dc.contributor.advisor | Gürpınar, Özer Aylin | |
dc.contributor.author | Örsoğlu, Özgü Zuğa | |
dc.date.accessioned | 2022-10-20T10:56:26Z | |
dc.date.issued | 2022 | |
dc.date.submitted | 2022-06-01 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/26983 | |
dc.description.abstract | In this thesis, it was aimed to establish a two-dimensional in vitro oxidative stress model
in a neuronal cell line, SH-SY5Y, and to examine the protective effects of two different
antioxidants in this model. In line with this goal, SH-SY5Y cells were cultured and an
oxidative stress model was created with hydrogen peroxide. The protective effects of
increasing doses of n-acetyl cysteine and selenium were investigated in experimental
studies on this model. The effects of antioxidants on cell viability were determined by 3-
(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyl-tetrazolium bromide calorimetric test and
acridine/orange propidium iodide fluorescent staining at 24, 48 and 72 hours. In the 72th
hour application, the total antioxidant and oxidant capacity of the cells and the oxidative
stress index was determined. According to the results obtained, it was determined that n acetyl cysteine and selenium protect cells against oxidative damage at specified dose
ranges, but they can be toxic at high doses. While hydrogen peroxide caused a significant
decrease in cell viability in 24, 48 and 72 hours applications, cell viability was found to
iv
be significantly higher in the groups to which n-acetyl cysteine and selenium were applied
before hydrogen peroxide application. In the oxidative stress indices obtained as a result
of the total antioxidant and oxidant capacity determinations, it was determined that the
hydrogen peroxide-treated group had the highest oxidative stress, while the antioxidant administered groups had lower oxidative stress. No significant difference was found
between the protective effects of selenium and n-acetyl cysteine. Accordingly, it was
concluded that n-acetyl cysteine and selenium may be protective in oxidative stress-induced neurodegeneration. This result needs to be supported by more extensive in vitro
and in vivo studies in the future. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Fen Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Oksidatif stres | tr_TR |
dc.subject | Antioksidan | tr_TR |
dc.subject | n-asetil sistein | tr_TR |
dc.subject | Selenyum | tr_TR |
dc.subject | Nörodejenerasyon | tr_TR |
dc.subject | SH-SY5Y insan nöroblastoma hücre hattı | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Fizyoloji | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Sinir sistemi | tr_TR |
dc.title | Oksidatif Stres Kaynaklı Nöron Hasarında Antioksidanların Koruyucu Etkisinin İncelenmesi | tr_TR |
dc.title.alternative | Investigation of Protective Effects of Antioxidants on Neuron Injury Based on Oxidative Stress | |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Sunulan bu tez çalışması kapsamında nöronal bir hücre hattı olan SH-SY5Y insan
nöroblastoma hücre hattında, iki boyutlu in vitro oksidatif stres modeli oluşturulması ve
bu modelde iki farklı antioksidanın koruyucu etkilerinin incelenmesi hedeflenmiştir. Bu
hedef doğrultusunda SH-SY5Y hücreleri kültüre edilmiş ve hidrojen peroksit ile
hücrelerde oksidatif stres modeli oluşturulmuştur. Bu model üzerinde artan dozlarda n asetil sistein ve selenyumun koruyucu etkileri deneysel çalışmalarla incelenmiştir.
Antioksidanların hücre canlılığına olan etkileri 24, 48 ve 72. saatlerde yapılan 3-(4,5-
dimetiltiyazol-2-il)-2,5-difenil-tetrazolyum bromür kalorimetrik testi ve akridin/orange
propidyum iyodür floresan boyaması ile belirlenmiştir. 72. saatte, hücrelerde oluşan
toplam antioksidan ve oksidan kapasite tayini yapılarak oksidatif stres indeksi tespit
edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, n-asetil sistein ve selenyumun belirlenen doz
aralıklarında hücreleri oksidatif hasara karşı koruduğu, ancak yüksek dozlarda hücreler
için toksik olabilecekleri belirlenmiştir. 24, 48 ve 72 saatlik uygulamalarda hidrojen
ii
peroksit hücre canlılığında önemli ölçüde azalmaya sebep olurken, hidrojen peroksit
uygulaması öncesinde n-asetil sistein ve selenyum uygulanan gruplarda hücre canlılığı
anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Toplam antioksidan ve oksidan kapasitesi tayinleri
sonucu elde edilen oksidatif stres indekslerinde hidrojen peroksit uygulanan grubun en
yüksek oksidatif strese sahip olduğu, antioksidan uygulanan gruplarda ise oksidatif
stresin daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Selenyum ve n-asetil sistein koruyucu etkileri
arasında ise anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Bu doğrultuda, n-asetil sistein ve
selenyumun oksidatif stres kaynaklı nörodejenerasyonda koruyucu olabileceği sonucuna
ulaşılmıştır. Bununla birlikte, gelecekte yapılacak olan kapsamlı in vitro ve in vivo
çalışmalarla bu sonucun desteklenmesi sayesinde bu iki antioksidan molekülün etkileri
çok daha iyi anlaşılmış olacaktır. | tr_TR |
dc.contributor.department | Biyoloji | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2022-10-20T10:56:26Z | |
dc.funding | Bilimsel Araştırma Projeleri KB | tr_TR |
dc.subtype | annotation | tr_TR |
dc.subtype | learning object | tr_TR |