Show simple item record

dc.contributor.advisorGürpınar, Özer Aylin
dc.contributor.authorÖrsoğlu, Özgü Zuğa
dc.date.accessioned2022-10-20T10:56:26Z
dc.date.issued2022
dc.date.submitted2022-06-01
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/26983
dc.description.abstractIn this thesis, it was aimed to establish a two-dimensional in vitro oxidative stress model in a neuronal cell line, SH-SY5Y, and to examine the protective effects of two different antioxidants in this model. In line with this goal, SH-SY5Y cells were cultured and an oxidative stress model was created with hydrogen peroxide. The protective effects of increasing doses of n-acetyl cysteine and selenium were investigated in experimental studies on this model. The effects of antioxidants on cell viability were determined by 3- (4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyl-tetrazolium bromide calorimetric test and acridine/orange propidium iodide fluorescent staining at 24, 48 and 72 hours. In the 72th hour application, the total antioxidant and oxidant capacity of the cells and the oxidative stress index was determined. According to the results obtained, it was determined that n acetyl cysteine and selenium protect cells against oxidative damage at specified dose ranges, but they can be toxic at high doses. While hydrogen peroxide caused a significant decrease in cell viability in 24, 48 and 72 hours applications, cell viability was found to iv be significantly higher in the groups to which n-acetyl cysteine and selenium were applied before hydrogen peroxide application. In the oxidative stress indices obtained as a result of the total antioxidant and oxidant capacity determinations, it was determined that the hydrogen peroxide-treated group had the highest oxidative stress, while the antioxidant administered groups had lower oxidative stress. No significant difference was found between the protective effects of selenium and n-acetyl cysteine. Accordingly, it was concluded that n-acetyl cysteine and selenium may be protective in oxidative stress-induced neurodegeneration. This result needs to be supported by more extensive in vitro and in vivo studies in the future.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherFen Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectOksidatif strestr_TR
dc.subjectAntioksidantr_TR
dc.subjectn-asetil sisteintr_TR
dc.subjectSelenyumtr_TR
dc.subjectNörodejenerasyontr_TR
dc.subjectSH-SY5Y insan nöroblastoma hücre hattıtr_TR
dc.subject.lcshFizyolojitr_TR
dc.subject.lcshSinir sistemitr_TR
dc.titleOksidatif Stres Kaynaklı Nöron Hasarında Antioksidanların Koruyucu Etkisinin İncelenmesitr_TR
dc.title.alternativeInvestigation of Protective Effects of Antioxidants on Neuron Injury Based on Oxidative Stress
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetSunulan bu tez çalışması kapsamında nöronal bir hücre hattı olan SH-SY5Y insan nöroblastoma hücre hattında, iki boyutlu in vitro oksidatif stres modeli oluşturulması ve bu modelde iki farklı antioksidanın koruyucu etkilerinin incelenmesi hedeflenmiştir. Bu hedef doğrultusunda SH-SY5Y hücreleri kültüre edilmiş ve hidrojen peroksit ile hücrelerde oksidatif stres modeli oluşturulmuştur. Bu model üzerinde artan dozlarda n asetil sistein ve selenyumun koruyucu etkileri deneysel çalışmalarla incelenmiştir. Antioksidanların hücre canlılığına olan etkileri 24, 48 ve 72. saatlerde yapılan 3-(4,5- dimetiltiyazol-2-il)-2,5-difenil-tetrazolyum bromür kalorimetrik testi ve akridin/orange propidyum iyodür floresan boyaması ile belirlenmiştir. 72. saatte, hücrelerde oluşan toplam antioksidan ve oksidan kapasite tayini yapılarak oksidatif stres indeksi tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, n-asetil sistein ve selenyumun belirlenen doz aralıklarında hücreleri oksidatif hasara karşı koruduğu, ancak yüksek dozlarda hücreler için toksik olabilecekleri belirlenmiştir. 24, 48 ve 72 saatlik uygulamalarda hidrojen ii peroksit hücre canlılığında önemli ölçüde azalmaya sebep olurken, hidrojen peroksit uygulaması öncesinde n-asetil sistein ve selenyum uygulanan gruplarda hücre canlılığı anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Toplam antioksidan ve oksidan kapasitesi tayinleri sonucu elde edilen oksidatif stres indekslerinde hidrojen peroksit uygulanan grubun en yüksek oksidatif strese sahip olduğu, antioksidan uygulanan gruplarda ise oksidatif stresin daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Selenyum ve n-asetil sistein koruyucu etkileri arasında ise anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Bu doğrultuda, n-asetil sistein ve selenyumun oksidatif stres kaynaklı nörodejenerasyonda koruyucu olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte, gelecekte yapılacak olan kapsamlı in vitro ve in vivo çalışmalarla bu sonucun desteklenmesi sayesinde bu iki antioksidan molekülün etkileri çok daha iyi anlaşılmış olacaktır.tr_TR
dc.contributor.departmentBiyolojitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2022-10-20T10:56:26Z
dc.fundingBilimsel Araştırma Projeleri KBtr_TR
dc.subtypeannotationtr_TR
dc.subtypelearning objecttr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record