dc.contributor.advisor | Bozer, Ayşe Deniz | |
dc.contributor.author | Şimşek, Tuğba | |
dc.date.accessioned | 2024-07-16T07:24:49Z | |
dc.date.issued | 2024 | |
dc.date.submitted | 2024-06-03 | |
dc.identifier.citation | Şimşek, Tuğba. "The Evolution of British and Irish Gothic Drama from the Late Eighteenth to the Early Twenty-First Centuries within a Socio-Political Context." Diss. Hacettepe University, 2024. | tr_TR |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/35296 | |
dc.description.abstract | The Gothic emerged as a predominant genre from the late eighteenth to the early nineteenth centuries. Though it primarily started with the novel, the Gothic also became a prominent and popular dramatic genre. Albeit popular over the years, especially in the 1820s and onwards, Gothic drama remained prevalent mostly through adaptations and translations. Despite the decline of Gothic drama during the Victorian Period, the Gothic as a genre never totally disappeared as its traces could be found in many later plays of the following centuries. And particularly in the twentieth century, the Gothic disseminated into other media such as cinema, music and fashion. In the 1960s, the political conflicts of the age contributed to the revival of the Gothic, especially in fiction. Besides, the era also saw the emergence of Gothic themes and motifs in many plays of this period. In this regard, this dissertation looks into the evolution of the Gothic in British and Irish drama from the late eighteenth to the early twenty-first centuries focusing on the playwrights’ utilisation of the Gothic in relation to the socio-political background of the period the plays were written in, and manifests that Gothic drama still exists and thrives on the contemporary stage. In Chapter I, the late eighteenth-century Gothic is discussed with reference to the shifting class and gender dynamics in the society through Joanna Baillie’s De Monfort (1798). Chapter II focuses on the early nineteenth-century Gothic and the Byronic hero as a disillusioned representative of his age through Lord George Gordon Byron’s Manfred (1817). Snoo Wilson’s Vampire (1973), in Chapter III, addresses and criticises the ongoing socio-political oppression through the vampire motif within the context of the 1960s and 1970s. Finally, in Chapter IV, a zombified portrayal of early twenty-first-century Ireland addressing postcolonial traumas in the aftermath of a dramatic economic crisis is explored in Conor McPherson’s The Veil (2011). In conclusion, by discussing the peculiar features of the Gothic in every age, this dissertation investigates the evolution of Gothic drama. | tr_TR |
dc.language.iso | en | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Gothic | tr_TR |
dc.subject | British Gothic drama | tr_TR |
dc.subject | Irish Gothic drama | tr_TR |
dc.subject | Joanna Baillie | tr_TR |
dc.subject | Lord Byron | tr_TR |
dc.subject | Snoo Wilson | tr_TR |
dc.subject | Conor McPherson | tr_TR |
dc.subject.lcsh | İngiliz edebiyatı | tr_TR |
dc.title | The Evolution of British and Irish Gothic Drama from the Late Eighteenth to the Early Twenty-First Centuries within a Socio-Political Context | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Gotik, on sekizinci yüzyılın sonlarından on dokuzuncu yüzyılın başlarına kadar döneme hâkim olan bir tür olarak ortaya çıktı. Öncelikle romanla başlamış olsa da Gotik zamanla tiyatroda öne çıkan ve popüler bir edebi tür haline geldi. 1820’lerden itibaren Gotik tiyatro, çoğunlukla uyarlamalar ve çeviriler yoluyla sahneye hâkim oldu. Viktorya döneminde Gotik tiyatro düşüşe geçmesine rağmen sonraki dönemlerde birçok oyunda Gotik motifler devam ettiği için bir tür olarak Gotik, hiçbir zaman tamamen ortadan kaybolmadı. Özellikle yirminci yüzyılda, Gotik, sinema, müzik ve moda gibi diğer alanlara da yayıldı. 1960’larda, çağın siyasi çatışmaları, özellikle romanda, Gotik türün yeniden canlanmasına katkıda bulundu. Ayrıca bu dönemin bazı oyunlarında Gotik temaların ve motiflerin yeniden canlandığı görüldü. Bu bağlamda, bu doktora tezi, oyunların yazıldığı dönemlerin sosyo-politik arka planı çerçevesinde yazarların bu türü ele alış biçimlerine odaklanarak on sekizinci yüzyıl sonlarından yirmi birinci yüzyıl başlarına kadar İngiliz ve İrlanda tiyatrosunda Gotik türün gelişimini ele almakta ve Gotik türün hâlâ tiyatroda devam ettiğini göstermektedir. Birinci bölümde, Joanna Baillie’nin De Monfort (1798) adlı oyununda, on sekizinci yüzyılın sonlarındaki Gotik tür, toplumdaki değişen sınıf ve cinsiyet dinamikleri çerçevesinde tartışılmaktadır. İkinci bölümde, Lord George Gordon Byron’ın Manfred (1817) adlı oyununda on dokuzuncu yüzyılda görülen özellikleriyle Gotik ve çağının hayal kırıklığına uğramış bir temsilcisi olan Byron kahramanı incelenmektedir. Üçüncü bölümde, Snoo Wilson’ın Vampire (1973) adlı oyununda 1960’lar ve 1970’ler bağlamında vampir motifi ile tarih boyunca devam eden sosyo-politik baskı ele alınmakta ve tartışılmaktadır. Son bölümde ise Conor McPherson’ın The Veil (2011) adlı oyununda büyük bir ekonomik krizin ardından sömürge sonrası travmaların ortaya çıktığı zombileşen yirmi birinci yüzyıl İrlanda’sı incelenmektedir. Sonuç olarak, bu doktora tezi, her çağda Gotik türün kendine özgü özelliklerini inceleyerek Gotik tiyatronun gelişimini tartışmaktadır. | tr_TR |
dc.contributor.department | İngiliz Dili ve Edebiyatı | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2024-07-16T07:24:49Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |