dc.contributor.advisor | Mutluay Çetintaş, Saniye Bilge | |
dc.contributor.author | Başer Özcan, Duygu Beste | |
dc.date.accessioned | 2023-07-05T08:49:00Z | |
dc.date.issued | 2023-06-03 | |
dc.date.submitted | 2023-05-31 | |
dc.identifier.citation | Başer Özcan, Duygu Beste. Disability and Family in Twenty-First Century American Drama, Hacettepe University, Ph.D. Dissertation | tr_TR |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/33566 | |
dc.description.abstract | This dissertation analyzes John Belluso’s Pyretown (2005), The Rules of Charity (2006), A Nervous Smile (2006), David Lindsay-Abaire’s Good People (2011), Stephan Karam’s The Humans (2015), Martyna Majok’s Cost of Living (2018), Amy Herzog’s Mary Jane (2018), and Lindsey Ferrentino’s Amy and the Orphans (2019) and scrutinizes the ways contemporary American playwrights employ disability in relation to the myth of the flawless American family. The representation of disability on the American stage has always been a complicated one as disabled bodies were either used as metaphors or presented as freaks, victims, and villains. The plays examined in this dissertation, however, negotiate disability as a multifaceted experience. They portray family dynamics that changed in the twenty-first century while dissociating disability from stereotypical meanings. The playwrights dramatize the lived experience of disability, and they problematize ideologies that ostracize, pathologize, and oppress disabled individuals to initiate social, cultural, and political transformation in the United States. Since they criticize dehumanizing and exploitative social and political institutions using realism and the affective power of theater, these plays are referred to as the social problem plays of the twenty-first century. Each chapter exposes oppressive power relations and portrays the lived experience of disabled individuals without romanticizing or objectifying their bodies. Neoliberalism, class, problems in the healthcare and welfare systems, and the cult of normalcy are presented as the forces that put the family in a dysfunctional state whereas disability is depicted as a social, cultural, and political construction. Therefore, these plays are progressive and subversive with their truthful depictions of families with disabled members, showing that the problem is not disability but constructed normalcy, which forces families and individuals to conform to rigid definitions. | tr_TR |
dc.language.iso | en | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | American drama | tr_TR |
dc.subject | American theater | |
dc.subject | Contemporary playwrights | |
dc.subject | Disability culture | |
dc.subject | Disability studies | |
dc.subject | Family | |
dc.subject.lcsh | Amerika edebiyatı | tr_TR |
dc.title | Disability and Family in Twenty-First Century American Drama | tr_TR |
dc.title.alternative | 21. Yüzyıl Amerikan Tiyatrosunda Engelli Bireyler ve Aile Kavramı | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Bu tez John Belluso’nun Pyretown (2005), The Rules of Charity (2006), A Nervous Smile (2006), David Lindsay-Abaire’in Good People (2011), Stephan Karam’ın The Humans (2015), Martyna Majok’un Cost of Living (2018), Amy Herzog’un Mary Jane (2018), ve Lindsey Ferrentino’nun Amy and the Orphans (2019) adlı oyunlarında engelliliğin nasıl tasvir edildiğini kusursuz Amerikan ailesi söylencesi bağlamında inceler. Amerikan tiyatrosunda engelli karakterler her zaman kötü, mağdur ya da anormal olarak tanımlandığından engelli bireylerin tasviri her zaman sorunlu olmuştur. Bu tezde incelenen oyunlar ise engelliliği çok yönlü bir deneyim olarak mecazi anlamların dışında gerçekçi bir şekilde ele alırken, 21. yüzyılda değişen aile dinamiklerini de ortaya koyar. Bu bağlamda, yazarlar gerçek engellilik deneyimini sahnelerken engelli bireyleri ötekileştiren, patolojik vakalar olarak tanımlayan ve onları baskılayan sosyal, kültürel ve politik söylemleri hedef alır. Bu oyunlar realizmi (gerçekçilik) ve tiyatronun dönüştürücü gücünü kullanarak engelli bireyleri itibarsızlaştıran ve onları istismar eden sosyal ve kültürel kuralları hedef gösterdikleri için 21. yüzyılın problem oyunları olarak tanımlanabilir. Bu çerçevede, tezin bölümlerinde baskıcı politikalar incelenirken, engelli bireyler de nesneleştirilmeden gerçek ve günlük hayat deneyimlerine dayanarak tanımlanır. Neoliberal politikalar, sınıfsal problemler, sağlık ve sosyal yardım sistemlerindeki sıkıntılar ve normal olmaya zorlanmanın aileleri işlevsizleştirmesi konu alınırken engelliliğin de sosyal ve kültürel olarak inşa edilen bir kimlik olduğu gösterilir. Bu nedenle, bu oyunlar tabuları ve baskıcı kuralları yıkan ilerici ve yenilikçi oyunlardır. Bu oyunların da gösterdiği gibi, ailelerin yaşadıkları problemlerin sebebi engelli aile bireyleri değil aileleri ve bireyleri kısıtlı tanımlarla nitelemeye çalışan ve sözde normal kavramına uymaya zorlayan toplumsal ve kültürel yapılardır. | tr_TR |
dc.contributor.department | Amerikan Kültürü ve Edebiyatı | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2023-07-05T08:49:00Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |