Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖzüm, Aytül
dc.contributor.authorAyva, Sevda
dc.date.accessioned2022-12-08T10:57:12Z
dc.date.issued2022
dc.date.submitted2022-11-08
dc.identifier.citationAyva, Sevda. A Posthuman Econarratological Reading of Julian Barnes’s A History of the World in 10 1/2 Chapters, Peter Ackroyd’s The Casebook of Victor Frankenstein, and Alan Moore’s The Saga of the Swamp Thing, Ph.D. Thesis, Ankara, 2022.tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/27177
dc.description.abstractCo-opting posthumanism and the 4EA cognition theory, this study is concerned with the endeavor in econarratology to employ new understandings of existence and the borders of the mind in approaches to narratives. For this purpose, in Julian Barnes’s A History of the World in 10 1/2 Chapters (1989), Peter Ackroyd’s The Casebook of Victor Frankenstein (2008), and Alan Moore’s The Saga of the Swamp Thing Volume 1 (1984), this dissertation argues that the writers’ and readers’ minds, other-than-mind forces such as the body, environment (the physical features and artifacts, spatiotemporal dynamics) and their affective states are at work during cognition. It propounds that the readers’ affective states which emerge a result of their interaction with the actual and imaginary worlds participate in cognition and that the narratives become their extended imagination. Barnes offers a formula for how catastrophe is transformed into art and it corresponds to the idea of the extended imagination stated in this study. According to this formula, the environment surrounding the artist becomes his “cognitive niche” functioning as an active part of the reimagining process. In The Casebook, London turns into a nonbiological prop aiding the writer’s cognitive activities. Therefore, thanks to the agency of the city and the author’s affective states concerning London, Frankenstein’s creature is reimagined as a trilateral entity that embodies the Monster’s disabled body, the scientist’s disturbed mind, and London’s monstrous body. In The Swamp Thing, Moore’s concern about the environmental crisis and his interest in the scientific experiments causes a shift in Wein and Wrightson’s swamp monster’s genesis. Swamp Thing becomes a posthuman entity in which Alec Holland’s human memory, the bio-restorative formula, the inhabitants of the swamp co- exist. Drawing on plant neurobiology and critical plant studies, the definitions of cognition and the brain are reworked from the point of plantae. Consequently, in the process of reimagination, other-than-mind forces or the nonhuman agency generate different meanings in narratives which differ from what the author originally intends to write.tr_TR
dc.language.isoentr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectEconarratology
dc.subjectPosthumanism
dc.subjectJulian Barnes
dc.subjectPeter Ackroyd
dc.subjectAlan Moore
dc.subjectThe 4EA cognition (embodied, embedded, enactive, extended ve affective)
dc.subject.lcshEdebiyat (Genel)tr_TR
dc.titleA Posthuman Econarratological Reading of Julian Barnes's A History of the World in 10 1/2 Chapters, Peter Ackroyd's The Casebook of Victor Frankenstein and Alan Moore's The Saga of the Swamp Thingtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışma, ekonaratolojinin posthümanism ve bilişsel nörobilim alanında 4EA bilişsel kuramını benimseyerek varoluş ve zihnin sınırları hakkındaki yenilikleri anlatılara olan yaklaşımlara aktarma çabasını konu edinir. Bu maksatla, bu tez Julian Barnes’ın 10 1⁄2 Bölümde Dünya Tarihi, Peter Ackroyd’un Victor Frankenstein’ın Vaka Defteri ve Alan Moore’un Swamp Thing Efsanesi’nde yazarların ve okuyucuların bilişsel süreçlerinde zihinleri, bedenleri, çevreleri (fiziksel çevredeki insandışı etmenler, salgın ve çevresel yıkım gibi uzam-zamansal dinamikler) ve duygulanım halleri gibi insandışı ve zihinden öte güçlerin de etkili olduğunu savunmaktadır. Okuyucuların gerçek ve hayali dünyalarla etkileşimi sonucu ortaya çıkan duygulanım durumlarının bilişsel süreçlerinde yer aldığını ve anlatıların okuyucuların genişletilmiş yaratıcı imgelemi haline geldiğini iddia etmektedir. Barnes sanatçının felaketi nasıl sanata dönüştürdüğünü formüle etmiştir ve bu formülün tezde öne sürülen genişletilmiş yaratıcı imgelem kavramına karşılık geldiği iddia edilmiştir. Sanatçının zihinsel süreçleri çevresine kadar uzanmış, çevresini “bilişsel nişe” dönüştürerek yeniden yaratım sürecinin etkin bir parçası olmuştur. Vaka Defteri’nde, Londra yazarın bilişsel süreçlerinde zihni ile birlikte aktif rol oynayan harici bir kaynak görevi görür. Şehrin failliği ve yazarın şehre olan duygularının etkileşimi ile Frankenstein’ın yaratığı artık çok boyutlu bir hal alarak canavarın bedensel anormalliği, Frankenstein’ın normatif olmayan zihnini ve Londra’nın canavar bedenini temsil etmektedir. Swamp Thing Efsanesi’nde Moore’un o dönemdeki çevresel felaketlere olan tepkisi ve bilimsel deneylere olan ilgisi Wein ve Wrightson’ın bataklık canavarının özünü ve varoluşunu değiştirmiştir. Swamp Thing, Alec Holland’ın hafızası, kimyasal formül, bataklık sakinlerinin hepsini birlikte bedeninde barındırdığı posthüman bir varlığa dönüşmüştür. Bitki nörobiyolojisi ve eleştirel bitki çalışmalarının savlarından yola çıkarak idrak ve beyin terimlerinin bitkilerin dünyasından bakılarak yeni tanımları yapılmıştır. Sonuç olarak, yeniden yaratım sürecinde zihin harici güçlerin ya da insandışı öğelerin failliği ve uzam-zamansal etmenler sayesinde anlatılar yazarların aslında yazma maksatlarından farklı anlamlar kazanmaktadır.tr_TR
dc.contributor.departmentİngiliz Dili ve Edebiyatıtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2022-12-08T10:57:12Z
dc.fundingYoktr_TR
dc.subtypeproficiencyinarttr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster