Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorTurgut, Elif
dc.contributor.authorOluç, Fatih Eren
dc.date.accessioned2024-07-09T10:43:08Z
dc.date.issued2024-07
dc.date.submitted2024-06-03
dc.identifier.citationOLUÇ, F.E., Fizyoterapistlerin Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyon Rehabilitasyonu ve Spora Dönüş Sürecindeki Uygulamalarının İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sporda Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Spor Fizyoterapistliği Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2024.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/35224
dc.description.abstractThe aim of this study was to investigate physiotherapists' practices of rehabilitation before and after anterior cruciate ligament reconstruction (ACL-R) and return to sport process and to determine the differences between current best evidence. A survey consisted of 28 questions about practices and decision-making during ACL-R rehabilitation and return-to-sport and 4 questions about participant's background was developed. Physiotherapists working in Türkiye who are seeing/has seen ACL-R patient(s) were included to the study. Physiotherapists whose mother tongue was not Turkish were excluded from the study. Data was collected online via Google Forms. The survey was distributed via social media by researchers. Data were analysed with frequency distribution (%) and Pearson’ Chi-squared square test. The responses of 264 physiotherapists’(n= 61 has graduate degree), (n=74, 2-5 years; n=44, 5-10 years; n=45 >10 yıl experience) were evaluated. The most frequent time frame to allow return-to-run was 3-4 months (37%). The most frequent time frame to allow return-to-sport was 6-9 months (40.2%). Physiotherapists with bachelor degree allowing return-to-sport earlier (p=0.001) and using less patient-reported outcome measures (p=0.01) compared to physiotherapists with graduate degree. Physiotherapists have more than 5 years experience evaluating psychological readiness less (p=0.001) and allowing return-to-sport earlier compared to physiotherapists have 5 or less years experience. The most common barrier against in evidence-based practices was inadequate equipment (59.7%). In conclusion, practices of Turkish physiotherapists after ACL-R and return to sport are not fully consistent with the current best evidence. Also year of experience and education degree might affect return-to-sport evaluations and decisions. Improving the evidence-based knowledge of physiotherapists and providing equipment support may benefit in ensuring safer return-to-sport ratios for patients after ACL-R.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectön çapraz bağ rekonstrüksiyonutr_TR
dc.subjectspora dönüştr_TR
dc.subjectrehabilitasyontr_TR
dc.titleFizyoterapistlerin Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyon Rehabilitasyonu ve Spora Dönüş Sürecindeki Uygulamalarının İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada fizyoterapistlerin ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu (ÖÇB-R) öncesi ve sonrası rehabilitasyonu ile spora dönüş uygulamalarının incelenerek bu uygulamaların güncel literatürle ne kadar örtüştüğünün ve fizyoterapistlerin uygulamaları arasındaki farkların belirlenmesi amaçlandı. Bu amaçla 28’i rehabilitasyon uygulamaları, 4’ü kişisel bilgilere yönelik olmak üzere 32 sorudan oluşan bir anket geliştirildi. Çalışmaya ÖÇB-R hastalarını tedaviye alan veya daha önceden almış, Türkiye’de çalışan fizyoterapistler dahil edildi. Ana dili Türkçe olmayan ve aktif olarak hasta görmeyen fizyoterapistler çalışma dışı bırakıldı. Veriler Google Forms aracılığıyla çevrimiçi toplandı. Çalışmada “The Checklist for Reporting Results of Internet E-Surveys” yönergeleri uygulandı. Katılımcılar sosyal medya aracılığıyla çalışmaya davet edildi. Veri analizinde yanıt frekansları hesaplandı ve ki-kare testi kullanıldı. 53’ü yüksek lisans, 8’i doktora mezunu 264 fizyoterapistin (n=74, 2-5 yıl tecrübe; n=44, 5-10 yıl; n=45 >10 yıl tecrübe) yanıtları incelendi. Koşuya dönüşte en sık tercih edilen zaman aralığının 3-4 ay (%37), spora dönüşte ise 6-9 ay (%40,2) olduğu bulundu. Eğitim düzeyi lisans olanların daha sık spora erken dönüş izni verdiği (p=0,001) ve daha az hasta sonuç bildirir anketler kullandığı (p=0,01); 5 yıldan daha fazla tecrübeye sahip olanların daha az mental hazır oluşu değerlendiren anketler kullandığı (p=0,001) ve daha sık erken spora dönüş izni verdiği (p=0,014) bulundu. Kanıta dayalı uygulama yapmakta en büyük bariyerin ise yetersiz ekipman (%57,5) olduğu bulundu. Sonuç olarak, Türkiye’deki fizyoterapistlerin ÖÇB-R rehabilitasyon süreci ve spora dönüşteki değerlendirme ve uygulamaları güncel literatür ile tam olarak uyuşmamaktadır. ÖÇB-R sonrası sporcuların daha sağlıklı spora dönüşlerinin sağlanabilmesinde fizyoterapistlerin kanıta dayalı bilgi düzeylerinin artırılması ve ekipman desteğinin sağlanması faydalı olabilir.tr_TR
dc.contributor.departmentFizyoterapi ve Rehabilitasyontr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-07-09T10:43:08Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster