Özet
Traditional knowledge is the whole of beliefs, thoughts and actions that are left by ancestors of a particular region and that are passed verbally from generation to generation. The aim of this study is to identify and examine the traditional knowledge in Cudibey and Elmaalan Neighborhoods of Arsin District of Trabzon Province. The aforementioned region, which gained the status of a neighborhood after Trabzon became a metropolitan city in 2012, still preserves its village characteristics. However, factors such as migration, technological developments, the increase in educational status and the spread of urban opportunities to rural areas affect the intergenerational change and transformation of traditional knowledge. Within the scope of the thesis, traditional knowledge of the region's folk architecture, transition periods, children's games, folk calendar, folk medicine, folk belief, agriculturism, and cuisine culture are analyzed in the context of the above-mentioned factors, in line with the interviews with the source people.
Künye
Acıpayamlı, O. (t.y.). Anadolu’da Nazarla İlgili Bazı Adet ve İnanmalar. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 20(1-2), 1-40.
Acıpayamlı, O. (1963). Türkiye’de Yağmur Duası ve Psiko-Sosyal Metot’la İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, 21(1-2), 1-39.
Acıpayamlı, O. (1974). Türkiye’de Doğumla İlgili Âdet ve İnanmaların Etnolojik Etüdü. Ankara Üniversitesi Yayınları.
Acıpayamlı, O. (1978). Acıpayam’da Halk Hekimliği. Antropoloji Dergisi, 11, 11-16.
Aça, M. (2014). Giresun ve Trabzon İlleri Balıkçılarının Meslek Folkloru [Yayımlanmış Doktora Tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi.
Aça, M. (Ed.). (2016). Halk Bilimi El Kitabı. Kömen Yayınları.
Aça, M. (2018). Trabzon Yöresi Geleneksel Çocuk Oyunlarından Bazılarının Halk Bilimsel İncelemesi. Motif Akademi Halk Bilimi Dergisi, 11(22), 49-68.
Aça, M. (2019). Halk Bilgisinin Takvim, Mevsim/İklim, Çevre, Sağaltma, Ölçme ve Hukuka Dönük Temsilleri. İçinde M. Aça (Ed.), Halk Bilimi El Kitabı (ss. 441-467). Nobel Akademik Yayıncılık.
Aça, M. (2021). Gelenekselden Moderne Ekolojik Bilginin Yerel Temsillerine Bayramiç’ten Bir Örnek: Sevinç Abla Çiftliği. İçinde M. Dinç (Ed.), Tam Metin Bildiriler Kitabı (ss. 139-161). TOKÜAD Yayınları.
Aça, M. (2022). Geleneksel Ekoloji Bilgisi ve Güney Sibirya Destanları. İçinde İ. Şahin, Ü. Bulduk, G. K. Ercilasun, J. Snowden, A. Taşbaş, & E. Taşbaş (Ed.), Altay Toplulukları: Destanlar ve Destan Kültürü (ss. 271-288). Osmangazi Belediyesi Yayınları.
Akdoğan, A. (2002). Geleneksel Toplumdan Modern Topluma Geçişte Dinî Hayat. Rağbet Yayınları.
Aksoy, Ö. (2020). Küreselleşme ve Modernleşme Karşısında Gelenek ve Töre Algısı Üzerine. İçinde A. İ. Öbek, Y. Topaloğlu, N. Dinler, Ç. Özdarendeli, & S. Çetin (Ed.), Prof. Dr. Vahit Türk Armağanı (ss. 1121-1126). Kesit Yayınları.
Aktan, C. C., & Vural, İ. Y. (2005). Bilgi Çağında Bilginin Yönetimi. İçinde C. C. Aktan & İ. Y. Vural (Ed.), Bilgi Çağında Bilgi Yönetimi (ss. 1-17). Çizgi Kitabevi.
Al Şensoy, S., & Kukoğlu, S. (2020). Doğu Karadeniz Kırsal Mimari Örneği Seranderlerin Ekoloji ve Sürdürülebilirlik Bağlamında İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 10(21), 25-44.
Alakuş, M. (1991). Bilgi Toplumu. Kültür Bakanlığı Yayınları.
Alay, O. (2018). Anadolu ve Kafkasya Kavşağında Geleneksel Bir Yılbaşı Kutlaması: Kalandar. Motif Akademi Halk Bilimi Dergisi, 11(23), 96-110.
Altaytaş, M. (2012). Modern Bilgi ve Bilim Karşısında Kelâmın/Mütekellimin Yeri. Kelâm Araştırmaları, 10(2).
Altunsabak, E. (2022). Tarım ve Hayvancılığa Bağlı Geleneksel Bilgi Sistemleri: Kars İli Örneği [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstütüsü.
And, M. (1974). Türk Folklorunda Oyun Kavramı ve Oyunun Önemi. I. Türk Folklor Semineri Bildirileri.
And, M. (2012). Oyun ve Bügü: Türk Kültüründe Oyun Kavramı. Yapı Kredi Yayınları.
Appelbaum, R. A. (1989). Toplumsal Değişim Kuramları (T. Alkan, Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Aran, K. (2000). Barınaktan Öte: Anadolu Kır Yapıları. Tepe Yayınları.
Armağan, M. (1992). Gelenek. Ağaç Yayıncılık.
