Show simple item record

dc.contributor.advisorYalçın, Sıddika Songül
dc.contributor.authorKanatlı, Merve Çiçek
dc.date.accessioned2017-06-02T05:45:56Z
dc.date.available2017-06-02T05:45:56Z
dc.date.issued2016
dc.date.submitted2016-11-03
dc.identifier.citationKanatlı, M.“Çocuk Hekimi Gözüyle Sosyal Öykü ve Sosyal Öyküye Engeller: Nitel bir araştırma”. Tıpta uzmanlık tezi, Hacettepe Üniversitesi, 2016.tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/3429
dc.description.abstractAs part of the patient anamnesis, social history provides an opportunity to pediatricians for fulfilling their advocacy duties. Despite its significant capacity for such an assistance, social history remains underappreciated with its limited utilization in clinical practice. The purpose of this study was to evaluate the social history in the light of pediatricians’ experiences, and to develop a deeper insight into the reasons limiting the use of social history. With this regard, a qualitative research method with an interpretivist approach was used. In-depth interviews were done with 12 physicians, 11 of whom were pediatricians (residents and specialists). Additionally a focus group study was conducted with 6 residents. According to the content analysis, focuses of the social history are (1) relationships, (2) socioeconomic status and (3) everyday life of the child. It has been found that, direct questions, regarding the socioeconomic status are not addressed adequately. Instead, interviewed pediatricians prefer to observe and estimate the socioeconomic status of the family. Although the social history concepts of interviewees are quite wide, they have stated limited implementation in daily clinical routine. Biomedical approach seems to be the main reason for that limited use of social history. Biological view of health leads pediatricians to solely focus on “diagnose and treat”, which hinders them from preventive and advocacy services. Other causes seem to be time consraints, lack of education and inadequate interdisciplinary work as well as problems with the referrals. We believe, there is an urgent need to question the biomedical approach in order to ensure enough time for patient visits, to teach the social history in the context of social determinants of health with interdisciplinary work and to develop effective referral strategies.tr_TR
dc.description.tableofcontentsTEŞEKKÜR ............................................................................................................. iv ÖZET ..................................................................................................................... v ABSTRACT ............................................................................................................ vii İÇİNDEKİLER .......................................................................................................... ix ŞEKİLLER ............................................................................................................... xi 1. GİRİŞ ................................................................................................................. 1 1.1. Araştırmanın Problemi ........................................................................................... 3 1.2. Araştırmanın Amacı ................................................................................................ 6 1.3. Araştırmanın Önemi ............................................................................................... 6 2. GENEL BİLGİLER ................................................................................................. 7 2.1. Biyomedikal Model ................................................................................................ 8 2.2. Koruyucu ve Sosyal Tıp ......................................................................................... 11 2.3. Sağlığın Sosyal Belirleyicileri ................................................................................. 19 2.4. Çocuk Hekimliğinde Savunuculuk ......................................................................... 26 2.5. Sosyal Öykü .......................................................................................................... 29 3. YÖNTEM ......................................................................................................... 34 3.1. Yorumsamacı Yaklaşımla Nitel Araştırma ............................................................. 34 3.2. Verilerin Oluşturulması ve Analizi ......................................................................... 35 3.2.1. Araştırmanın Örneklemi ...................................................................................... 35 3.2.2. Araştırmanın Yapıldığı Yer ve Uygulama Süreci ................................................... 37 3.2.3. Veri Oluşturma Süreci ......................................................................................... 38 3.2.4. Veri Analizi ........................................................................................................... 43 3.3. Etik Hassasiyetler ................................................................................................. 44 3.4. Araştırmanın Sınırlılıkları ...................................................................................... 45 4. BULGULAR ...................................................................................................... 46 4.1. Çocuk Hekimlerinin Sosyal Öykü Deneyimleri ....................................................... 46 4.1.1. Çocuk Hekimlerine Göre Sosyal Öykünün Tanımı ve İçeriği ................................ 46 4.1.2. Çocuk Hekimlerinin Bir Tıbbi Uygulama Olarak Sosyal Öyküye İlişkin Görüşleri . 72 4.1.3. Uygulamalarda Sosyal Öykü ................................................................................ 86 4.2. Çocuk Hekimliğinde Sosyal Öykü Uygulamalarını Etkileyen Etmenler ................... 93 4.2.1. Eğitimde Sosyal Öykünün Yeri ............................................................................. 93 4.2.2. Çalışma Ortamının Sosyal Öykü Uygulamalarına Etkisi ....................................... 99 4.2.3. Yönlendirme ve Disiplinlerarası Çalışmaya İlişkin Faktörler .............................. 103 4.2.4. Hekimlik Yaklaşımları ......................................................................................... 114 5. TARTIŞMA ...................................................................................................... 121 6. SONUÇ VE ÖNERİLER ...................................................................................... 134 6.1. Sonuçlar ............................................................................................................. 134 6.2. Öneriler .............................................................................................................. 137 KAYNAKLAR ....................................................................................................... 140 EKLER ................................................................................................................ 150tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectSağlığın sosyal belirleyicileritr_TR
dc.subjectSosyal pediatritr_TR
dc.subjectSavunuculuktr_TR
dc.subjectBiyomedikaltr_TR
dc.subjectBiyopsikososyaltr_TR
dc.titleÇocuk Hekimi Gözüyle Sosyal Öykü ve Sosyal Öyküye Engeller: Nitel Bir Araştırmatr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetSosyal öykü, hekimin savunuculuk rolü adına eşsiz bir olanak yaratır. Sosyal öykü uygulamasının bu önemli işlevine rağmen, çocuk hekimliği pratiğinde gerektiği değeri görmediği ve uygulamalarının sınırlı olduğu söylenebilir. Bu çalışmayla, sosyal öykü uygulamalarını çocuk hekimlerinin deneyimleri ışığında ele almak ve sosyal öykü uygulamalarının kısıtlı olmasının nedenlerine ilişkin bütüncül ve derin bir kavrayış geliştirmek amaçlanmıştır. Araştırma yöntemi olarak yorumsamacı nitel yaklaşım seçilmiş, 12 hekim ile derinlemesine görüşmeler ve 6 hekim ile odak grup çalışması gerçekleştirilmiştir. İçerik analizinin ortaya koyduğu sonuçlara göre, görüşmeye katılan çocuk hekimlerinin tanımladığı sosyal öykünün odağında öncelikle çocuğun ilişkileri, sosyoekonomik durumu ve gündelik hayatı bulunmaktadır. Diğerlerinden farklı olarak, sosyoekonomik durum doğrudan sorulmaksızın, gözlem ve tahminlerle anlaşılmaktadır. Görüşmecilerin tanımladığı sosyal öykü kavramı oldukça geniş olsa da, uygulamalarının çoğu zaman son derece kısıtlı olduğu öğrenilmiştir. Çocuk hekimlerinin ifadeleri, uygulamaların kısıtlı olmasının nedenlerinden en önemlisinin, biyomedikal sağlık anlayışı olduğunu göstermektedir. Bu anlayış, hekimlerin sağlığın yalnız biyolojik boyutunu görev olarak benimsemesine ve tanı koyucu-tedavi edici bir rol almasına neden olmakta; bu da, sosyal öykünün koruyucu ve savunucu olarak kullanılmasının önüne geçmektedir. Sosyal öykü uygulamalarının kısıtlılığına yol açan diğer nedenlerin, zaman kısıtlılığı, eğitim yetersizliği, disiplinlerarası çalışma ve yönlendirme olanaklarının azlığı ve bilinmemesi olduğu görülmüştür. Saptanan bu sorunların çözümü için gerek sağlık sistemi gerek tıp-uzmanlık eğitimlerindeki biyomedikal yaklaşımın sorgulanması, hekime hastaya ayırabileceği yeterli zamanın tanınması, sosyal öykünün sağlığın sosyal belirleyicilerinin ışığında ve disiplinlerarası çalışma ortamı içinde öğretilmesi ve etkili yönlendirme sistemleri geliştirilmesi için çalışılması gerekmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentÇocuk Sağlığı ve Hastalıklarıtr_TR
dc.contributor.authorIDTR144627tr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record