Show simple item record

dc.contributor.advisorYandım Aydın, Sercan
dc.contributor.authorAtaç Demirel, Gül
dc.date.accessioned2022-06-21T11:47:21Z
dc.date.issued2022
dc.date.submitted2022-05-30
dc.identifier.citationAGELARAKIS, P. A. (2012). "Cretans in Byzantine foreign policy and military affairs following the Fourth Crusade", Cretika Chronika. AHRWEILER, H. (1965). L‘histoire et géographie de la région de Smyrna entre les deux occupation turques (1081-1317) particuliérment au XIIIe siècle‖, TM I. AKTUR, H. (2019). From Magnesia to Manisa. International Workshop on Late Byzantine Cities (1204-1461). Bahçeşehir Üniversitesi. ALTUN, İ. A. (2015). Kuşadası, Kadıkalesi/Anaia Kazısı 2001-2012 Sezonu Bizans Küçük Buluntuları. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat Tarihi Anabilim Dalı. İzmir. ANGELOV, D. (2007). Imperial Ideology and Political Thought in Byzantium (1204-1330). Cambridge University Press. ANGELOV, D. (2019). Byzantine Hellene: The Life of Emperor Theodore Laskaris and Byzantium in the Thirteenth Century. Cambridge University Press. ANGOLD, M. (1975). A Byzantine Government in Exile Government and Society Under the Laskarids of Nicaea (1204-1461), Oxford University Press. ANGOLD, M. (2003). The Fourth Crusade. Routledge, London and New York. ANGOLD, M. (2008). After the Fourth Crusade: The Greek Rump States and the Recovery of Byzantium. The Cambridge History of the Byzantine Empire c. 500–1492. J. Shepard (Ed.) Cambridge University Press. pp. 731-759. ARABACI, N. (1993). İznik-Bizans İmparatoru III. Dukas Ioannes Vatatzes İle Konya Selçuklu Sultanlığının İlişkileri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Edebiyat Fakültesi Ortaçağ Tarihi Anabilim Dalı. ATAÇ, N. (2021). On İkinci ve On Üçüncü Yüz Yıllarda Anadolu’da Bizans-Selçuklu Kültürel İlişkileri ve Yerel (Yerleşik) Sanat. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. AYÖNÜ, Y. (2014). Selçuklular ve Bizans. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları, IV/A-2-1.1 Dizi, 16. BALIVET, M. (2016). Konstantinopolis’te Türkler (11.-15. Yüzyıllar). Bizans, Yapılar, Meydanlar, Yaşamlar. C. Pralong, A. Pralong (Ed.) Kitap Yayınevi, İstanbul. BAYKAN, D. (2021). “Nif Dağı Kazısı/ Başpınar Bizans Yapı Grubu Metal Buluntuları”. Türkiye’de Bizans Çalışmaları: Yeni Araştırmalar, Farklı Eğilimler Bildiri Kitabı, İş Kültür Yayınları, İstanbul. BİBİ, İ. (1941). Anadolu Selçuki Devleti Tarihi. (M. N. Gençosman. Çev.) Uzluk Basımevi. Ankara. BİBİ, İ. (2007). Selçukname. Kitabevi, İstanbul. BRAND, M. C. (1989). The Turkish Element in Byzantium, Eleventh-Twelfth Centuries, Dumbarton Oaks Papers, 43, pp. 1-25. BRANDES, W. and Haldon, J. F. (2008). Revenues and Expenditure. The Oxford Handbook of Byzantine Studies. Jeffreys, E. (Ed.). Oxford University Press. BRYER, A. (1975). Greeks and Türkmens: The Pontic Exception. DOP, vol. 29, pp. 113-148. BUCHWALD, H.H. (1979). Lascarid Architecture. Byzantinistik. 28. Band. Verlag der Osterreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien. pp. 261-297. CAMERON, A. (2006). The Byzantines. Blackwell Publishing. CLARI, R.D. (2000). İstanbul’un Zaptı (1204). Türk Tarih Kurumu, Ankara. CHEYNET, J.C. (2002). Hizipler ve Karşıtlıklar: Siyasi Bir Hayatın İşaretleri mi? Konstantinopolis 1054-1261. ss. 71-83. İletişim Yayınları. CIOLFI, L.M. (2017). From Byzantium to the Web: the Endurance of John III. Doukas Vatatzes’ Legacy. Revue des Études Sud-Est Européennes. Vol. 55. pp. 59-71. CIOLFI, L.M. (2018). Not Another Constantine. Rethinking Imperial Sainthood Through the case of John III. Vatatzes. New Europe College. Yearbook 2015-2016. pp. 23-32. CONSTANTINIDES, C. N. (1982). Higher Education in Byzantium in the Thirteenth and Early Fourteenth Centuries (1204 — ca.1310). Texts and Studies of the History of Cyprus XI. ÇAĞAPTAY, S. (2010). How Western is it? The Palace at Nymphaion and it’s Architectural Setting. On İkinci ve On Üçüncü Yüzyıllarda Bizans Dünyasında Değişim, Bildiriler. Vehbi Koç Vakfı (Ed.) İstanbul. ÇAĞAPTAY, S. (2011). Prousa/Bursa, A City within the City: Chronography, Conversion, and Choreography, Byzantine and Modern Greek Studies. 45-69. ÇAĞAPTAY, S. (2012). The Church of Panagia Pantobasilissa in Trigleia (ca. 1336) Revisited: Content, Context, and Community. Annual Bulletin of the Istanbul Research Institute, pp. 45-59. ÇAĞAPTAY, S. (2021). Bursa Bey Sarayı: Erken Osmanlı Dönemi Sarayı Üzerine Mekânsal Ve Kültürlerarası Bir İnceleme. Osmanlı Devleti’nin Yönetim Merkezi Bursa Bey Sarayı. S.T. Yurteser Yılmaz (Ed.). Bursa. ss. 88-110. ÇAKMAK, B. (2019). İznik (Nikaia) Kentinin Bizans Ortaçağında Sosyal ve Kültürel Yaşamı. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sanat Tarihi Anabilim Dalı, Bursa. CONSTANTELOS, D. J. (1972). Emperor John Vatatzes’ Social Concern: Basis for Canonization, Kleronomia 4 (1). pp. 92–104. ÇELEBİ, E. (1935). Anadolu, Suriye, Hicaz (1671-1672). Cilt 9. İstanbul Devlet Matbaası. DEMİRKENT, I. (1997). Haçlı Seferleri. Dünya Yayıncılık, İstanbul. DEMİRKENT, I. (2004). Niketas Khoniates'in Historia’sı (1195-1206). İstanbul’un Haçlılar Tarafından Zaptı ve Yağmalanması. Dünya Yayıncılık, İstanbul. DIEHL. C. (2006). Bizans İmparatorluğu Tarihi. İlgi Yayınları. DOĞER, E. (2020). İzmir’in Smyrna’sı. Paleolitik Çağ’dan Türk Fethine Kadar. İletişim Yayınları, İstanbul. DÖLGER, F. (1932). Regesten Der Kaiserurkunden Des Oströmischen Reiches Von 565-1453. 3 Teil: Regesten Von 1204-1282. DUCELIER, A., Balard, M. (2002). Konstantinopolis 1054-1261. İletişim Yayınları. DUCELIER, A. (2002). Kültür Mahfazası mı, Kültür Potası mı? Konstantinopolis 1054-1261. s. 215-235. İletişim Yayınları. DUCELIER, A. (2002). Bir Başkentin Yükselişi ve Gerileyişi. Konstantinopolis 1054-1261. s. 17-36. DVORNIK, F. (2019). Konsiller Tarihi İznik' ten II. Vatikan' a. Türk Tarih Kurumu. Ankara. ELALMIŞ, A. (2016). Bizans Anaia’sı (Asia) ve Çevresinin Tarihsel ve Kültürel Coğrafyası. Doktora Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Tarihi Anabilim Dalı Bizans Sanatı Programı, İzmir. ERMİŞ, Ü.M. (2009). İznik ve Çevresi Bizans Devri Mimari Faaliyetinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi İstanbul. ERMİŞ, Ü.M. (2014). Seyyahların Gözüyle İznik Şehri ve Yapıları. Osmanlı Öncesi ve Dönemi Tarihi Araştırmaları-1. Şahin, İ., Egawa, H., ve diğerleri. (Ed.) İstanbul Esnaf ve Sanatkârlar Odaları Birliği Yayını. EVANS, H.C., WIXOM, W.D. (1997). The Glory of Byzantium. Art and Culture of the Middle Byzantine Era, A.D. 843-1261. The Metropolitan Museum of Art, New York. EYİCE, s. (1949). İznik’te Bir Bizans Kilisesi,” Belleten. İçinde (S. 13, 37-52). EYİCE, S. (1961). İzmir Yakınında Kemalpaşa (Nif) da Laskaris’ler Sarayı. Belleten. İçinde (C. XXV, S. 97). Türk Tarih Kurumu. EYİCE, S. (1988). İznik Tarihçesi ve Eski Eserleri. Sanat Tarihi Araştırmaları Dergisi Yayınları: 1. İstanbul. EYİCE, S. (2004). Bizans İmparatorluğu’nun Çöküşünün Başlangıcı. Divan İlmi Araştırmalar Dergisi, S. 16. FONTRIER A. M. (1892). Le Monastère de Lembos près de Smyrne et ses possessions au XIIIe siècle (pl. XVIII). In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 16, pp. 379-410. FOSS, C. (1977). Archaeology and the "Twenty Cities" of Byzantine Asia. American Journal of Archaeology, Vol. 81, No. 4. pp. 469-486. FOSS, C. (1979). Late Byzantine Fortifications in Lydia. Byzantinistik. 28. Band. Verlag der Osterreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien. pp. 297-321. FUNDIC, L. (2013). Art and Political İdeology in the State of Epiros During the Reign of the Theodore Doukas (r. 1215-1230). Institute of Historical Research, Department of Byzantine Research, Atina. GARDNER, A. (1912). The Lascarids of Nicaea. University of Michigan Library. GREGORAS, N. (1979). Rhomäische Geschichte, Historia Rhomaike. Anton Hiersemann Stuttgart, Germany. GREGORY, E. T. (2005). A History of Byzantium. Blackwell Publishing. HACIGÖKMEN, M.A. (2019). Türkiye Selçuklu Başkentleri. İznik-Konya. Çizgi Yayıncılık, İstanbul. HALDON, J. (2017). Bizans Tarih Atlası. Alfa Yayınları. HARRIS, J. (2014). Byzantium and the Crusades. Bloomsbury Academic. HENDY, M. F. (1969). Coinage and Money in the Byzantine Empire (1081-1261). Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies. Trustees for Harvard University Washington. HENDY, M. F. (1999). The Emperors of Nicaea and Their Contemporaries 1204-1261. Catalogue of the Byzantine Coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemare Collection. Volume 4, Part 2. HERRIN, J. (2010). Bizans Bir Ortaçağ İmparatorluğunun Şaşırtıcı Yaşamı. İletişim Yayınları, İstanbul. HEISENBERG, A. (1905). Kaiser Johannes Batatzes der Barmherzige. Eine mittelgriechische Legende. Byzantinische Zeitschrift 14 (1). pp. 160-233. HETEMOĞLU, M.A. (2019). Interpretation and Presentation of the Byzantine Heritage at 'Herakleia ad Latmos' / Herakleia ad Latmos Antik Kentindeki Bizans Kültür Mirasının Yorumu ve Sunumu. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kültürel Mirası Koruma Ana Bilim Dalı. Ankara. HORROCKS, G. C. (1997). Greek: A History of the Language and its Speakers. Longman Linguistics Library. İNANCIK, H., AKBAYGİL ve ASLANAPA, O. (Ed.). (2004). Tarih Boyunca İznik. İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul. JENKINS, J.H. (1963). The Hellenistic Origins of Byzantine Literature. Dumbarton Oaks Papers. Vol. 17, pp. 37-52. KAHYAOĞLU, M. (2010). 12. Ve 13. Yüzyıllarda Batı Anadolu Liman Kentleri-Tarihsel Bir Yaklaşım. Doktora Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Tarihi Anabilim Dalı Bizans Sanatı Bilim Dalı, İzmir. KARABACAK, E. (2010). Kuşadası, Kadıkalesi Kazısında Ortaya Çıkan Kilise/Manastır Kompleksinin Mimarisi. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Tarihi (Bizans Sanatı) Anabilim Dalı, İzmir. KALDELLIS, A. (2007). Hellenism in Byzantium. The Transformations of Greek Identity and the Reception of the Classical Tradition. M.F. Cambridge University Press. KAZHDAN A.P., EPSTEIN, A.W. (1985). Change in Byzantıne Culture in the Eleventh and Twelfth Centurıes. Unıversıty of California Press. KITZINGER, E. (1963). The Hellenistic Heritage in Byzantium Art, Dumbarton Oaks Papers. Vol. 17, pp. 95-115. KILIÇ, A. (2019). Nikiforos Grigoras’ın Romaiki İstoria Adlı Eserinin I.-VI. Bölümlerinin Çevirisi ve Değerlendirilmesi. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. KIRMIZI, B. (2012). Kuşadası Kadıkalesi/ Anaia’da Bulunan Geç 12.-13. Yüzyıl Bizans Seramiklerinin Malzeme Karakterizasyonu. Yayınlanmış Doktora Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara. KOROBEINIKOV, D.(2014). Byzantium and the Turks in the Thirteenth Century, Oxford Studies Byzantium. LANGDON, J. S. (1992). Byzantium's Last Imperial Offensive in Asia Minor: The Documentary Evidence for and Hagiographical Lore About John III Ducas Vatatzes' Crusade Again. LAIOU, A. E. and MORRİSON, C. (2007). The Byzantine Economy. Cambridge University Press. LAIOU, A. E. (2008). Political-Historical Survey, 1204-1453. The Oxford Handbook of Byzantine Studies. E. Jeffreys, J. Haldon and R. Cormack (Ed.) pp. 280-293. LILIE, R. J. (1993). Byzantium and the Crusader States 1096-1204. Clarendon Press, Oxford. MANGO, C. (1965). Byzantinism and Romantic Hellenism. Journal of the Warburg and Courtauld İnstutes, Vol. 28, Pp. 29-43. MANGO, C. (1972). The Art of The Byzantine Empire 312-1453. Published by University of Toronto Press. MACRIDES, R. (2007). George Akropolites The History. Introduction, translation, and commentary. Oxford Studies in Byzantium, Oxford University Press. New York. MERCANGÖZ, Z. (1985). Batı Anadolu’da Geç Dönem Bizans Mimarisi: Laskarisler Dönemi Mimarisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara. MERCANGÖZ, Z. (1990). Bafa Gölü Kirselik’teki Manastır Kilisesi. Arkeoloji ve Sanat Tarihi Dergisi, Sayı V. Ege Üniversitesi Basımevi, Bornova. ss. 117-138. MERCANGÖZ, Z., DERİN, Z. ve DOĞER, L. (2012). Kemalpaşa, Laskarisler Sarayı, Ege Üniversitesi Arkeoloji Kazıları, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Bölümü, İzmir. MERCANGÖZ, Z. (2012). Kuşadası, Kadıkalesi (Anaia). Ege Üniversitesi Arkeoloji Kazıları, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Bölümü, İzmir. MERCANGÖZ, Z. (2013). Bizanslı Ustalar-Latin Patronlar, Kuşadası Yakınındaki Kadıkalesi Işığında Anaia Ticari Üretiminden Yansımalar. Z. Mercangöz. (Ed.). Ege Yayınları, İstanbul. ss. 13-25. METCALF, M. (1960). John Vatatzes and John Comnenus Questions of StyIe and Detail in Byzantine Numismatics. St. John’s College, Cambridge. MITSIOU, E. (2011). The Monastery of Sosandra: A Contribution to Its History, Dedication, and Localization. Bulgaria Mediaevalis, S:2. pp. 665-684. MITSIOU, E. (2016). After Collapse: Aristocratic Networks and Imperial Power in the Empire of Nicaea. 23rd International Congress of Byzantine Studies. Belgrade. pp. 3-7. MITTAL, R. (2010). Hellenism and the Shaping of the Byzantine Empire. Marquette University, History Department. MURATA, K. (2015). The Mongols’ Approach to Anatolia and the Last Campaign of Emperor John III Vatatzes. Greek, Roman and Byzantine Studies 55. pp. 470-488. NICOL, D. (2016). Bizans’ın Son Yüzyılları 1261-1453. Türkiye İş Bankası Yayınları, İstanbul. NIEWÖHNER, P. (2015). The Late Antique Origins of Byzantine Palace Architecture. The Emperor’s House. pp. 31-53. OSTROGORSKY, G. (1986). Bizans Devleti Tarihi. TTK Basımevi, Ankara. PACHYMERES, G. (2016). Bizanslı Gözüyle Türkler. (İ.B. Barlas, Çev.) İlgi Kültür Sanat Yayınları. PAPAYİANNİ, A. (2004–2005). Emperor John III Doukas Vatatzes: An Orthodox Saint. Byzantinos Domos 14. pp. 27–31. PITAMBER, N. R. (2015). Replacing Byzantium: Laskarid Urban Environments and the Landscape of Loss (1204-1261). Yayınlanmış Doktora Tezi, University of California, Los Angeles. POLEMIS, D. I. (1968). The Doukai: A Constribution to Byzantine Prosopography. London: The Athlone Press. PRALONG, A. (2016). Bizans, Yapılar, Meydanlar ve Yaşamlar. Kitap Yayınevi. PROCOPIUS (1954). Buildings. (H.B. Dewing, G. Downey, Çev.) London. RAMSAY, W. M. (1960). Anadolu’nun Tarihi Coğrafyası. (M. Pektaş, Çev.) Milli Eğitim Basımevi, İstanbul. REDFORD, S. (1993). Thirteenth-Century Rum Seljuq Palaces and Palace Imagery. Pre-Modern Islamic Palaces. Published By: The Smithsonion Institution. Vol. 23, pp. 219-236. REDFORD, S. (2015). Anatolian Seljuk Palaces and Gardens. The Emperor’s House. pp. 231-243. RUNCIMAN, S. (1970). The Last Byzantine Renaissance. Cambridge at the University Press. SARADI, H. (2008). Towns and Cities. The Oxford Handbook of Byzantine Studies. E. Jeffreys, J. Haldon and R. Cormack (Ed.) pp. 280-293. SARGIN, Y. (2020). Epigrafik Belgeler ve Antik Edebi Eserler Işığında Magnesia ad Sipylum. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. S. 18, ss. 439-453. SAVVİDES, A.G.C. (1981). Byzantium in The Near East: Its Relations with The Seljuk Sultanate of Rum in Asia Minor The Armenians of Cilicia and The Mongols A.D. c. 1192-1237, Byzantine Texts And Studies, Atina. SAVVİDES, A.G.C. (2018). The Beginings and Foundation of Byzantine Studies: a Survey. With a bibliographical appendix. Athens: Herodotos. SHUKUROV, R. (2016). The Byzantine Turks 1204-1461. The Medieval Mediterranean, Brill, Boston. SIMPSON, A. (2013). Niketas Choniates, A Historiographical Study. Oxford Studies in Byzantium. SPANOS, A. (2011). Imperial Sanctity in Byzantium: The case of the Emperor John III Vatatzes. University of Agder. STRABON (2000). Antik Anadolu Coğrafyası (Geographika XII-XIII-XIV). Arkeoloji ve Sanat Yayınları. İstanbul. TOK, E. (2012). Manisa Yakınlarında Bir Ortaçağ Kalesi Yoğurtçu Kale. Manisa Belediyesi Kültür Yayını, Manisa. TREADGOLD, W. (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford: University of Stanford Press. pp. 709–735. TULUNAY, E.T. (2008). Nif (Olympos) Dağı Araştırma ve Kazı Projesi: 2007 Yılı Kazısı. 30.Kazı Sonuçları Toplantısı, 3. Cilt. TULUNAY, E.T. (2011). Nif (Olympos) Dağı Araştırma ve Kazı Projesi: 2010 Yılı Kazısı. 33.Kazı Sonuçları Toplantısı, 3. Cilt. TULUNAY, E.T. (2012). Smyrna (İzmir) Yakınlarında Birçok Kültürü Barındıran Dağ: Nif (Olympos). Colloquium Anatolicum XI. TULUNAY, E.T. (2013). Nif (Olympos) Dağı Araştırma ve Kazı Projesi: 2012 Yılı Kazısı, Yalçın, A.B., Başpınar Kiliselerinin İsmi, 30.Kazı Sonuçları Toplantısı, 2. Cilt. TURAN, O. (2014). Selçuklular Zamanında Türkiye. Ötüken Neşriyat Yayınevi. ÜNAL, C. (2010). Bizans Sikkelerinde Kutsal Kişi Tasvirleri. Yayınlanmış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi, İzmir. VALENTE, S. (2021). Nikephoros Blemmydes, Epitome Physica: Untersuchungen zur handschriftlichen Überlieferung. Commentaria in Aristotelem Graeca Et Byzantina - Series Academica, 1. Germany. VASILIEV, A.A. (2017). Bizans İmparatorluğu Tarihi. Alfa Yayınları. VILLEHARDOUIN G., VALENCIENNES, H.(2008). IV. Haçlı Seferi Kronikleri. (A. Berktay. Çev.) Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. YALÇIN, A.B. (2011). The Nif (Nymphaion) Mountain Project: A New Byzantine Complex Discovered. 22.nd International Congress of Byantine Studies. Sofya, Bulgaristan. p. 23. YENİŞEHİRLİOĞLU, F. (2021). Bizans Dönemi Sarayından Bir Örnek: İstanbul Tekfur Sarayı. Osmanlı Devleti’nin Yönetim Merkezi Bursa Bey Sarayı, S.T. Yurteser Yılmaz (Ed.) Bursa. ss. 112-132.  tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/26345
dc.description.abstractThe central and socio-economic structure of the Byzantine Empire was disintegrated after the Latins occupied Constantinople as a result of the Fourth Crusade. Iznik State, which was founded by the Laskaris between 1204-1261, with Iznik as the center, re-established the central structure, which was disintegrated by maintaining the traditional administrative, socio-economic and cultural structure of the Byzantine Empire. One of the most influential emperors of the Iznik State, which is called the exile period of the Byzantine Empire in Byzantine sources and modern literature, III. Ioannes Dukas Vatatzes. The thesis has tried to evaluate Vatatzes' successful imperial portrait by establishing a cause-effect relationship within the socio-economic, administrative and cultural structure. In this context, the development activities of the Vatatzes period, which were formed on the basis of the socio-economic structure, were taken as an example to indicate the effectiveness of the Iznik State in Western Anatolia during the exile period.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccesstr_TR
dc.subjectDördüncü Haçlı Seferitr_TR
dc.subjectLaskaris
dc.subjectVatatzes
dc.subjectİznik Devleti
dc.subjectSürgün
dc.subjectBizans
dc.subject.lcshYaşam öyküsütr_TR
dc.titleSürgündeki İznik İmparatoru III. Ioannes Dukas Vatatzestr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBizans İmparatorluğu’nun merkezi ve sosyo-ekonomik yapısı Dördüncü Haçlı Seferi sonucunda Latinlerin Konstantinopolis’i işgal etmesiyle dağılmıştır. Laskarisler tarafından 1204-1261 yılları arasında İznik merkez olmak üzere kurulan İznik Devleti, Bizans İmparatorluğu’nun geleneksel idari, sosyo-ekonomik ve kültürel yapısını sürdürerek dağılan merkezi yapıyı tekrar kurmuştur. Bizans kaynaklarında ve modern literatürde Bizans İmparatorluğu’nun sürgün dönemi olarak adlandırılan İznik Devleti’nin en etkili imparatorlarından biri III. Ioannes Dukas Vatatzes’tir. Tez çalışması Vatatzes’in başarılı imparatorluk portresini sosyo-ekonomik, idari ve kültürel yapı içerisinde neden sonuç ilişkisi kurarak değerlendirmeye çalışmıştır. Bu bağlamda sosyo-ekonomik yapı temelinde oluşan Vatatzes dönemi imar faaliyetleri, sürgün döneminde İznik Devleti’nin Batı Anadolu’daki etkinliğini belirtmek üzere örnek olarak ele alınmıştır.tr_TR
dc.contributor.departmentSanat Tarihitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-06-22T11:47:21Z
dc.fundingYoktr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record