| dc.contributor.advisor | Çapan, Yılmaz | |
| dc.contributor.author | Kozlu, Serhat | |
| dc.date.accessioned | 2017-06-14T05:52:07Z | |
| dc.date.available | 2017-06-14T05:52:07Z | |
| dc.date.issued | 2017 | |
| dc.date.submitted | 2017-05-17 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/3517 | |
| dc.description.abstract | Kozlu, S., Formulation Development, Optimisation and In Vitro Evaluation of Nanoparticles Effective to Bone Methastasis, Hacettepe University Institute of Health Sciences Department of Pharmaceutical Technology Doctor of Philosophy Thesis, Ankara, 2017. Bone metastasis that is often seen on patient with high incidence cancers (egg. breast and prostate) because important complication that lowers the quality of life and even ended with death. Doxorubicin is one of the chemotherapeutics using for the treatment of breast cancer metastasis on bone has some limitation due to its adverse effects primarily cardiotoxicity. In recent years it is known that doxorubicin and celecoxib have synergistic effect. There are some clinical trials that had to be stopped due to adverse effect to other organs. Within this study it is aimed to develop a nanocarrier system that leads the synergic effect of these molecules and promote increasing of drug concentration in the specified tissue. Thus, PLGA nanoparticles has chosen as carrier system, alendronate as targeting ligand due to its chelating properties with calcium ions in bone tissue, doxorubicin and celecoxib have chosen as the active pharmaceutical ingredients. Metastatic breast cancer has chosen as the model disease. At first step, the optimum dose that shows synergic effect is investigated with human breast cancer cell line. The determined optimum synergic dose is incorporated into nanoparticles by the help of statistical experimental design tools. Optimized nanoparticles were characterized with particle size, electron microscopy images, surface charge and in vitro release characteristics. The characterized particles’ affinity to bone tissue has been investigated with in vitro calcium binding capacity assay, hydroxyapatite binding affinity assay and in vitro cell cytotoxicity and uptake studies. Moreover in vivo biodistribution study has been performed with Balb/c mice.
It is founded that; the developed nanoparticular system is promising with ability to carry the drugs at desired dose ratio and with affinity to bone tissue. | tr_TR |
| dc.description.tableofcontents | ONAY SAYFASI iii
YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv
ETİK BEYAN SAYFASI v
TEŞEKKÜR vi
ÖZET vii
ABSTRACT viii
İÇİNDEKİLER ix
SİMGELER ve KISALTMALAR xii
ŞEKİLLER xv
TABLOLAR xviii
1. GİRİŞ 1
2. GENEL BİLGİLER 3
2.1. Hedef Hastalık-Kanser 3
2.1.1. Meme Kanseri 5
2.1.2. Kemik Metastazları 6
2.1.3. Kanser Tedavisinde Mevcut Yaklaşımlar 8
2.1.4 Hedeflendirilmiş Tedavi 10
2.2. Doksorubisin 12
2.2.1. Selekoksib-Doksorubisin Kombinasyon Denemeleri 14
2.3. Nanopartiküler İlaç Taşıyıcı Sistemler 16
