| dc.description.abstract | The effects of drugs, multimorbidity and frailty on the osteoporosis treatment response is a rarely studied area, and frail older adults are often excluded from these studies in this area, as in other areas. In this study, it was aimed to investigate the effects of chronic diseases, polypharmacy, frailty, and comprehensive geriatric assessment components on the success of osteoporosis treatment. Another aim was to determine the factors that reduce the effectiveness of the treatment.
The study included 156 patients who received osteoporosis treatment (zoledronic acid) for the first time among osteoporotic patients admitted to Hacettepe University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Department of Geriatric Medicine outpatient clinic between 01 September 2010 and 31 May 2021. Information about the patients was obtained retrospectively from the hospital automation system. Bone mineral density (BMD) and T score changes in the patients' total lumbar (L1-4), femoral neck and total femur regions after treatment, and compression and other fragility fractures during the follow-up period were evaluated. In accordance with the recommendations of the International Society of Clinical Densitometry (ISCD), the presence of 2 or more fractures after treatment or a decrease in BMD greater than the least significant change was considered as treatment failure. Patients were followed up for a median of 14.4 months (IQR=11.9-20.8) from zoledronic acid infusion to control BMD measurement. While 76% (n=119) of the patients were female, the median age was 75.0 years (IQR=71.0-80.0). There were 46 (29.5%) patients with treatment failure.
After treatment, new vertebral compression fractures, total fragility fractures (including vertebral compression fractures), and falls were statistically significantly rarer (p=0.004; p=0.023; p<0.001; respectively). Treatment response was decreased in illiterate patients (p=0.036) and patients with 3 or more chronic diseases (p=0.001), higher Charlson’s comorbidity index (p=0.004), hyperthyroidism (p=0.003), insulin use (p=0.003), and older age (p=0.013).
Results of binary logistic regression analyzes revealed that having 3 or more chronic diseases (OR:3.2, 95% CI=1.26-8.09, p=0.01) and the CFS score ≥5 (OR:2.36, %95 GA=1.06-5.36, p=0.04) independently decreased the treatment response. It has been observed that using insulin (OR:3.82, %95 GA=1.36-10.75, p=0.01) and being older (OR:1.1, %95 GA=1.03-1.18, p=0.004) cause a decrease in treatment success when only BMD is evaluated without considering fractures. | tr_TR |
| dc.description.ozet | Kullanılan ilaçların, multimorbidite ve kırılganlık varlığının osteoporoz tedavi cevabını nasıl etkileyeceği nadir araştırılmış bir alandır ve diğer alanlarda olduğu gibi bu alanda da yapılan çoğu çalışmada kırılgan yaşlı yetişkinler çalışmalardan dışlanmaktadır. Bu çalışmada, yaşlı bireylerde sıklıkla karşımıza çıkan kronik hastalıkların, polifarmasinin, kırılganlığın ve kapsamlı geriatrik değerlendirme bileşenleri sonuçlarının osteoporoz tedavi başarısına etkilerinin araştırılması ve tedavi etkinliğini azaltan faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Çalışmaya 01 Eylül 2010-31 Mayıs 2021 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Geriatri Bilim Dalı Polikliniği’ne başvuran osteoporotik hastalardan ilk defa osteoporoz tedavisi (zoledronik asit) alan 156 hasta dahil edilmiştir. Hastalara ait bilgiler hastane otomasyon sisteminden retrospektif olarak elde edilmiştir. Hastaların tedavi sonrasındaki total lomber (L1-4), femur boyun ve total femur bölgelerindeki kemik mineral yoğunluğu (KMY) ve T skor değişimleri ile izlem süresinde oluşan çökme ve diğer frajilite kırıkları değerlendirilmiştir. Uluslararası Klinik Dansitometri Birliği (ISCD) önerileri doğrultusunda tedavi sonrası 2 veya daha fazla kırık varlığı veya en küçük anlamlı değişiklikten daha fazla KMY düşüşü olması tedavi başarısızlığı olarak değerlendirilmiştir. Hastalar zoledronik asit infüzyonundan itibaren kontrol KMY ölçümüne kadar medyan 14,4 ay (IQR=11,9-20,8) izlenmiştir. Hastaların %76’sı (n=119) kadın iken medyan yaş ise 75,0 yıl (IQR=71,0-80,0) idi. Tedavi başarısızlığı olan 46 (%29,5) hasta vardı.
Tedavi sonrasında yeni vertebral çökme kırığı, total fraijilite kırığı (vertebral çökme kırıkları da dahil) ve düşme öyküsü istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha nadir olarak gözlendi (p=0,004; p=0,023; p<0,001; sırasıyla). Kronik hastalık sayısı 4 veya daha fazla olan (p=0,001), Charlson komorbidite indeksi yüksek olan (p=0,004), hipertiroidisi olan (p=0,003), insulin kullanımı olan (p=0,003), yaşı daha ileri olan (p=0,013), okuma-yazma bilmeyen (p=0,036) hastaların tedavi cevabında azalma gözlendi.
Yapılan binary lojistik regresyon analizlerinde ise kronik hastalık sayısının ≥4 (OR:3,2, %95 GA=1,26-8,09, p=0,01) ve CFS skorunun ≥5 (OR:2,36, %95 GA=1,06-5,36, p=0,04) olmasının diğer faktörlerden bağımsız olarak tedavi cevabında azalmaya neden olduğu; insulin kullanımının (OR:3,82, %95 GA=1,36-10,75, p=0,01) ve daha ileri yaşta olmanın (OR:1,1, %95 GA=1,03-1,18, p=0,004) ise kırıklar göz önüne alınmadan sadece KMY değerlendirmesi yapıldığında tedavi başarısında düşüşe neden olduğu gözlenmiştir. | tr_TR |
