dc.contributor.advisor | Anıl, Nesrin | |
dc.contributor.author | Şenol Tekdemir, Saliha | |
dc.date.accessioned | 2024-08-14T12:08:12Z | |
dc.date.issued | 2023 | |
dc.date.submitted | 2023-10-31 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/35615 | |
dc.description.abstract | TEKDEMİR Ş.S., Comparison of Tissue Surface Adaptation of Maxillary Denture Bases Fabricated Using Conventional and Digital Impression Techniques. Hacettepe University, Faculty of Dentistry, Thesis in Prosthodontics, Ankara, 2023. There are limited studies on the accuracy of digital impressions in edentulous jaws. The aim of this clinical study was to evaluate the tissue adaptation of denture bases fabricated using conventional and digital impressions in maxillary edentulous patients. Three impression techniques were used: G; conventional impression method, DI; intraoral scanner with triangulation system (Medit i600, Medit Corp, Seoul, Korea), DII; intraoral scanner with confocal system (Trios 4, 3Shape, Copenhagen, Denmark) (n=15). Denture bases were produced using 3D printing technology. Reference data were created by scanning the intaglio surface of the bases with a laboratory scanner. In order to evaluate the tissue adaptation, a light-body polyvinylsiloxane impression material was aplied on the tissue surface of the denture base and placed in the patient's mouth. Polymerization of the material was completed under a constant pressure of 20 N with the help of a specially designed apparatus. The intaglio surfaces of the denture bases were once again scanned with a laboratory scanner. The intaglio surface scans were superimposed using a best-fit program (GOM Inspect Professional 2017, Braunschweig Germany). Quantitative measurements were made at three different regions. Friedman non-parametric statistical analysis test was used to evaluate the results. There was no difference between the methods in overall intaglio area (p>0.05). DII had the lowest deviation in the palate area, while a significant difference was found with G (p<0.01). The lowest deviation in the vestibular sulcus were detected in G, while a significant difference was found between both DI and DII methods (p<0.001). In the impression of edentulous patients, the digital method showed similar results to the conventional method. However, the impression regions showed higher deviation compared to the conventional impression, especially in the peripheral border areas.
Keywords: Complete denture, intraoral scanner, digital impression, base, adaptation
Supported by: H.Ü.B.A.P.K.B. Support Project (Project Code: THD-2023-20664) | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/embargoedAccess | tr_TR |
dc.subject | tam dişsiz | tr_TR |
dc.subject | ağız içi tarayıcı | tr_TR |
dc.subject | dijital ölçü | tr_TR |
dc.subject | plak | tr_TR |
dc.subject | uyum | tr_TR |
dc.title | Üst Tam Protez Yapımında Geleneksel ve Dijital Ölçü Alınarak Hazırlanan Kaide Plaklarının Doku Uyumunun Karşılaştırılması | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/other | tr_TR |
dc.description.ozet | TEKDEMİR Ş.S., Üst Tam Protez Yapımında Geleneksel ve Dijital Ölçü Alınarak Hazırlanan Kaide Plaklarının Doku Uyumunun Karşılaştırılması. Hacettepe Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş Tedavisi Uzmanlık Tezi, Ankara, 2023. Tam dişsiz hastalarda ağız içi tarayıcılar ile alınan ölçülerin doğruluğu ile ilgili sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu klinik çalışmanın amacı, üst çene tam dişsiz hastalarda geleneksel ve dijital ölçülerden üretilen kaide plaklarının doku uyumunu değerlendirmektir. Her hastadan üç farklı yöntemle ölçü alındı (n=15): G; geleneksel ölçü yöntemi, DI; triangulasyon çalışma sistemine sahip ağız içi tarayıcı (Medit i600, Medit Corp, Seul, Kore), DII; konfokal çalışma sistemine sahip ağız içi tarayıcı (Trios 4, 3Shape, Kopenhag, Danimarka). Kaide plakları üç boyutlu yazıcıdan ekleme yöntemiyle üretildi. Plakların doku yüzeyi laboratuvar tarayıcısı ile taranarak referans veriler oluşturuldu. Doku uyumlarının değerlendirilmesi amacıyla kaide plaklarının doku yüzeyine akışkan polivinilsiloksan ölçü maddesi uygulandı ve hasta ağzına yerleştirildi. Özel olarak tasarlanan bir düzenek yardımıyla 20 N sabit basınç altında malzemenin polimerizasyonu tamamlandı. Kaide plaklarının doku yüzeyleri bir kez daha laboratuvar tarayıcısı ile tarandı. Doku yüzeyi taramaları best- fit programı (GOM Inspect Professional 2017, Braunschweig Almanya) kullanılarak çakıştırıldı. Her bir örnek için üç farklı bölgeden niceliksel ölçüm yapıldı. Sonuçların değerlendirilmesi için Friedman non-parametrik istatistiksel analiz testi kullanılmıştır. Tüm ölçü sınırlarındaki kaide uyumu açısından yöntemler arasında fark bulunmamıştır (p>0.05). Damak bölgesindeki en düşük sapma değerleri DII’de görülürken G ile anlamlı fark bulunmuştur (p<0.01). Vestibuler sulkus bölgesinde en düşük sapma değerleri G’de görülürken, hem DI hem DII yöntemi ile arasında anlamlı fark görülmüştür (p<0.001). Tam dişsiz hastaların taranmasında dijital ölçü yöntemi cihazdan bağımsız olarak geleneksel ölçü yöntemine benzer sonuçlar göstermiştir. Ancak özellikle kenar şekillendirmesi yapılan bölgelerde ölçü sınırları geleneksel ölçüye kıyasla daha yüksek uyumsuzluk değerleri göstermiştir.
Anahtar Kelimeler: Tam dişsiz, ağız içi tarayıcı, dijital ölçü, plak, uyum
Destekleyen Kurumlar: H.Ü.B.A.P.K.B (Proje Kodu: THD-2023-20664) | tr_TR |
dc.contributor.department | Protetik Diş Tedavisi | tr_TR |
dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2025-02-16T12:08:12Z | |
dc.funding | Bilimsel Araştırma Projeleri KB | tr_TR |
dc.subtype | dentThesis | tr_TR |