Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorDemir, Nurettin
dc.contributor.authorTok, Alper
dc.date.accessioned2024-01-24T11:09:16Z
dc.date.issued2024-01-16
dc.date.submitted2023-12-18
dc.identifier.citationTok, Alper. Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Kültür Politikaları, Doktora Tezi, Ankara, 2023.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34493
dc.description.abstractThis study focuses on how cultural diplomacy, an approach to public diplomacy that utilizes cultural elements, employs language as a tool. It is known that language is one of the most important means of communication and acculturation of people as social beings. Motivated by this awareness, states have started to use soft power effectively through cultural diplomacy; they have accelerated language teaching activities through cultural diplomacy actors and expanded their policies on the issue. Language teaching activities are carried out through exchange programs, scholarships, and cultural centers while also being supported through symposiums, workshops, conferences, financial support, and cultural trips. Despite the increasing significance of this issue, it has not yet been sufficiently studied from an academic approach. In this context, this study aims to examine the reflection of Türkiye's cultural policy on teaching Turkish as a foreign language from a comprehensive perspective. Following a qualitative research method, the study utilizes document analysis as one of the qualitative information-gathering methods. Accordingly, the study first discusses soft power, its sources, and how Türkiye deploys these sources in its public diplomacy. Then, it analyzes cultural diplomacy actors such as the Ministry of National Education (MoNE), the Turkish Cooperation and Coordination Agency (TIKA), the Türkiye Diyanet Foundation (TDV), the Turkish Maarif Foundation (TMV), the Yunus Emre Institute (YEE) and the Presidency for Turks Abroad and Related Communities (YTB) through their activities of teaching Turkish as a foreign language. The activities of these institutions are assessed by analyzing reports, regulations, bulletins, and press coverage, available in both printed and electronic formats. The study reveals that Türkiye has gained a certain institutional structure in cultural diplomacy, but there are still issues that need to be resolved or improved. Specifically, the research shows that although Türkiye's cultural diplomacy actors prioritize the teaching of Turkish as a foreign language, the absence of a standardized institutional program gives rise to diverse challenges.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTürkiyat Araştırmaları Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectKültürel diplomasitr_TR
dc.subjectEğitim diplomasisitr_TR
dc.subjectKültür politikalarıtr_TR
dc.subjectYabancı dil olarak Türkçe öğretimitr_TR
dc.subjectKültürtr_TR
dc.subject.lcshL- Eğitimtr_TR
dc.titleYabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Kültür Politikalarıtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada, kültürel ögelerin kullanıldığı bir kamu diplomasisi yaklaşımı olan kültürel diplomasinin bir araç olarak dilden nasıl yararlandığına dikkat çekilmiştir. Zira dil, sosyal bir varlık olan insanların iletişiminde ve kültürlenmesinde en önemli araçlardan biridir. Devletler de bu bilinçten hareketle kültürel diplomasi ile etkin bir şekilde yumuşak güç kullanmaya başlamış; kültürel diplomasi aktörleri vasıtasıyla dil öğretimi faaliyetlerine hız kazandırarak politikalarına alan açmıştır. Değişim programları, burslar ve kültür merkezleri aracılığıyla yürütülen dil öğretimi çalışmaları; sempozyum, çalıştay, konferans, mali destekler ve kültür gezileri gibi araçlarla da desteklenmektedir. Ancak konu akademik açıdan henüz yeterince incelenmemiştir. Bu çalışmanın amacı; yabancı dil olarak Türkçe öğretimine Türkiye’nin kültür politikasının yansımasını bütüncül bir bakış açısıyla incelemektir. Çalışmada, araştırma yöntemlerinden nitel araştırma yöntemi kullanılmış; nitel bilgi toplama yöntemlerinden doküman analizine başvurulmuştur. Bu doğrultuda öncelikle yumuşak güçten ve kaynaklarından bahsedilerek Türkiye’nin kamu diplomasisinde bu kaynakların nasıl konumlandırıldığına değinilmiştir. Ardından kültürel diplomasi aktörlerinden Millî Eğitim Bakanlığı (MEB), Türk İşbirliği ve Koordinasyon Ajansı Başkanlığı (TİKA), Türkiye Diyanet Vakfı (TDV), Türkiye Maarif Vakfı (TMV), Yunus Emre Enstitüsü (YEE) ve Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı (YTB); yabancı dil olarak Türkçe öğretimi faaliyetleri üzerinden incelenmiştir. Adı geçen kurumların faaliyetleri gerek basılı gerek elektronik olarak yayımlanan raporlar, yönetmelikler, bültenler ve basında çıkan haberler vasıtasıyla değerlendirilmiştir. Çalışma sırasında Türkiye’nin kültürel diplomasi konusunda belli bir kurumsal yapı kazandığı fakat hâlâ çözülmesi ya da geliştirilmesi gereken durumların olduğu görülmüştür. Özellikle yabancı dil olarak Türkçe öğretimine Türkiye’nin kültürel diplomasi aktörlerince önem atfedildiği lakin standart ve kurumsal bir programın bulunmayışının çeşitli sorunları da beraberinde getirdiği tespit edilmiştir.tr_TR
dc.contributor.departmentYabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-01-24T11:09:16Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster