dc.contributor.advisor | Rakıcıoğlu, Neslişah | |
dc.contributor.advisor | Artaç, Mehmet | |
dc.contributor.author | Alkan, Şenay Burçin | |
dc.date.accessioned | 2023-05-30T12:37:34Z | |
dc.date.issued | 2023-05-25 | |
dc.date.submitted | 2023-05-18 | |
dc.identifier.citation | Alkan, ŞB. (2023). Meme Kanserli̇ Hastalarda Di̇yetle Alınan İleri̇ Gli̇kasyon Son Ürünleri̇ni̇n İnflamasyon ve Oksi̇dati̇f Stres Beli̇rteçleri̇yle İli̇şki̇si̇ni̇n Değerlendi̇ri̇lmesi̇ (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara. | tr_TR |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/33257 | |
dc.description | Bu araştırma Türk Tıbbi Onkoloji Derneği tarafından desteklenmiştir (TTOD-2019-47). | tr_TR |
dc.description.abstract | The study was conducted at the Konya Necmettin Erbakan University Meram Faculty
of Medicine from March 2020 to January 2022 as a case-control study. It aimed to investigate the
association between dietary advanced glycation end products (dCML) and various biomarkers related
to breast cancer (BC) patients. The case group comprised 32 women between the ages of 19 and 64,
diagnosed with BC for the first time, while the control group consisted of women of similar ages. The
study assessed serum total antioxidant capacity, inflammatory status, oxidative stress, and DNA damage
markers in BC patients at different stages: before surgery (T1), before chemotherapy (T2), six months
(T3), and twelve months (T4) into chemotherapy. The findings from BC patients at the T1 period were
compared to those of the control group. Participants' general characteristics, anthropometric
measurements, body composition analyses, and routine biochemical findings were recorded using a
questionnaire form. Analysis of various biomarkers such as carboxy methyl lysine, receptor for
advanced glycation end products, soluble receptor for advanced glycation end products, tumor necrosis
alpha, interleukin-1 beta, interleukin-6, malondialdehyde (MDA), protein carbonyl, 8-hydroxy-2′-
deoxyguanosine, total antioxidant capacity, total oxidant status, and oxidative stress index was
conducted. Three-day food consumption records were obtained, and average daily food consumption
was used to calculate daily energy, macro and micronutrient intake, and dCML. Furthermore, the study
compared the findings of BC patients based on human epidermal growth factor receptor 2 (HER2) status
(HER2+: n=14 and HER2-: n=18). The dCML intake for BC patients at T1, T2, T3, and T4 periods was
10002.6±4212.6, 9110.5±3913.9, and 9325.4±530.3 KU, respectively. The dCML intake for the control
group (11052.6±726.8 KU) was significantly higher than that of BC patients (8974.7±601.2 KU)
(p=0.031). However, when adjusted for energy intake, the dCML intake of women with breast cancer
(5900.2±2661.6 KU/1000 kcal) and the control group (6452.3±1723.5 KU/1000 kcal) was found to be
similar (p=0.328). At T1, the dCML intake of the HER2- group (7689.4±2527.6 KU/day) was
significantly higher than that of the HER2+ group (9974.4±3713.1 KU/day) (p=0.048). No significant
correlation was observed between dCML and serum CML, inflammatory, or oxidative stress biomarkers
in BC patients at T1, T2, and T4. At T3, a weak positive correlation was found between dCML and serum
MDA levels (rho=0.355, p=0.046). In the HER2 molecular subtype, a moderate positive correlation was
found between dCML and serum biomarkers (HER2+: TOS and OSI; HER2-: MDA) at T3. In
conclusion, this study revealed a limited association between dCML intake and serum inflammation
and oxidative stress biomarkers in BC patients. Nutritional recommendations should be developed to
reduce intake of dTAC in BC patients. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/restrictedAccess | tr_TR |
dc.subject | meme kanseri | tr_TR |
dc.subject | ileri glikasyon son ürünleri | tr_TR |
dc.subject | inflamasyon | tr_TR |
dc.subject | oksidasyon | tr_TR |
dc.subject | beslenme | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Bilgi kaynakları | tr_TR |
dc.title | Meme Kanserli̇ Hastalarda Di̇yetle Alınan İleri̇ Gli̇kasyon Son Ürünleri̇ni̇n İnflamasyon ve Oksi̇dati̇f Stres Beli̇rteçleri̇yle İli̇şki̇si̇ni̇n Değerlendi̇ri̇lmesi̇ | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Araştırma Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi’nde Mart 2020-Ocak
2022 tarihleri arasında vaka-kontrol çalışması olarak planlanıp yürütülmüştür. Vaka grubunu ilk kez
meme kanser tanısı almış 19-64 yaş arası meme kanserli kadınlar (n:32) ve kontrol grubunu (n:32) vaka
grubunu ile benzer yaşlarda olan yetişkin kadınlar oluşturmuştur. Bu çalışmanın amacı; yeni tanı almış
meme kanserli kadınların diyetle aldığı ileri glikasyon son ürünlerinin (dCML) cerrahi öncesi (T1),
kemoterapi öncesi (T2), kemoterapinin altıncı ay (T3) ve on ikinci ayında (T4) serum toplam antioksidan
kapasite, inflamatuvar durum, oksidatif stres ve DNA hasarı belirteçleriyle olası ilişkisinin
incelenmesidir. Meme kanserli bireylerin T1 dönemine ait bulguları kontrol grubuyla karşılaştırılmıştır
Bireylerin genel özellikleri, antropometrik ölçümleri, vücut bileşim analizleri ve rutin biyokimyasal
bulguları anket formuna kaydedilmiştir. Serum örneklerinde karboksi metil lizin, ileri glikasyon son
ürünleri reseptörü, ileri glikasyon son ürünlerinin çözünür reseptörü, tümör nekrozis alfa, interlökin-1
beta, interlökin-6, malondialdehit (MDA), protein karbonil, 8-hidroksi-2′-deoksiguanozin, total
antioksidan kapasite, total oksidan durum ve oksidatif stres indeksi (TOS) düzeyleri belirlenmiştir.
Bireylerden birbirini takip eden 3 günlük besin tüketim kaydı alınmıştır. Günlük enerji, makro ve mikro
besin ögeleri ile dCML miktarı hesaplanmıştır. Ayrıca meme kanserli kadınların bulguları moleküler
alt tip olan insan epidermal büyüme faktörü reseptörü 2 (HER2) durumuna göre karşılaştırılmıştır
(HER2+ n:14 ve HER2- n:18). Meme kanserli kadınların T1, T2, T3 ve T4 dönemlerinde dCML miktarı
sırasıyla 10002,6±4212,6, 9110,5±3913,9 ve 9325,4±530,3 KU’dur. Kontrol grubunun dCML alımı
(11052,6±726,8 KU) meme kanserli kadınlara (8974,7±601,2 KU) göre anlamlı olarak daha yüksek
bulunmuştur (p=0,031). Diyetle CML alım miktarı enerji alımına göre tekrar değerlendirildiğinde ise
meme kanserli kadınlar (5900,2±2661,6 KU/1000 kkal) ile kontrol grubunun (6452,3±1723,5 KU/1000
kkal) dCML alımı benzer bulunmuştur (p=0,328). T1 döneminde HER2- grubun dCML alımı
(7689,4±2527,6 KU/gün) HER2+ gruba göre (9974,4±3713,1 KU/gün) anlamlı olarak daha yüksek
bulunmuştur (p=0,048). Meme kanserli kadınlarda T1, T2 ve T4'te dCML ile serum CML, inflamatuvar
veya oksidatif stres biyobelirteçleri arasında anlamlı bir korelasyon bulunmamıştır. T3'te dCML ile
serum MDA düzeyleri arasında pozitif yönde zayıf korelasyon gösterilmiştir (rho=0,355, p=0,046).
HER2 moleküler alt tipinde ise yalnızca T3 döneminde dCML ile serum biyobelirteçleri (HER2+: TOS
ve OSİ, HER2-: MDA) arasında pozitif yönde orta düzeyde ilişki belirlenmiştir. Sonuç olarak bu
çalışmada meme kanserli kadınlarda dCML ile serum inflamasyonu ve oksidatif stres biyobelirteçleri
arasında sınırlı bir ilişki olduğu gösterilmiştir. Meme kanserli kadınlarda diyetle alınan ileri glikasyon
son ürünlerinin miktarının azaltılmasına yönelik beslenme önerileri geliştirilmelidir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Beslenme ve Diyetetik | tr_TR |
dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2023-12-02T12:37:34Z | |
dc.funding | Diğer | tr_TR |