Show simple item record

dc.contributor.advisorBozer, A. Deniz
dc.contributor.authorAfacan, Merve
dc.date.accessioned2024-07-09T11:48:03Z
dc.date.issued2024
dc.date.submitted2024-06-03
dc.identifier.citationAfacan, Merve. "Self-Fashioning: A Rebellious Act in Renaissance English Drama." PhD. Diss. U of Hacettepe, 2024.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/35250
dc.description.abstractUnder the influence of Renaissance Humanism, the concept of the “ideal-self” was shaped in the light of the classics, and individual glory took on a new meaning among both the literati and the readers/ playgoers of the time. As the Renaissance signifies a period of change from dogmatic to secular knowledge, from women’s social role to domestic spheres and patriarchal society, from feudalism to proto-capitalist society, the change in relation to cultural upheavals observed in the age influenced playwrights. Literary characters who are the representatives of that change self-confidently express themselves. This dissertation explores the concept of self-fashioned overreachers in Renaissance drama, particularly focusing on William Shakespeare’s Richard III (1597), Christopher Marlowe’s Doctor Faustus (1616) and John Webster’s The Duchess of Malfi (1623). Drawing upon Stephen Greenblatt’s theory of self-fashioning, this study examines how these protagonists actively construct their identities and destinies inevitably transgressing societal and moral boundaries. Richard III’s approach to self-fashioning driven by his political ambitions, involves manipulation and strategically employs cunning and deceit as a means to seize the English throne. In contrast, Doctor Faustus stands out as an intellectual overreacher with his relentless quest for supernatural power and knowledge by using his scholarly prowess to challenge the limits of human capability and divine order. On the other hand, the Duchess represents a personal and emotional dimension of self-fashioning. Her defiance against patriarchal constraints and pursuit of personal autonomy challenge the gender norms of her time. Each character’s distinctive strategy of self-fashioning not only underscores their individual agency but also reflects the broader cultural and existential anxieties of the Renaissance era. This dissertation argues that through these characters, Renaissance drama offers a profound exploration of the human desire for power, knowledge and autonomy along with the ethical complexities involved in the process of self-fashioning.tr_TR
dc.language.isoentr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectStephen Greenblatttr_TR
dc.subjectSelf-Fashioning Theory
dc.subjectRichard III (1597)
dc.subjectDoctor Faustus (1616)
dc.subjectThe Duchess of Malfi (1623)
dc.subject.lcshİngiliz edebiyatıtr_TR
dc.titleSelf-Fashioning: A Rebellious Act in Renaissance English Dramatr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetRönesans Hümanizminin etkisi altında, “ideal benlik” kavramı klasiklerin etkisinde şekillenmiş ve bireysel zafer, hem dönemin edebiyatçıları hem de okuyucu/tiyatro seyircileri arasında yeni bir anlam kazanmıştır. Rönesans, köktenci bilgiden seküler bilgiye, kadınların sosyal rolünden ev içi ve ataerkil topluma, feodalizmden proto-kapitalist topluma geçiş dönemi olduğu için, dönemin kültürel değişimleri oyun yazarlarını etkilemiştir. Bu değişimin temsilcileri, kendilerini özgüvenle ifade eden edebi karakterlerdir. Bu tez, Rönesans dramında kendi benliklerini yaratan aşırı hırslı karakterleri, özellikle William Shakespeare’in III. Richard (1597), Christopher Marlowe’un Doktor Faustus (1616) ve John Webster’ın Malfi Düşesi (1623) eserlerine odaklanarak araştırmaktadır. Stephen Greenblatt’ın öz-biçimlendirme teorisinden yararlanarak, bu çalışma bu karakterlerin nasıl aktif bir şekilde kimliklerini ve kaderlerini inşa ettiklerini ve kaçınılmaz olarak toplumsal ve ahlaki sınırları aştıklarını incelemektedir. III. Richard’ın özbiçimlendirme yaklaşımı, siyasi hırsı tarafından yönlendirilir ve İngiliz tahtını ele geçirmek için kurnazlık ve aldatmayı stratejik bir şekilde kullanır. Buna karşılık, Doctor Faustus, doğaüstü güç ve bilgiye olan durdurulamaz arayışıyla insan yeteneğinin ve ilahi düzenin sınırlarını zorlamak için bilimsel yeteneklerini kullanan bir entelektüel olarak öne çıkar. Öte yandan, Düşes, kendi öz-biçimlendirme süresinde kişisel ve duygusal bir boyutu ortaya koyar. Ataerkil sınırlara karşı başkaldırısı ve kişisel özerklik arayışı, döneminin cinsiyet normlarını sorgular. Her karakterin kendine özgü öz-biçimlendirme stratejisi, sadece bireysel etkinliklerini/iradelerini değil, aynı zamanda Rönesans döneminin daha geniş kültürel ve varoluşsal kaygılarını da yansıtır. Bu tez, bu karakterler aracılığıyla Rönesans oyunlarının kişinin kendini şekillendirme sürecindeki etik karmaşıklıklarla birlikte, güç, bilgi ve özerklik için insanın hırslı doğasını bir başkaldırı unsuru olarak sunduğunu savunmaktadır.tr_TR
dc.contributor.departmentİngiliz Dili ve Edebiyatıtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-07-09T11:48:03Z
dc.fundingYoktr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record