2.3.1. İlaç Taşıyıcı Sistemlerin Kanser Tedavisindeki Yeri 19
2.3.2. Nanopartiküllerin Karakterizasyonu 21
2.3.3. Nanopartikül Hazırlamada Kullanılan Polimerler 25
2.3.4. Poli(laktik-ko-glikolik asit) (PLGA) Polimeri 27
2.4. Nanopartikül Üretim Yöntemleri 30
2.4.1. Hedeflendirme 35
2.5. Formülasyon Optimizasyonu 37
2.5.1. Plackett-Burmann Deney Tasarımı 37
2.5.2. Box Behnken Deney Tasarımı 37
2.6. Kemik - Genel Bilgiler 39
2.6.1. Kemiğin Yapısı ve Görevi 39
2.6.2. Kemiğe İlaç Hedeflendirme Stratejileri 40
2.7. Bisfosfonatlar 41
2.7.1. Alendronat 42
3. GEREÇ ve YÖNTEM 44
3.1. Kullanılan Kimyasal/Biyolojik Maddeler 44
3.2. Kullanılan Cihaz ve Ekipmanlar 46
3.3. Miktar Tayininde Kullanılan Analitik Yöntem 48
3.3.1. Kullanılan Ekipman ve Kromatografik Sistem Şartları 48
3.3.2. Kullanılan Analitik Yöntemin Validasyon Parametreleri 48
3.4. Nanopartiküllerin Hazırlanması 51
3.4.1. Başlangıç Formülasyonu Deneme Çalışmaları 51
3.4.2. Etkin Madde Yüklü Olmayan Nanopartiküllerin Hazırlanması 51
3.4.3. Etkin Madde Yüklü Nanopartiküllerin Hazırlanması 51
3.4.4. Alendronat Kaplı Nanopartiküllerin Hazırlanması 52
3.5. Formülasyon Optimizasyonu 54
3.5.1. Kritik Formülasyon Parametrelerinin Belirlenmesi 54
3.5.2 Formülasyon Parametrelerinin Optimizasyonu 55
3.6. Nanopartiküllerin Karakterizasyonu 58
3.6.1. Partikül Büyüklüğü Ölçümü 58
3.6.2. Zeta Potansiyeli Ölçümü 60
3.6.3. Yükleme Kapasitesi Ölçümü 60
3.6.4. İn vitro Etkin Madde Salım Çalışmaları 60
3.6.5. 31P-NMR Spektroskopik Analizi 61
3.6.6. Geçimlilik Çalışmaları 61
3.7. İn vitro Afinite Testleri 62
3.7.1. Kalsiyum Bağlanma Testi 62
3.7.2. Hidroksiapatit Afinite Testi 62
3.8. İn vitro Hücre Kültürü Çalışmaları 63
3.8.1. Etkin Madde Kombinasyon Sitotoksisite Çalışması 63
3.8.2. Nanopartiküllerin Sitotoksik Aktivitesini Belirlenmesi 63
3.8.3. Hücre İçine Alım Çalışmaları 64
3.9. İn vivo Biyodağılım Çalışması 65
3.9.1. Canlı Hayvanda Görüntüleme Çalışması 66
3.9.2. Ex vivo Organ Dağılım Çalışması 66
4. BULGULAR 67
4.1. Analitik Metod Validasyonu 67
4.2 Etkin Madde Kombinasyonu Sitotoksisite Çalışması 70
4.3. PLGA Nanopartiküllerin Hazırlanması ve Kritik Formülasyon Parametrelerinin Belirlenmesi 72
4.4. Formülasyon Parametrelerinin Optimizasyonu 79
4.5. Nanopartiküllerin Karakterizasyonu 86
4.5.1. FTIR Analizleri 86
4.5.2 31P-NMR Spektoskopik Analizi 88
4.5.3 Partikül Büyüklüğü Dağılımı 88
4.5.4. Atomik Kuvvet Mikroskobisi ve TEM 90
4.5.5. Yüzey Yükü 91
4.5.6. In vitro İlaç Salımı 92
4.6. Sitotoksisite ve In vitro Hücre İçine Alım Çalışmaları 96
4.7. In Vivo Biyodağılım Çalışması 98
4.7.1. Ex Vivo Biyodağılım Çalışması 99
5. TARTIŞMA 100
5.1. Optimum Doz Kombinasyonu Tespit Çalışmaları 100
5.2. PLGA Nanopartiküllerin Hazırlanması 102
5.3. Kritik Parametrelerin Belirlenmesi ve Formülasyon Optimizasyonu 103
5.4. Partikül Büyüklüğü Dağılımı 104
5.5. Yüzey Yükü 105
5.6. In vitro İlaç Salımı 106
5.7. In vitro Bağlanma Özelliklerinin Araştırılması 107
5.8. Hücre içine Alım ve Sitotoksisitenin Değerlendirmeleri 109
