Show simple item record

dc.contributor.advisorMutdoğan, Alım Selin
dc.contributor.authorDingin, Bahar
dc.date.accessioned2024-02-16T08:39:52Z
dc.date.issued2024
dc.date.submitted2024-01-19
dc.identifier.citationDingin, Bahar. (2024). Kültürler Arası Proksemik Değişimlerin Sinema Mekânları Üzerinden İrdelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü. İçmimarlık ve Çevre Tasarımı Anabilim Dalı. Ankara.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34685
dc.description.abstractThe presence of distinct expectations or the projection of unique qualities onto the living space by an individual, as well as the portrayal of such scenarios throughout history, is a phenomenon. The Personal Space Theory (Proxemics), which delves into the examinations regarding the user of space defining the physical space with different distance parameters and behavioral patterns, argues that one of the reasons contributing to this diversity is cultural differences. The aspects of Proxemics concept introduced by American anthropologist Edward Hall, scrutinized in a cultural context, have been explored through the lens of Japanese and Iranian cultures, chosen within the scope of this thesis. Due to perceived differences in interpersonal behavior and spatial usage, Japanese and Iranian cultures were deemed suitable for this study. Cinema venues, reflecting cultural qualities in terms of space usage, were utilized as the observational method in this research, investigating the positions and behavioral habits of users within spaces. Directors who typically depict daily life, predominantly within home spaces, and are considered to assist in identifying cultural characteristics were evaluated within the scope of this study. Three films each from Japanese director Yasujirō Ozu and Iranian director Asghar Farhadi were analyzed, resulting in a total of six films within the thesis. Spatial organizations and concepts of privacy associated with the Proxemics concept were integrated into spatial readings. The examined distance relationships, characterized by the tactile theme of close proximity, were analyzed through characters, and the findings were evaluated through graphics and comparative tables. The study revealed that the features of close contact observed in Japanese culture were significantly less prevalent in Iranian culture, indicating limited intrusion into personal space. The fixed-space understanding present in Iranian culture did not apply to Japanese culture, emphasizing the importance of functionality in spatial usage. Cross-cultural comparisons based on the examined films demonstrated that the characteristics of both cultures contribute to diversity in spatial usage and interpersonal behavior.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherGüzel Sanatlar Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectKişisel alan teorisitr_TR
dc.subjectKültürel alışkanlıklartr_TR
dc.subjectMekân algısıtr_TR
dc.subjectMahremiyettr_TR
dc.subjectEv mekânıtr_TR
dc.subject.lcshMimarlıktr_TR
dc.titleKültürler Arası Proksemik Değişimlerin Sinema Mekânları Üzerinden İrdelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBireyin yaşadığı mekândan farklı beklentilerinin bulunması veya yaşadığı mekâna kendine özgü niteliklerini yansıtması, geçmişten günümüze kadar var olan yaşam kurgularında görülmektedir. Mekân kullanıcısının, fiziksel mekânı farklı mesafe tanımlamalarıyla ve davranış biçimleriyle kullandığına yönelik irdelemeleri konu alan Kişisel Alan Teorisi (Proksemi), bu çeşitliliği oluşturan sebeplerden birinin kültürel farklılıklar olduğunu savunmaktadır. Amerikalı Antropolog Edward Hall’ün ortaya attığı Proksemi kavramının kültürel bağlamda irdelediği hususlar, bu tez çalışmasının kapsamında seçilen Japon ve İran kültürleri üzerinden incelenmiştir. Kişiler arası davranış ilişkileri ve mekân kullanım biçimlerinde farklılıklar olduğu düşünülen Japon ve İran kültürü çalışma için uygun bulunmuştur. Kültüre özgü nitelikleri yansıtması bakımından sinema mekanları, kullanıcıların mekân içerisindeki konumlarının ve davranış alışkanlıklarının incelendiği bu araştırmada gözlemleme yöntemi olarak kullanılmıştır. Filmlerinde gündelik yaşamı konu alan, genel olarak ev mekânını kullanan ve kültürel özelliklerin saptanmasında yardımcı olabileceği düşünülen yönetmenler çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Japon kültüründen yönetmen Yasujirō Ozu’nun, İran kültüründen ise yönetmen Asghar Farhadi’nin üçer filmi olmak üzere toplamda altı film tez kapsamında incelenmiş; Proksemi kavramı ile ilişkili olan mekânsal organizasyonlar ve mahremiyet kavramları da mekânsal okumalara dahil edilmiştir. Kavramın irdelediği mesafe ilişkileri, yakın mesafeyi niteleyen dokunma temasıyla karakterler üzerinden incelenmiş, bulgular ise grafikler ve karşılaştırmalı tablolar üzerinden değerlendirilmiştir. Japon kültüründe görülen yakın temas özelliklerinin İran kültürüne göre oldukça az gerçekleştiği, bu sebeple kişisel alana müdahalenin sınırlı olduğu görülmüştür. İran kültüründe var olan sabit özellikli mekân anlayışının Japon kültüründe geçerli olmadığı ve mekân kullanımında işlevsellik özelliğinin önemli olduğu saptanmıştır. Ele alınan filmler üzerinden kültürler arası karşılaştırmalar yapıldığında, her iki kültüre ait özelliklerin mekân kullanım biçimlerinde ve kişiler arası davranış ilişkilerinde çeşitlilik oluşturduğu sonucuna ulaşılmıştır.tr_TR
dc.contributor.departmentİç Mimarlık ve Çevre Tasarımıtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-02-16T08:39:52Z
dc.fundingYoktr_TR
dc.subtypeworkingPapertr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record