Arslan, A. (2007). İlkçağ Felsefe Tarihi: Aristoteles (C. 3). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Artun, E. (2011). Türk Halkbilimi. Karahan Kitabevi.
Aynakulova, G. (2007). Türk Kültüründe Yada Taşı. İçinde M. S. Koz (Ed.), Yağmur Duası Kitabı (ss. 126-141). Kitabevi Yayınları.
Aysoy, M. (2003). Geleneksel Sonrası Toplum Üzerine. Nehir Yayınları.
Balıkçı, G. (2004). Trabzon’un Bazı Yörelerinde Evlenme Âdetleri. İçinde M. Ö. Koç, Y. Z. Köklü, & N. Yılmazer (Ed.), Trabzon Halk Kültürü Araştırmaları 2004. Trabzon İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü.
Bali, A. C. (1974). Tarih Bölümü. İçinde O. Görken, R. Şimşek, & Ö. Güner (Ed.), Cumhuriyetin 50. Yılında Trabzon: 1973 İl Yıllığı. Trabzon Valiliği.
Bates, D. G. (2009). 21. Yüzyılda Kültürel Antropoloji: İnsanın Doğadaki Yeri (S. Aydın, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Bascom, W. R. (2010). Folklorun Dört İşlevi. İçinde M. Ö. Oğuz & S. Gürçayır (Ed.), & F. Çalış (Çev.), Halk Biliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar 2. Geleneksel Yayıncılık.
Başkan, S. (2008). Geleneksel Doğu Karadeniz Evleri. Erdem, 52, 41-90.
Bayram, M. (2000). Fatih Sultan Mehmed’in Trabzon’u Fethedişinin Gerekçekleri. 137-140.
Ben-Amos, D. (1971). Toward a Definition of Folklore in Context. Journal of American Folklore, 84(331), 3-15.
Ben-Amos, D. (2020). Folklore concepts: Histories and critiques (H. Glassie & E. Oring, Ed.). Indiana University Press.
Berkes, F. (1993). Traditional Ecological Knowledge in Perspective. İçinde J. T. Inglis (Ed.), Traditional Ecological Knowledge: Concepts and Cases (ss. 1-9). International Development Research Centre.
Berkes, F. (1999). Sacred Ecology: Traditional Ecological Knowledge and Resource Management. Taylor&Francis.
Bilgin, M. (2000). Tarih. İçinde Trabzon 2000 (ss. 53-100). T.C. Trabzon Valiliği.
Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru (A. Yılmaz, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
Boratav, P. N. (1982). Folklor ve Edebiyat 1. Adam Yayıncılık.
Boratav, P. N. (1984). 100 Soruda Türk Folkloru. Gerçek Yayınevi.
Bottomore, T. B. (2015). Toplumbilim (Ü. Oskay, Çev.). İnkılâp Kitabevi.
Bostan, M. H. (2002). XV.-XVI. Asırlarda Trabzon Sancağında Sosyal ve İktisadi Hayat. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Bougnoux, D. (1995). Qui a peur de l’information? İçinde R. Capurro, K. Wiegerling, & A. Brellochs (Ed.), Informationsethik. Universitätsverlag.
Bruchac, M. M. (2014). Indigenous Knowledge and Traditional Knowledge. İçinde C. Smith (Ed.), Encylopedia of Global Archaelogy (ss. 3814-3824). Springer Reference.
Büyükşahin, F. (2017). Kültür-Çevre Bağlamında Geleneksel Ekolojik Bilginin Korunmasının Önemi: Sarıkeçili Yörükler Örneği [Yayımlanmış Doktora Tezi]. Ankara Üniversitesi.
Büyükşahin, F., & Güneş, G. (2016). Geleneksel Ekolojik Bilginin Önemi: Sarıkeçili Yörükler Örneği. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar Dergisi, 1-21.
Caillois, R. (2001). Man, Play and Games (M. Barash, Çev.). University of Illinois Press.
Callenbach, E. (2011). Ekoloji: Cep Rehberi (E. Özkan, Çev.). Sinek Sekiz Yayınevi.
Cansever, B. A. (2016). Bilgi Toplumunda Bir Kavram Kargaşası: Bilgi mi? Enformasyon mu? Sosyoloji Dergisi, 1ozel, 41-50.
Capurro, R. (1996). On the Genealogy of Information. İçinde K. Kornwachs & K. Jacoby (Ed.), Information: New Questions to a Multidisciplinary Concept (ss. 259-270). Akademie Verlag. http://www.capurro.de/cottinf.htm
Capurro, R., & Hjørland, B. (2005). The Concept of Information. Annual Review of Information Science and Technology, 37(1), 343-411.
Cengiz, S. (1998). Çocuk Oyunlarının Sınıflandırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 38(1-2), 287-300.
Cevizci, A. (1999). Felsefe Sözlüğü. İçinde Aydınlanma. Paradigma Yayıncılık.
Cevizci, A. (2005). Felsefe Sözlüğü. İçinde Değişme. Paradigma Yayıncılık.
Cevizci, A. (2009). Felsefe Tarihi. Say Yayınları.
Ciravoğlu, T. V. (2009). Trabzon Folkloru: Gelenekler ve Halk Edebiyatı Örnekleri. Trabzon Araştırmaları Merkez Vakfı.
Cocchiara, G. (2017). Avrupa’da Folklor Tarihi (Y. Özer, Çev.). Geleneksel Yayıncılık.
Cornforth, M. (1975). Bilgi Teorisi (H. Selman, Çev.). Maya Yayınları.
Coşkun, İ. (1989). Modernleşme Kuramı Üzerine. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(1), 289-314.
Çelebi, G. (2003). Çevresel Söylem ve Sürdürülebilir Mimarlık İçin Kavramsal Bir Çerçeve. G.Ü. Fen Bilimleri Dergisi, 16, 205-216.
Çelik, İ. (1974). Nazar, Nazarlık ve İlgili Büyüsel İşlemler. B.Ü.F.K. Boğaziçi Üniversitesi Halkbilimi Yıllığı 1974, 155-184.
Çepel, N. (1992). Doğa, Çevre, Ekoloji ve İnsanlığın Ekolojik Sorunları. Altın Kitaplar Yayınevi.
Çetinkaya Çiftçioğlu, G. (2015). Geleneksel Ekolojik Bilginin Peyzaj Planlamada Rolü: Biyo-Kültürel Peyzajlar. 557-563.
Çıblak Coşkun, N. (2022). Doğa-İnsan İlişkisi Bağlamında Mersin Konar-Göçerlerinde Geleneksel Ekolojik Bilgi. TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 10(29), 32-48.
Çıblak, N. (2004). Halk Kültüründe Nazar, Nazarlık İnancı ve Bunlara Bağlı Uygulamalar. Türklük Bilimi Araştırmaları, 15.
Çobanoğlu, Ö. (2000). Bilim Felsefesi Bağlamında Halkbilimi ve Halkbilimsel Bilginin Teleolojik Serüveni. folklor/edebiyat, 24, 27-42.
Çobanoğlu, Ö. (2003). Türk Halk Kültüründe Memoratlar ve Halk İnançları. Akçağ Yayınları.
Çobanoğlu, Ö. (2004). Kültürlerin Diyalogu veya Diyalogsuzluğu Bağlamında Halkbilimi Çalışmalarının Yeri ve Önemi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları (HÜTAD), 1, 149-164.
Çobanoğlu, Ö. (2015). The Owner of the Place and Waterspirits in the Turkish Culture in the Context of Continuties and Changes. Books of Scientific Works of the Conference of Belief Narrative of ISFNR 1-4 October 2014, 126-129.
Çobanoğlu, Ö. (2019). Halkbilimi Kuramları ve Araştırma Yöntemleri Tarihine Giriş. Akçağ Yayınları.
Davis, K. (1949). Human Society. The Macmillan Company.
Davulcu, M. (2008). Ihlara Vadisi ve Çevresi Kırsal Yerleşmelerinde Yapı Sanatı ve Geleneksel Yapı Ustalığı. 9. Türk Halk Kültürü Kongresi: Maddi Kültür, 107-130.
Demir, N. (2012). Trabzon Yöresinde Zaman, Halk Takvimi ve Sayılı Günler. Zeitschrift für die Welt der Türken, 4(1), 5-21.
Demiray, M. G. (1960). Çocuk Oyunları ve Tekerlemeleri. Türk Folklor Araştırmaları, 129, 2132-2133.
Derelioğlu Kaan, G. (2019). Kültür ve Ekonomi İlişkisi Bağlamında Fındık Folkloru [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
Doğanay, S. (2011). Trabzon İli’nde Fındık Tarımı. Doğ Coğrafya Dergisi, 10(13), 233-252.
Duman, M. (2008). Fındık Kitabı. Kitabevi Yayınları.
Duman, M. (2011). Trabzon Halk Kültürü. Heyamola Yayınları.
Dundes, A. (1965). The Study of Folklore. Prentice- Hall.
Dundes, A. (1998). Halk Kimdir? (M. Ekici, Çev.). Millî Folklor, 37, 139-153.
Dundes, A., & Bronner, S. J. (2007). The Meaning of Folklore: The Analytical Essays of Alan Dundes. Utah State University Press.
Durhan, G. (2019). Gettier Problemi Bağlamında Epistemik Gerekçelendirme Anlayışının Kritiği. HUMANITAS - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 36-45.
Dursun, Y. (2015). Trabzon Eyaleti’nde Kırsal Yerleşim: Yomra Nahiyesi Örneği (1461-1682) [Doktora Tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Dursun, Y. (2019). Arsin Tarihi. İçinde C. Erüz (Ed.), Arsin: Tarih, Kültür ve Doğal Değerler. Arsin Belediyesi.
Dutfield, G. (2004). Intellectual Property, Biogenetic Resources and Traditional Knowledge. Earthscan Publishing.
Duvarcı, A. (1990). Halk Hekimliğinde Ocaklar. Millî Folklor, 1(7), 34-38.
Eğribel, E., & Özcan, U. (2011). Sosyoloji ve Toplumsal Değişme: Türkiye Çözülürken? Yeni Bir Dönemin Başlangıcında Nereye? İçinde E. Eğribel & U. Özcan (Ed.), Değişim Sosyolojisi: Dünyada ve Türkiye’de Toplumsal Değişme (ss. 3-13). Kitabevi Yayınları.
Eisenstadt, S. N. (2014). Modernleşme: Başkaldırı ve Değişim (U. Coşkun, Çev.). Doğu Batı Yayınları.
Ekici, M. (2019). Halk Bilgisi (Folklor): Derleme ve İnceleme Yöntemleri. Geleneksel Yayıncılık.
Emir, O. (2011). Prehistorik Dönemden Roma Dönemine Kadar Trabzon ve Çevresi. Serander Yayınları.
Emiroğlu, K., & Aydın, S. (2003). Antropoloji Sözlüğü. İçinde Ekoloji. Bilim ve Sanat Yayınları.
Erbaş, Y. S., & Erüz, C. (2019). Arsin İlçesinin Coğrafi Özellikleri. İçinde C. Erüz (Ed.), Arsin: Tarih, Kültür ve Doğal Değerler. Arsin Belediyesi.
Erdentuğ, N. (1969). Türkiyenin Karadeniz Bölgesinde Evlenme Görenekleri ve Törenleri. Antropoloji Dergisi, 4, 27-58.
Erdentuğ, N. (1974). Türkiye’nin Karadeniz Bölgesi Evlenme Görenekleri ve Törenlerinin Etnolojik İncelenmesi. I. Uluslararası Türk Folklor Semineri Bildirileri, 373-382.
Eriç, M. (1972). Dünün ve Bugünün Ahşap ve Ahşaptan Üretilmiş Malzemesinin Türkiye Şartları İçinde Yapıda Rasyonel Kullanılma İmkânlarının Araştırılması [Doktora Tezi]. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
Erpi, F. (1991). Sosyo-Kültürel Yapının Yerel Konut Mimarisindeki Yansıması Üzerine Üç Örnek: Anadolu’daki Türk, Rum ve Levanten Konut Mimarileri. Türk Halk Mimarisi Sempozyumu Bildirileri, 73-84.
Ersoy, Y. (2002). Türk Mutfak Kültürü. İçinde Türkler Ansiklopedisi (C. 1-4. Cilt, ss. 382-396). Yeni Türkiye Yayınları.
Erüz, C. (2018). Arsin Envanter Projesi. Arsin Belediye Başkanlığı.
Erüz, C. (Ed.). (2019). Arsin: Tarih, Kültür ve Doğal Değerler. Arsin Belediyesi.
Eyüboğlu, İ. Z. (1998). Anadolu İnançları: Anadolu Üçlemesi—1. Toplumsal Dönüşüm Yayınları.
Fenta, T. (2004). Using Farmers’ Traditional Knowledge to Conserve and Protect Biodiversity: The Ethiopian Experience. İçinde S. Twarog & P. Kapoor (Ed.), Protecting and Promoting Traditional Knowledge: Systems, National Experiences and International Dimensions (ss. 25-28). United Nations Publication.
Fichter, J. (2009). Sosyoloji Nedir (N. Çelebi, Çev.). Anı Yayıncılık.
Garrard, G. (2017). Ekoeleştiri: Ekoloji ve Çevre Üzerine Kültürel Tartışmalar (E. Genç, Çev.). Kolektif Kitap.
Gennep, A. V. (1939). Folklor (Klavuz Kitaplar 2) (P. N. Boratav, Çev.). Cumhuriyet Halk Partisi Yayını.
Gettier, E. L. (1963). Is Justified True Belief Knowledge? Analysis, 23(6), 121-123.
Giddens, A. (2019). Modernite ve Bireysel Kimlik: Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum (Ü. Tatlıcan, Çev.). Say Yayınları.
Giddens, A. (2020). Modernliğin Sonuçları (E. Kuşdil, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
Glassie, H. (2003). Halk Mimarisi Hakkında Düşünmek (A. Karakaya, Çev.). Millî Folklor, 15(59), 73-75.
Glassie, H. (2006). Halk Mimarisi Hakkında III (A. Karakaya, Çev.). Millî Folklor, 18(69), 164-168.
Goldstein, K. S. (1977). Sahada Folklor Derleme Metotları (A. E. Uysal, Çev.). Kültür Bakanlığı Millî Folklor Araştırma Dairesi Yayınları.
Gordon, M. (1999). Sosyoloji Sözlüğü (O. Akınhay & D. Kömürcü, Çev.). Bilim ve Sanat Yayınları.
Gökalp, Z. (2001). Türkleşmek İslâmlaşmak Muasırlaşmak. Kum Saati Yayınları.
Gömeç, S. (1998). Şamanizm ve Eski Türk Dini. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(4), 38-52.
Görken, O., Şimşek, R., & Güner, Ö. (Ed.). (1974). Cumhuriyetin 50. Yılında Trabzon: 1973 İl Yıllığı. Trabzon Valiliği.
Guénon, R. (1999). Modern Dünyanın Bunalımı (M. Kanık, Çev.). Verka Yayınları.
Gurvitch, G. (1984). Sosyoloji ve Felsefe (K. Cangızbay, Çev.). Değişim Yayınları.
Gusfield, J. R. (2005). Toplumsal Değişim Araştırmalarında Yersiz Kutuplaşma: Gelenek ve Modernite (B. Canatan, Çev.). Muhafazakar Düşünce Dergisi, 1(3), 55-72.
Gül, S. (2020). Kızılırmak Deltasında Yazılmamış Kanunlar: Bir Sulak Alanın Korunmasında Geleneksel Ekolojik Bilginin Rolü. lnternational Journal of Geography and Geography Education, 42, 303-327.
Güler, E., & Mutlu, A. (2021). Geleneksel Bilgi ve Fikri Mülkiyet Çıkmazında Biyokorsanlık Sorunu. “Dünyada Ekonomik Sosyal, Siyasi ve Teknolojik Gelişmelerin Etkileri” Konferans Bildiri Tam Metinleri E-Kitabı, 103-111.