5.9. In vivo biyodağılım çalışmaları 110
6. SONUÇ ve ÖNERİLER 112
7. KAYNAKLAR 114
8. EKLER
EK-1: Hayvan deneyleri yerel etik kurul onayı
EK-2: Deney Hayvanları Kullanım Sertifikası
9. ÖZGEÇMİŞ | tr_TR |
| dc.language.iso | tur | tr_TR |
| dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | tr_TR |
| dc.subject | PLGA nanopartikül | tr_TR |
| dc.subject | Alendronat kaplama | tr_TR |
| dc.subject | Doksorubisin ve Selekoksib kombinasyonu | tr_TR |
| dc.subject | Kemiğe ilaç hedeflendirme | tr_TR |
| dc.title | Kemik Metastazlarının Tedavisinde Etkili Nanopartikül Formülasyonlarının Geliştirilmesi, Optimizasyonu ve In Vitro Değerlendirilmesi | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
| dc.description.ozet | Kozlu, S., Kemik Metastazlarının Tedavisinde Etkili Nanopartikül Formülasyonlarının Geliştirilmesi, Optimizasyonu ve In Vitro Değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Teknoloji Programı Doktora Tezi, Ankara, 2017. İnsidansı yüksek olan (meme ve prostat kanseri) kanserlerde sıklıkla görülen kemik metastazları hastanın hayat kalitesini belirgin derecede düşürmekte ve hastanın kaybıyla sonuçlanan ciddi komplikasyonlara neden olmaktadır. Kemiğe metastaz yapmış meme kanseri tedavisinde yüksek dozda kullanılan kemoterapötiklerden olan doksorubisin, başta kardiyotoksisite olmak üzere ciddi yan etkileri nedeniyle kullanım kısıtlaması bulunan bir moleküldür. Son yıllarda yapılan ve kardiyak yan etkileri nedeniyle sonuçlandırılamayan klinik çalışmalar sayesinde, doksorubisin ile anti enflamatuar bir ilaç olan selekoksibin sinerjik etki gösterdiği bilinmektedir. Bu tez kapsamında bu iki etkin maddeye ait sinerjik etkiyi ve spesifik olarak bir dokuda ilaç konsantrasyonunun artmasını sağlayacak bir taşıyıcı sistemin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla taşıyıcı sistem olarak PLGA nanopartikülleri, hedeflendirme ligandı olarak kemik dokusunda yer alan kalsiyum iyonları ile şelat yapma özelliği olan alendronat, etkin madde olarak ise doksorubisin ve selekoksib kullanılmıştır. Öncelikle insan meme kanseri hücrelerinde sinerjik etkinin gözlendiği optimum doz tespit edilmiş, tespit edilen optimum dozun deney tasarımı ile nanopartiküller içerisine yüklenmesi sağlanmıştır. Elde edilen optimize nanopartiküller partikül boyutu, elektron mikroskobisi görüntüleri, yüzey yükü, salım profili anlamında karakterize edilmişlerdir. Karakterize edilen nanopartiküllerin etkinlikleri ise in vitro ortamda kalsiyum bağlama kapasitesi, hidroksiapatit afinitesi, in vitro sitotoksisite ve hücre içine alım görüntülemeleri ile; in vivo olarak da Balb/c fareler üzerinde yapılan biyodağılım çalışmaları ile test edilmişlerdir. Tasarlanan nanopartiküler sistemin, etkin maddeyi istenilen doz oranında taşıyan ve kemik dokusuna afinitesi olan nanopartiküler taşıyıcı bir sistem olduğu bulunmuştur. | tr_TR |
| dc.contributor.department | Farmasötik Teknoloji | tr_TR |
| dc.contributor.authorID | 182394 | tr_TR |
