ankara Örneği, (Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Ünversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/35660
dc.description.abstractThis thesis examines the impact of Law No. 6360 dated of 2012 on the new metropolitan municipality model, with a particular focus on rural neighborhoods in the context of Ankara. Law No. 6360 constituted a significant restructuring of the administrative and functional boundaries of metropolitan municipalities in Turkey, whereby former rural settlements and town municipalities were transformed into a new category, designated as rural neighborhoods. The principal objective of the field research conducted as part of this thesis is to investigate the challenges and opportunities that arise from the integration of rural neighborhoods into the metropolitan municipality framework. This research is significant in that it offers insight into the practical implications of centralising administrative functions and how such policies affect local communities, particularly those in rural areas that may have different needs compared to urban centres. In order to achieve these objectives, a qualitative methodology was employed, comprising the collection of qualitative data through interviews with rural neighbourhood headmen. In essence, the findings reveal a rather complex landscape. On the one hand, the centralisation of services under the new metropolitan municipality model has resulted in some efficiencies, primarily through enhanced coordination of services and more optimal resource allocation. However, these advantages have frequently been eclipsed by considerable obstacles. The centralisation of services has resulted in a sense of disconnection between rural residents and local government structures, which has had a detrimental impact on community participation and the preservation of rural identities. A significant number of rural residents perceive that their particular requirements and the distinctive attributes of their localities have been overlooked in favour of a more uniform and urban-centric approach to governance. This research has demonstrated the necessity for a balanced approach to rural integration under Law 6360 that emphasises local autonomy and addresses the specific needs of individual communities. The key recommendations include the granting of increased financial autonomy, the decentralisation of services and the protection of cultural heritage. It would be beneficial for future research to examine these dynamics in other metropolitan areas in Turkey.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectYerel yönetimler
dc.subject6360 Sayılı kanun
dc.subjectYeni büyükşehir belediyesi modeli
dc.subjectİçle belediyesi
dc.subjectKırsal mahalle
dc.title6360 Sayılı Kanunun Getirdiği Yeni Büyükşehir Belediyesi Modelinde Kırsal Mahallenin Konumu: Ankara Örneğitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu tez, 2012 tarih ve 6360 sayılı Kanunun yeni büyükşehir belediyesi modeli üzerindeki etkisini, özellikle Ankara bağlamında kırsal mahallelere odaklanarak incelemektedir. 6360 sayılı Kanun, Türkiye'deki büyükşehir belediyelerinin idari ve işlevsel sınırlarını önemli ölçüde yeniden yapılandırmış, eski kırsal yerleşimleri ve belde belediyelerini kırsal mahalleler olarak bilinen yeni bir kategoriye dönüştürmüştür. Tez kapsamında yürütülen alan araştırmasının temel amacı, kırsal mahallelerin büyükşehir belediyesi çerçevesine entegrasyonundan kaynaklanan zorlukları ve fırsatları keşfetmektir. Bu araştırma, idari işlevlerin merkezileştirilmesinin pratik sonuçları ve bu tür politikaların yerel toplulukları, özellikle de kent merkezlerine kıyasla farklı ihtiyaçlara sahip olabilecek kırsal bölgelerdeki toplulukları nasıl etkilediği konusunda fikir vermesi açısından önemlidir. Bu hedeflere ulaşmak için nitel bir yöntem kullanılmış olup bu yöntem, kırsal mahalle muhtarlarıyla yapılan görüşmeler yoluyla nitel veri toplama tekniklerini içermektedir. Bulgular esas itibariyle oldukça karmaşık bir manzara ortaya koymaktadır. Bir yandan, yeni büyükşehir belediyesi modeli kapsamında hizmetlerin merkezileştirilmesi, hizmetlerin daha iyi koordine edilmesi ve daha iyi kaynak tahsisi gibi yollarla bazı verimliliklere yol açmıştır. Ancak bu faydalar çoğu zaman önemli zorlukların gölgesinde kalmıştır. Hizmetlerin merkezileştirilmesi, kırsal kesimde yaşayanlar ile yerel yönetim yapıları arasında bir kopukluk hissine yol açmış, bu da toplum katılımını ve kırsal kimliklerin korunmasını olumsuz etkilemiştir. Birçok kırsal bölge sakini, daha tek tip ve kent merkezli bir yönetim yaklaşımı lehine kendi özel ihtiyaçlarının ve yerel özelliklerinin göz ardı edildiğini düşünmektedir. Bu araştırma, 6360 sayılı Kanun kapsamında kırsal entegrasyon için yerel özerkliği vurgulayan ve özgün topluluk ihtiyaçlarını ele alan dengeli bir yaklaşıma duyulan ihtiyacı ortaya koymuştur. Temel öneriler arasında mali özerkliğin artırılması, hizmetlerin yerinden yönetimi ve kültürel mirasın korunması yer almaktadır. Gelecekteki araştırmalar bu dinamikleri Türkiye'deki diğer büyükşehirlerde de incelemelidir.tr_TR
dc.contributor.departmentSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-09-04T07:42:03Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster