Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorDurmuş, Mustafa
dc.contributor.authorDemirel, Tuba
dc.date.accessioned2023-07-27T19:25:32Z
dc.date.issued2023-07-18
dc.date.submitted2023-06-19
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/33752
dc.description.abstractDigital competency is the ability to learn the use of digital technologies, create a system that works functionally and use it effectively and efficiently. Especially after the Covid-19 pandemic, the use of digital environments and tools became mandatory and this had a great impact on language teaching in terms of being able to use and manage them effectively in teaching processes. Today, the development of the four main skills, listening, speaking, reading, and writing, cannot be evaluated independently of digital tools and environments in the process of teaching a foreign language. For this reason, this thesis study aims to compare the digital competency levels of Turkish teachers as the second language and English teachers as the foreign language through quantitative and qualitative data. The factors affecting the digital competency levels of teachers and the effects of the Covid-19 period and motivation have been described. Data were collected in accordance with the complementary principle of the mixed method by collecting qualitative and quantitative data simultaneously and equally. There are 51 participants from Turkish and foreign language teaching centers and 53 participants from foreign language schools of universities in Turkey. They are experienced teachers, between the ages of 31- 40 who have been using digital tools intensively for teaching purposes for at least 4 years. At the semester of data collection 25% of the participants gave lessons remotely due to the change of the rules after the pandemic. However, some participants do not have experience in distance education. Quantitative data obtained from the scale adapted from the European Union Digital Competence Framework for Educators showed that Turkish instructors’ digital competency level are generally at the B1-Integrator and that of English teachers’ at the B1-Integrator and B2-Expert levels. In addition, there was no significant difference in the digital competency levels of teachers according to the Turkish and English areas of expertise. Semi-structured interviews were conducted with 20 educators at the Turkish language teaching centers and foreign language schools at Hatay Mustafa Kemal University and Hacettepe University. The quantitative data were analyzed through the codes created using MAXQDA under the themes of Covid-19 period and instructor’s motivation in addition to the six areas of digital competency. It has been revealed that the motivation sources of teachers are mostly student-based and the digital competency acquired especially during the Covid-19 period is not sustainable in the teaching process after the pandemic restrictions were lifted. The qualitative and quantitative data were collected simultaneously and the results were examined separately. There was no significant difference in the digital competency areas according to the participants’ areas of expertise as Turkish and English. Qualitative data showed that teaching Turkish as a second language being a newer field than teaching English as a foreign language, the teaching materials, institutional resources, technological infrastructure and in-service trainings are very limited. Hence, participants who are Turkish language instructors create their own digital materials, tools and solutions from scratch. On the contrary, English teachers as a foreign language have systematic trainings, digital tools, environments, and resources available which are used and improved for years. Thus, participants from English language schools have a guiding role in improving the digital competency of their students. This comprehensive and diverse mixed method study in the context of a second and foreign language has made a descriptive contribution to the digital competency of teachers in Turkey. Recommendations on improving the institutional, individual, as well as student-oriented digital competencies of teachers have been given for both areas of expertise.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTürkiyat Araştırmaları Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectDijital yeterlilik
dc.subjectİkinci yabancı dil olarak Türkçe öğretimi
dc.subjectYabancı dil olarak İngilizce öğretimi
dc.subjectÖğretici yeterlilikleri
dc.subjectDijital teknoloji yeterlilikleri
dc.subjectMAXQDA
dc.titleİkinci Dil Olarak Türkçe Öğreticileri ve Yabancı Dil Olarak İngilizce Öğreticilerinin Dijital Yeterlilikleritr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetDijital yeterlilik, bilgi teknolojilerini bilinçli bir şekilde kullanabilmenin yanı sıra, işlevsel olarak çalışan bir sistem oluşturabilme ve bu sistemi etkin, aynı zamanda verimli kullanabilme yetisidir. Özellikle Covid-19 salgını sonrası dijital ortam ve araçların kullanımının zorunlu hâle gelmesiyle dil öğretiminde bu araç ve ortamları etkili bir şekilde kullanabilme ve yönetebilmenin öğretim süreçlerine büyük etkisi olmuştur. Günümüzde yabancı dil öğretiminde dilin dört temel becerisinin geliştirilmesi, dijital araç ve ortamlardan bağımsız olarak değerlendirilememektedir. Bu nedenle bu tez çalışmasının amacı ikinci dil olarak Türkçe ve yabancı dil olarak İngilizce öğreticilerinin dijital yeterlilik seviyelerini karşılaştırmalı olarak nicel ve nitel veriler yoluyla incelemektir. Öğreticilerin yeterlilik seviyeleri nicel verilerle belirlenmiştir. Covid-19 dönemi, bireysel motivasyonlar ve farklı sepeplerin dijital öğreticilerin yeterliliklerine olan etkisi nitel bulgularla betimlenmiştir. Verilerin toplanmasında karma yöntemin tamamlayıcılık ilkesine uygun olarak nitel ve nicel veriler eş zamanlı ve eşit statülü olarak toplanıp karşılaştırılmıştır. Katılımcılar, ikinci dil olarak Türkçe alanından 51 öğretici, yabancı dil olarak İngilizce alanından 53 öğretici olmak üzere Türkiye'deki TÖMER ve YDYO'da çalışan öğreticilerden oluşmaktadır. Deneyimli öğreticilerden oluşan 31-40 yaş aralığında yoğunluk gösteren katılımcılar en az 4 yıldır öğretim amaçlı olarak dijital araçları sıklıkla kullanmışlardır. Ayrıca verilerin toplandığı akademik dönemde salgın sonrası kısıtlamaların değişmesiyle yaklaşık %25’i derslerini uzaktan vermektedirler. Avrupa Birliği Eğiticiler için Dijital Yeterlilik Çerçevesi'nden uyarlanmış ölçek yoluyla elde edilen nicel verilerde Türkçe öğreticilerin genellikle B1- Bütünleştirici seviyesinde, İngilizce öğreticilerin ise B1- Bütünleştirici ve B2 - Uzman seviyesinde dijital yeterliliğe sahip oldukları görülmüştür. Ayrıca dijital yeterlilik çerçevesinin tüm alt boyutları incelendiğinde, katılımcıların dijital yeterlilik seviyelerinde Türkçe ve İngilizce alanında çalışma durumuna göre anlamlı bir fark bulunmamıştır. Nitel veriler ise Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi ve Hacettepe Üniversitesi, TÖMER ve YDYO birimlerindeki 20 öğreticiyle yapılan yarı yapılandırılmış görüşme yoluyla toplanmıştırtır. Nitel verilerin analizi MAXQDA, nitel veri analizi programı, kullanılarak oluşturulan kodlar yoluyla dijital yeterliliğin alt boyutlarında içerik analizi yapılmış ve Covid -19 dönemi ile öğretici motivasyonu başlıklarında tematik analiz yapılmıştır. Öğreticilerin motivasyon kaynaklarının çoğunlukla öğrenici temelli olduğu ve öğreticilerin özellikle Covid-19 dönemi edinmiş olduğu dijital yeterliliklerin salgın sonrası normale dönen öğretim sürecinde sürdürülebilir olmadığı ortaya çıkmıştır. Ayrı ayrı toplanıp analiz edilen nitel ve nicel veriler tüm değişkenlere göre tek tek bir araya getirilerek incelenmiş, sonuçta dijital yeterlilik alt boyutlarında Türkçe ve İngilizce alanında çalışma durumuna bağlı anlamlı fark bulunmamıştır. Nitel sonuçlar, ikinci dil olarak Türkçe öğretiminin yabancı dil olarak İngilizce öğretimine kıyasla yeni bir alan olmasından dolayı ve öğretim materyali, kurumsal kaynak, teknolojik alt yapı ve hizmet içi eğitimde var olan eksikliklerin bulunduğunu ve bu sebeple ikinci dil olarak Türkçe öğreticilerinin bireysel olarak kendi dijital içeriklerini ve çözümlerini üretmek durumunda kaldığını göstermektedir. Bunun aksine yabancı dil olarak İngilizce öğreticilerinin kurumsallaşmış sistematik eğitimleri, on yıllardır kullanılan dijital araç, ortam ve kaynakları bulunmaktadır. Bu sebeple, yabancı dil olarak İngilizce öğreticilerinin kendi öğrenicilerinin dijital yeterliliklerini iyileştirmede etkin bir rol üstlendiği görülmüştür. İkinci ve yabancı dil bağlamında kapsamlı ve çeşitli verilere dayalı olarak yürütülen bu çalışma Türkiye'deki öğretici dijital yeterliliklerine betimsel katkıda bulunmuştur. Toplanan veriler ışığında, her iki alan için öğretici dijital yeterliliklerini geliştirmeye dayanan kurumsal, bireysel ve öğrenici odaklı öneriler sunulmuştur.tr_TR
dc.contributor.departmentTürkiyat Araştırmalarıtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2023-07-27T19:25:32Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster