dc.contributor.advisor | Yarar, Emine | |
dc.contributor.author | Topraksoy, Abdullah | |
dc.date.accessioned | 2022-06-22T08:07:18Z | |
dc.date.issued | 2022 | |
dc.date.submitted | 2022-05-25 | |
dc.identifier.citation | Topraksoy, A. (2022). Motion Predicates in Turkish: A Morpho-Syntactic Treatment, Ph.D.
Dissertation, Ankara. | tr_TR |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/26364 | |
dc.description.abstract | Research on space and language has had fruitful outcomes in the last decades. One of the related
domains of study is motion itself, which is central to our experience. Although the work on the
semantic analysis of motion events have had fruitful outcome in typological attempts to motion
event encoding, a more recent approach to the field support the idea that motion independent
properties which govern the morphological, lexical and syntactic resources available to languages
may determine the selection or tendency in motion framing of languages. The present study sets
off to question this recent approach and focuses on actual motion events in Turkish from a
structural point of view and investigates motion expressions in relation to subordination and case
marking. It aims to understand what kind of case markings and subordinate expressions are used
to encode motion events and to describe the relations, if any, between these structural elements
and motion expressions. Apart from the structural investigation of motion expressions, the present
study also addresses a preliminary analysis of fictive motion in Turkish, which is a totally
different travel from the structural analysis.
Two tasks were employed for the analysis of actual motion expressions and one task for the
description of fictive motion expressions. Due to the nature of the content, no verbal expressions
on it, and easy operability, The Pear film was taken as the first task of the study. A follow-up
narrational experiment via a set of animated video clips was organized as the second task of the
study. In the final section, a drawing task was administered to participants in order to account for
the extent to which fictive motion is observable from the drawings. All the tasks are based on
language production in their nature. The tasks were carried out online with individual participants
(n=60), who are all native Turkish speakers.
The findings of the study taken from both tasks found out that participants made use of certain
subordinate constructions to elaborate their narrations of motion expressions. Three subordinate
types were described from the frequently used ones to the least. Their relations with motion
expressions were explained as encoding mainly the manner of motion; modifying the figure
and/or ground elements of motion expressions. In regard to the use of case markings, three types
of cases were observed in participants’ descriptions. The functions of these cases were linked to
the translocational dynamics of motion expressions. The findings are in line with similar studies
of its kind (e.g. Jackendoff 1990, 1996; Croft et al., 2010; Ibarretxe Antuñano, 2009 and
Beavers et al., 2010) which suggest a flexible classification or continuum of motion typology
since languages may exhibit more varied motion constructions than they are expected or proposed
to in just two- or three-way typology. In terms of the fictive motion analysis, judging from the
differences shown in drawings of fictive and non-fictive pairs, the present study suggests that
there may be traces of fictive motion as if there was some form of motion effect, but further
analyses are needed to make sure about that.
Overall, apart from being the first investigation of fictive motion in Turkish, the present study can
be regarded to contribute to the studies within the domain of motion in general and in Turkish in
two ways: First, the present study tested the use of framework (by Beavers et al., 2010) which
highlights the place of linguistic resources in encoding motion events in a language and as the
findings suggest, that framework can be really beneficial in using linguistic resources for the
analysis of motion events. Second, using tools rich of motion for the analysis of motion events,
the present study can shed light on new insights which emphasize the clausal patterns in
description of motion events in Turkish where path and manner verbs are used and even supported
via additional uses of subordinate clauses for extended motion events and descriptions via case
markings. | tr_TR |
dc.language.iso | en | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Motion events | tr_TR |
dc.subject | Framing typology | tr_TR |
dc.subject | Grammar and space | tr_TR |
dc.subject | Case marking | tr_TR |
dc.subject | Subordination | tr_TR |
dc.subject | Turkish | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Filoloji. Dilbilim. | tr_TR |
dc.title | Motion Predicates In Turkish: A Morpho-Syntactic
Treatment | tr_en |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Uzay ve dil üzerine yapılan araştırmaların birkaç on yılda verimli sonuçları olmuştur. İnsanlık
olarak deneyimimizin merkezinde yer alan devinim, konuyla ilgili çalışma alanlarından birini
oluşturmaktadır. Devinim olaylarının semantik analizi üzerine yapılan çalışmalar, devinimin
kodlamasına yönelik tipolojik girişimlerde verimli bir sonuca sahip olsa da, alana yönelik daha
yeni bir yaklaşım, diller için mevcut olan morfolojik, sözlüksel ve sözdizimsel kaynakları
yöneten, devinimden bağımsız özelliklerin. dillerin devinim çerçevelemedeki seçimini veya
eğilimini belirleyebiliceği fikrini desteklemektedir. Bu çalışma, bu yeni yaklaşımı sorgulamak
için yola çıkmakta ve yapısal bir bakış açısıyla Türkçedeki somut (reel) devinim olaylarına
odaklanmakta ve devinim ifadelerini yantümceleme ve durum belirleme bağlamlarında
incelemektedir. Çalışma, devinim olaylarını kodlamak için ne tür durum belirleme ve yantümce
ifadelerinin kullanıldığını anlamayı ve varsa bu yapısal elemanlar ile devinim ifadeleri arasındaki
ilişkileri tanımlamayı amaçlamaktadır. Bu çalışma, devinim ifadelerinin yapısal incelemesinin
yanı sıra, yapısal analizden tamamen farklı bir yolculuk olan Türkçedeki kurgusal devinimin bir
ön analizini de ele almaktadır.
Çalışmada, gerçek devinim ifadelerinin analizi için iki aşamalı deney ve kurgusal devinim
ifadelerinin betimlenmesi için bir deney uygulanmıştır. Herhangi bir sözlü ifade içermemesi ve
kolay işlenebilirliği nedeniyle Pear film, çalışmanın ilk deneyi olarak belirlenmiştir. Çalışmadaki
ikinci deney olarak, bir dizi animasyonlu video klip aracılığıyla yürütülen bir izleme-öyküleme
deneyi düzenlenmiştir. Kurgusal devinimin çizim testlerinden ne ölçüde gözlemlenebildiğini
belirlemek için katılımcılara bir çizim testi uygulanmıştır. Çalışmada yer alan her üç deney de,
doğası gereği dil üretimine dayanmaktadır. Deneyler, tamamı anadili Türkçe olan katılımcılarla
(n=60) çevrimiçi olarak gerçekleştirilmiştir.
Her iki deneyden elde edilen bulgular, katılımcıların devinim ifadeleri anlatımlarını
detaylandırmak için belirli yantümce yapılarından yararlandıklarını ortaya çıkarmıştır. Kullanım
sıklıklarına göre üç yantümce türü tanımlanmıştır. Bu üç türün devinim ifadeleri ile ilişkileri, esas
olarak devinim tarzını kodlamak, ve devinim ifadelerinin şekil ve/veya zemin öğelerini
değiştirmek olarak açıklanmıştır. Durum belirmeleme kullanımına ilişkin olarak, katılımcıların
anlatı betimlemelerinde üç durum tipi gözlemlenmiştir. Bu durumların işlevleri, devinim
ifadelerinin yer değiştirme dinamikleriyle bağlantılıdır. Diller, yalnızca ikili ya da üçlü tipolojiyle
beklenenden veya önerilenden daha çeşitli devinim yapıları sergileyebileceğinden; çalışmadaki
bulgular, devinim tipolojisinin esnek bir sınıflandırmasını ya da sürekliliğini öneren kendi
türündeki benzer çalışmalarla (örneğin Jackendoff 1990, 1996; Croft vd., 2010; Ibarretxe
Antuñano, 2009 ve Beavers vd., 2010) uyumludur. Kurgusal devinim analizi açısından, kurgusal
ve kurgusal olmayan çiftlerin çizimlerinde gözlemlenen farklılıklardan yola çıkarak, bu çalışma,
katılımcıların çizim örneklerinde kurgusal devinim izleri olabileceğini, ancak bunu daha güçlü
savunabilmek için daha fazla analiz yapılması gerektiğini öne sürmektedir.
Genel olarak, Türkçedeki ilk kurgusal devinim araştırması olmasının yanı sıra, bu çalışmanın
Türkçeye ve genel olarak devinim alanındaki çalışmalara iki şekilde katkıda bulunduğu
söylenebilir: Birincisi, bu çalışma dillerdeki devinim olaylarını kodlamada dilsel kaynakların
önemini vurgulayan çerçevenin (Beavers vd., 2010 tarafından) kullanımı test etmiştir.
Bulgulardan hareketle, bu çerçeve devinim olaylarının analizi için dilsel kaynakların
kullanılmasında gerçekten faydalı olabilir. İkincisi, bu çalışma, devinim olaylarının analizi için
devinim yönünden zengin içerikli deneyler uygulayarak, Türkçede devinim yapılarının
betimlenmesinde yol ve tarz eylemlerinin kullanıldığı ve hatta yan tümcelerin ek kullanımlarıyla
ve durum belirleme ekleriyle desteklendiği tümceli yapıları vurgulayan yeni anlayışlara ışık
tutabilir. | tr_TR |
dc.contributor.department | İngiliz Dilbilimi | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2022-06-22T08:07:18Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |
dc.subtype | image | tr_TR |
dc.subtype | dataset | tr_TR |
dc.subtype | video | tr_TR |