Güngör, E. (1995). Kültür Değişmesi ve Milliyetçilik. Ötüken Yayınları.
Gürçayır Teke, S. (2020). Türk Halk Biliminde Derleme: Çalışmalar, Tartışmalar. Geleneksel Yayıncılık.
Güvenç, B. (2000). Sosyal-Kültürel Değişme. Gündoğan Yayınları.
Gyampoh, B. A., Amisah, S., Idinoba, M., & Nkem, J. N. (2009). Using traditional knowledge to cope with climate change in rural Ghana. Unasylva, 60(231-231), 70-74.
Habermas, J. (1994). Modernlik: Tamamlanmamış Bir Proje. İçinde N. Zekâ (Ed.), & G. Naliş (Çev.), Postmodernizm (ss. 31-44). Kıyı Yayınları.
Hans, V. D. L., & Willem, V. R. (2003). Modernleşmenin Paradoksları (K. Canatan, Çev.). İnsan Yayınları.
Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu (S. Savran, Çev.). Metis Yayınları.
Haviland, W. A., Prins, H. E. L., Walrath, D., & McBride, B. (2002). Kültürel Antropoloji (İ. D. Erguvan Sarıoğlu, Çev.). Kaknüs Yayınları.
Hersek, C. M. (Ed.). (2000). Safranbolu Yörük Köyü Geleneksel Yaşam Biçimi ve Evleri. Kuban Matbaacılık ve Yayıncılık.
Honko, L. (2006). Ritüellerin Oluşum Süreci (R. Ersoy, Çev.). Millî Folklor, 18(69), 129-140.
Houde, N. (2007). The Six Faces of Traditional Ecological Knowledge: Challenges and Opportunities for Canadian Co-Management Arrangements. Ecology and Sociesty, 12(2), 34.
Huizinga, J. (2006). Homo Ludens: Oyunun Toplumsal İşlevi (M. A. Kılıçbay, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
İdem, Ş. (2002). Toplumsal Ekoloji Nedir? Ne Değildir? Toplumsal Ekoloji, 1, 7-20.
İnan, A. (1968). Al Ruhu Hakkında. İçinde Makaleler ve İncelemeler I (ss. 259-267). Türk Tarih Kurumu Basımevi.
İnan, A. (1976). Eski Türk Dini Tarihi. Milli Eğitim Basımevi.
İnan, A. (1986). Tarihte ve Bugün Şamanizm: Materyaller ve Araştırmalar. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
İnan, K. (2000). Trabzon’un Fethi. Trabzon Tarihi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 141-151.
Johnson, M. (1992a). Research on Traditional Environmental Knowledge: Its Development and Its Role. İçinde M. Johnson (Ed.), Lore: Capturing Traditional Environmental Knowledge. International Development Research Centre.
Johnson, M. (1992b). Traditional Environmental Knowledge: İts Development and its Role. İçinde M. Johnson (Ed.), Lore: Capturing Traditional Environmental Knowledge. International Development Research Centre.
K. Oya, P. (2005). Günlük Düşüncede Modernlik, Din ve Laiklik. Vadi Yayınları.
Kabak, T. (2016). Beslenme ve Mutfak Ekseninde Somut Kültürel Unsurlar. İçinde M. Aça (Ed.), Halk Bilimi El Kitabı (ss. 382-395). Kömen Yayınları.
Kabak, T. (2017). Trabzon-Arsin İlçesi Düğün Adetleri. Bartın Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2(1), 55-70.
Kalafat, Y. (1999). Türk Dünyası Tarih Çalışmalarında Halk İnançlarının Önemi. Millî Folklor, 6(44), 88-91.
Kalafat, Y. (2009). İslamiyet ve Türk Halk İnançları: Türk Kültürlü Halklarda Halk İnançları. Berikan Yayınevi.
Kaplan, M. (2008). Geleneksel Tıbbın Yeniden Üretim Sürecinde Kadın -Ankara Örneğinde Kuşaklar Arası Çatışma- [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Ankara Üniversitesi.
Kaplan, M. (2011). Halk Tıbbının Kökenleri: Teşhisten Tedaviye Din ve Büyü İlişkisi. Millî Folklor, 23(91), 150-156.
Karakaş, A. (2005). Feke Halk Kültürü Araştırması [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karpat, K. H. (2003). Osmanlı Nüfusu (1830-1914): Demografik ve Sosyal Özellikleri. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
Karpuz, H. (1991). Trabzon Evlerinin Mimarî Özellikleri. Türk Halk Mimarisi Sempozyumu Bildirileri, 115-135.
Karpuz, H. (2011). Türk Evi. Türk Yurdu, 31(290), 55-63.
Keskin, A. (2019). Halkbilimi Çalışmalarında Disiplinlerarasılık: “Neden”, “Ne zaman”, “Nerede” ve “Nasıl”? Motif Akademi Halk Bilimi Dergisi, 925-944.
Kıray, M. B. (2006). Toplumsal Yapı Toplumsal Değişme. Bağlam Yayıncılık.
Kolot, B. (2018). Halk Hekimliğinde “Göbek Düşmesi” Hastalığı ve Tedavi Yöntemleri. Türklük Bilimi Araştırmaları, 44, 135-151.
Kongar, E. (2019). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği. Remzi Kitabevi.
Köktürk, Ş., & Kukul, M. H. (2001). Trabzon’un Beşikdüzü İlçesi’nde “Serender”in Köy Hayatındaki Yeri ve Bir Serender Numunesi. Erdem, 13(38), 361-371.
Köse, N. (2003). Türk Düğünlerinde Gerdek Sonrası Duvak Geleneği. Millî Folklor, 15(60), 92-109.
Kulaksızoğlu, A. (1989). Çocuk Yetiştirme Tutumları ve Aile. Eğitim ve Bilim Dergisi, 74, 35-42.
Küçükyıldız, A. (2015). Türk Zekâ Oyunları 1: Köçürme Mangala. Delta Kültür Yayınevi.
Lerner, D. (1958). Passing of Traditional Society: Modernizing The Middle East. The Free Press.
Lerner, D. (1968). The Passing of Traditional Society: Modernizing the Middle East. The Free Press.
Lowry, H. W. (2010). Trabzon Şehrinin İslamlaşması ve Türkleşmesi 1461-1583 (H. W. Lowry & D. Lowry, Çev.). Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Lowry, H. W., & Emecen, F. (2012). Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İçinde Trabzon (C. 1-41, ss. 296-301). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları. https://islamansiklopedisi.org.tr/trabzon#2-bugunku-trabzon
Malinowski, B. (1945). The Dynamics of Culture Change. Yale University Press.
McCarthy, E. D. (2002). Bilgi Kültürü: Yeni Bilgi Sosyolojisi (A. F. Yılmaz, Çev.). Chiviyazıları Yayınevi.
Mengüşoğlu, T. (2015). İnsan Felsefesi. Doğu Batı Yayınları.
Menzies, C. R. (2006). Ecological Knowledge, Subsistence, and Livelihood Practices. İçinde C. R. Menzies (Ed.), Traditional Ecological Knowledge and Natural Resource Management (ss. 87-104). University of Nebraska Press.
Meriç, C. (2022). Geleneksel Ekolojik Bilginin Kent Kültürüne Yansımaları: Çanakkale Örneği. İçinde M. Dinç & A. T. Türk (Ed.), Çağdaş Yaklaşımlar Odağında Toplum ve Kültür Araştırmaları—III (ss. 77-109). Paradigma Akademi.
Nasr, S. H. (1989). Knowledge and the Sacred. State University of New York Press.
Oğuz, B. (1976). Türkiye Halkının Kültürel Kökenleri 2: C. C (Tarım-Hayvancılık-Meteoroloji). İstanbul Matbaası.
Oğuz, M. Ö., & Ersoy, P. (Ed.). (2007). Türkiye’de 2004 Yılında Yaşayan Geleneksel Çocuk Oyunları. Gazi Üniversitesi Türk Halkbilimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (THBMER) Yayınları.
Onur, B. (2007). Çocuk, Tarih ve Toplum. İmge Kitabevi Yayınları.
Oviedo, G., Gonzales, A., & Maffi, L. (2004). The Importance of Traditional Ecological Knowledge and Ways to Protect It. İçinde S. Twarog & P. Kapoor (Ed.), Protecting and Promoting Traditional Knowledge: Systems, National Experiences and International Dimensions (ss. 71-82). United Nations Publication.
Ozan, M. (2015). Dünden Bugüne Türk Halk Kültüründe “Kara İyeler”. Kültür Evreni, 6(23), 44-51.
Ozankaya, Ö. (1975). Değişme. İçinde Toplumbilim Terimleri Sözlüğü. Türk Dil Kurumu Yayınları.
Öksüz, M. (2006). Onsekizinci Yüzyılın İkinci Yarısında Trabzon: Toplum-Kültür-Ekonomi. Serander Yayınları.
Öksüz, H. (2014). Pontusçuluğun Sonu: Nüfus Mübadelesi. İçinde 20. Yüzyılın Başlarında Trabzon (ss. 177-190). Serander Yayınları.
Önal, H. İ. (1993). Bilgi ve Bilgi Gereksinimleri. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 10(1), 331-345.
Önder, T. (2005). Yeşil Siyaset. İçinde M. Türköne (Ed.), Siyaset. Lotus Yayınevi.
Örnek, S. V. (1971). Anadolu Folklorunda Ölüm. Ankara Üniversitesi Basımevi.
Örnek, S. V. (1979). Geleneksel Kültürümüzde Çocuk. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Örnek, S. V. (2000). Türk Halkbilimi. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Özdemir, N. (1997). Türkiyede Cumhuriyet Dönemi Çocuk Oyunlarının Halkbilimi Açısından İncelenmesi [Doktora Tezi]. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Özdemir, N. (2006). Türk Çocuk Oyunları I-II. Akçağ Yayınları.
Özdemir, N. (2018). Geleneksel Bilgi ve Kültür Ekonomisi. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 18(1), 1-28.
Özdemir, N. (2019). Dördüncü Sanayi Devrimi ve Gelenek Kültürü. 9. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi Bildirileri: Genel Konular, 207-241.
Özdemir, N. (2022). Postmodern Yerellik ve Geleneksel Ekolojik Bilgi. Culture Academy, 2(1), 1-30.
Özenç Uçak, N. (2010). Bilgi: Çok Yüzlü Bir Kavram. Türk Kütüphaneciliği, 24(4), 705-722.
Özgüner, O. (1970). Köyde Mimari Doğu Karadeniz. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Yayınları.
Özlem, D. (2012). Tarih Felsefesi. Notos Kitap.
Özlem, D. (2015). Kültür Bilimleri ve Kültür Felsefesi. Notos Kitap.
Özsait, M. (2000). İlkçağ Tarihinde Trabzon ve Çevresi. İçinde K. Çiçek (Ed.), Trabzon Tarihi Sempozyumu Bildiriler Kitabı (ss. 35-45). Trabzon Belediyesi Kültür Yayınları.
Öztürk, B. (2020). Pili Bitmeyen Oyunlar: Geleneksel Çocuk Oyunları. Platanus Publishing.
Pears, D. (2004). Bilgi Nedir? (A. Güçlü, Çev.). Bilim ve Sanat Yayınları.
Pierotti, R., & Wildcat, D. (2000). Traditional Ecological Knowledge: The Third Alternative (Commentary). Ecological Applications, 10(5), 1333-1340.
Ruddle, K. (1993). The Transmission of Traditional Ecological Knowledge. İçinde J. T. Inglis (Ed.), Traditional Ecological Knowledge: Concepts and Cases (ss. 17-31). International Development Research Centre.
Seth, S. (2016). Is Thinking with “Modernity” Eurocentric? Cultural Sociology, 10(3), 385-398.
Seyyar, A. (2007). İnsan ve Toplum Bilimleri Terimleri Ansiklopedik Sosyal Bilimler Sözlüğü. Değişim Yayınları.
Shils, E. (1981). Tradition. The University of Chicago Press.
Shils, E. (2003). Gelenek (H. Arslan, Çev.). Doğu Batı Dergisi Gelenek Özel Sayısı, 25, 101-131.
Sims, M. C., & Stephens, M. (2005). Living Folklore: An Introduction to the Study of People and their Traditions. Utah State University Press.
Sunar, L. (2014). Toplumsal Değişimi Açıklamak: Temel Kavram ve Kuramlar. İçinde L. Sunar (Ed.), Türkiye’de Toplumsal Değişim (ss. 1-35). Nobel Akademik Yayıncılık.
Swift, J. (2009). Notes on Traditional Knowledge, Modern Knowledge and Rural Development. The IDS Bulletin, 10(2), 41-43.
Şar, S. (1989). Halk Hekimliğinin Dünü ve Bugünü. Türk Halk Hekimliği Sempozyumu Bildirileri, 221-229.
Şevket, Ş. (2013). Trabzon Tarihi (İ. Hacıfettahoğlu, Ed.). Kurtuba Kitap.
Şişman, B. (2004). Anadolu’da Yaşayan Halk İnançlarının Menşei Üzerine Bir Araştırma. Millî Folklor, 6(46), 104-108.
Tan, M. (1981). Toplumbilime Giriş: Temel Kavramlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Tan, M. (1994). Çocukluk: Dün ve Bugün. İçinde B. Onur (Ed.), Toplumsal Tarihte Çocuk (ss. 11-30). Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
Taner, N. (1983). Halk İnanmalarında Cin ve Cin Tutma. Türk Folkloru, 4(43), 12-15.
Tanyu, H. (1973). Dinî Folklor veya Dinî-Manevî Halk İnançlarının Çeşit ve Mahiyeti Üzerinde Bir Araştırma 1. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21(1), 123-142.
Tavukçu, H. (2016). Geleneğin Yeniden Keşfi Bağlamında Halk Hekimliği (Ankara Kent Örneği) [Yayınlammamış Yüksek Lisans Tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
Tellioğlu, İ. (2007). Doğu Karadeniz Bölgesinin Türk Yurdu Haline Gelmesi Hakkında Bir Değerlendirme. Turkish Studies, 2(2), 654-664.
Tellioğlu, İ. (2015). Doğu Karadeniz Bölgesi’nin Türk Yurdu Haline Gelmesi Hakkında Bir Değerlendirme. İçinde Tarih Boyunca Karadeniz (ss. 203-217). Serander Yayınları.
Terzi, S. (2022). Bayburt İlinde Geleneksel Ekolojik Bilginin Halk Bilimi Açısından İncelenmesi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Bayburt Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
Tezcan, M. (1977). Boş Zamanlar Sosyolojisi. Doğan Matbaası.
Tezcan, M. (1984). Sosyal ve Kültürel Değişme. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Tezcan, M. (2000). Türk Ailesi Antropolojisi. İmge Kitabevi Yayınları.
Trabzon İl Tarım ve Orman Müdürlüğü. (2021). Arazi Durumu. Trabzon İl Arazisinin İlçeler İtibariyle Dağılımı. https://trabzon.tarimorman.gov.tr/Menu/32/Arazi-Durumu
TUİK. (2021). TÜİK-Coğrafi İstatistik Portalı. https://cip.tuik.gov.tr/
Turan, A. (1992). Türk Folklorunda Albastı/Alkarısı İnancı. İçinde Türk Kültürü Araştırmaları Doğu ve Güneydoğu Anadolu II (ss. 77-115). Millî Folklor Yayınları.
Türkçe Sözlük. (2005). İçinde Gelenek. Türk Dil Kurumu Yayınları.
Türkdoğan, O. (1991). Kültür ve Sağlık-Hastalık Sistemi. Millî Eğitim Basımevi.
Türkoğlu, H. (2016). Geçmişten Günümüze Çocuk Oyunları. Akıl Fikir Yayınları.
Uğur, S. B. (2018). Geçmişten Günümüze Şekillenen Çocukluk Algısı ve Çocuk Yetiştirme Pratikleri. SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 45, 227-247.
Uğurlu, S. (2010). Gelenek ve Kimlik İlişkisi [Yayımlanmış Doktora Tezi]. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
UNESCO. (2022). Traditional knowledge | UNESCO UIS. http://uis.unesco.org/en/glossary-term/traditional-knowledge
Urry, J. (1999). Mekânları Tüketmek (R. G. Öğdül, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
Usher, P. J. (2000). Traditional Ecological Knowledge in Environmental Assessment and Management. Arctic, 53(2), 183-193.
Üçüncü, K. (2007). Trabzon Yöresi Sözlü Kültür/Tarih Malzemesinin Trabzon Tarihi Araştırmaları İçin Kaynak Olarak Durumu ve Önemi. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 170, 161-175.
Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi. Doruk Yayınları.
Vico, G. (2007). Yeni Bilim (S. Önal, Çev.). Doğu Batı Yayınları.
Vural, M. (2003). Gelenek ve Dinlerin Aşkın Birliği. Doğu Batı Dergisi, 25, 161-175.
WIPO. (2005). Intellectual Property and Traditional Knowledge (Booklet no 2). WIPO. https://www.wipo.int/publications/en/details.jsp?id=123&plang=AR
Yeşilyurt Tunç, Z. (2019). Trabzon’da Serander Yapılarının İncelenmesi ve Yeniden İşlevlendirme Önerileri [Yüksek Lisans Tezi]. Maltepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Yıldırım, D. (1991). Türk Folklor Araştırmalarının Problemleri. Millî Folklor, 11, 13-21.
Yıldırım, D. (1998). Türk Bitiği. Akçağ Yayınları.
Yıldırım, E. (1999). Anthony Giddens’ın Yapılanma Teorisi. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 25-44.
Yıldız, A. (2022). Altın Taycı Destanı’nda Geleneksel Ekolojik Bilgiye Dair Tasarımlar. İçinde İ. Şahin, Ü. Bulduk, G. K. Ercilasun, J. Snowden, A. Taşbaş, & E. Taşbaş (Ed.), Altay Toplulukları: Destanlar ve Destan Kültürü (ss. 305-318). Osmangazi Belediyesi Yayınları.
Yılmaz, B. (2014). Trabzon İli Maçka İlçesinin Sözlü ve Maddi Kültür Kadrolarının Derlenmesi, Tasnifi ve Halkbilimsel Açıdan İncelenmesi [Yayınlammamış Yüksek Lisans Tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yılmaz, B. (2019). Trabzon İli Geleneksel Halk Bilgisi ve Etnografyası [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi.
Yılmaz, B. (2020). Trabzon Geleneksel Mutfağında Tatlılar ve Çekme Helva. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 43, 59-68.
Yılmaz, S. (1968). Akçaköy Folkloru: Göz Almak ve Köz Söndürmek. Türk Folklor Araştırmaları, 11(228), 5009-5010.
Yılmaz, Ş. (2019). Geleneksel Ekolojik Bilgi Bağlamında Beypazarı Evleri. Millî Folklor, 16(124), 213-229.
Yılmaz, Ş. (2020). Kına Gecesi Ritüelinde Anlamsal İşleyiş: Çağrışımlar, Düşünyapılar, Dönüşümler. Millî Folklor, 16(125), 163-176.
Yoder, D. (2009). Halk Tıbbı ve Modern Tıp. İçinde M. Ö. Oğuz, S. Gürçayır, & S. Çalış (Ed.), & S. Yoğurtçuoğlu & A. Gülüm (Çev.), Halkbiliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar 3 (ss. 391-397). Geleneksel Yayıncılık.
Yolcu, M. A. (2018). Geleneksel Ekolojik Bilgi Bağlamında Çanakkale Halk Botaniği. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, 24, 63-77.
Yolcu, M. A. (2021). Ayvacık Yöresi Dokumacılığı ve Geleneksel Ekolojik Bilgi. İçinde M. Dinç (Ed.), Tam Metin Bildiriler Kitabı (ss. 126-138). TOKÜAD Yayınları.
Yolcu, M. A. (2022a). Geleneksel Ekolojik Bilgi (GEB) Kavramıyla İlişkili Bilimsel Terminoloji Üzerine Değerlendirmeler. İçinde M. Dinç & A. T. Türk (Ed.), Çağdaş Yaklaşımlar Odağında Toplum ve Kültür Araştırmaları—III (ss. 1-11). Paradigma Akademi.
Yolcu, M. A. (Ed.). (2022b). Kaz Dağları ve Geleneksel Ekolojik Bilgi. Paradigma Akademi Yayıncılık.
Yolcu, M. A., & Aça, M. (2019). Geleneksel Ekolojik Bilgi ve Folklor. folklor/edebiyat, 25(100), 861-871.
Yuexiao, Z. (1988). Definitions and Sciences of Information. Information Processing and Management, 24(4), 479-491.
Yüksel, A. (2000). Trabzon Vilâyetinde Yer Adlarını ve İdârî Yapıyı Değiştirme Teşebbüsleri. Trabzon Tarihi Sempozyumu Bildirileri, 201-222.
