dc.contributor.advisor | Tuncay, Tarık | |
dc.contributor.author | Silav, Özge | |
dc.date.accessioned | 2022-02-01T08:28:10Z | |
dc.date.issued | 2022 | |
dc.date.submitted | 2022-01-12 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/25816 | |
dc.description.abstract | The aim of this research is to analyze the socio-demographic and socio-cultural characteristics, social support systems, future expectations and life experiences before-during-after migration in unaccompanied minors, and study about the relationship between these factors and well-being in mentioned group. In light of gained data, propose solutions to increase the well-being of unaccompanied minors.
In this study, which was done in a quantitative design, the relational screening model was used because it was aimed to define and correlate the variables that affect the well-being of unaccompanied minors. In this regard, 133 children between the ages of 13 and 18 whose native language is Arabic and Persian, and are under protection and care in 10 different Child Support Centers which are specialized in the field of unaccompanied minors under the connection of Ministry of Family and Social Services, were reached. In the interviews, information was collected through the interview form prepared by the researcher and the DSÖ-V Well-Being Scale. The data collection process was carried out in the accompany of Arabic and Persian translators and had done face-to-face with the consent and wish of the children.
According to the results obtained from the research, the educational level and Turkish speaking skills of unaccompanied minors have a significant effect on their well-being. At the same time, it was concluded that the traumatic life experiences which was experienced during migration have a negative effect on the level of their well-being. It has been observed that unaccompanied minors feel alone and outsider. The level of well-being of the children who could share their problems and feelings with their families, friends and institution personnels was found to be higher. Finally, it was concluded that unaccompanied minors have a strong sense of anxiety about the future after institutional care and their future expectations have a significant effect on their well-being level.
In regard with this, concrete suggestions have been developed at micro, mezzo and macro levels to ensure the well-being of unaccompanied minors. Especially, when the institutional care of unaccompanied minors ends, it should be prepared in terms of biopsychology, spirituality and economy.
For this, in addition to the studies that have been carried out at the micro level, alternative service models and policies have to be developed in the field of education and employment. On the other hand, to strengthen the professional staff who apre working with unaccompanied minors in order to make the existing service models more functional; There is a demand for programs to be developed by considering the socio-cultural dynamics and future expectations of unaccompanied minors. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Refakatsiz çocuk | tr_TR |
dc.subject | Göç | tr_TR |
dc.subject | Mülteci | tr_TR |
dc.subject | Çocuğun iyilik hali | tr_TR |
dc.subject | Gelecek beklentisi | tr_TR |
dc.subject | Sosyal destek | tr_TR |
dc.subject | Sosyal hizmet | tr_TR |
dc.subject | Kurum bakımı | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Eğitimin özel yönleri | tr_TR |
dc.title | Refakatsiz Çocukların İyilik Hallerini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Bu araştırmanın amacı, refakatsiz çocukların sosyo-demografik özellikleri, sosyo-kültürel özellikleri, sosyal destek sistemleri, geleceğe yönelik beklentileri, göç öncesi-esnası-sonrasına ait yaşam deneyimleri ve gelecek beklentilerini inceleyerek bu faktörlerin iyilik halleri arasındaki ilişkileri analiz etmek; elde edilen bilimsel veriler ışığında, refakatsiz çocukların iyilik halini artırmaya yönelik çözüm önerileri ortaya koymaktır.
Nicel desende yapılan bu çalışmada, refakatsiz çocukların iyilik hallerini etkileyen değişkenlerin tanımlanarak ilişkilendirilmesi amaçlandığı için ilişkisel tarama modeline başvurulmuştur. Bu doğrultuda, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bağlı bulunan refakatsiz çocuk alanında ihtisaslaşmış 10 Çocuk Destek Merkezinde koruma ve bakım altında olan 13-18 yaş arasındaki ana dili Arapça ve Farsça olan 133 çocuğa ulaşılmıştır. Görüşmelerde araştırmacı tarafından geliştirilen görüşme formu ve DSÖ-V İyilik Hali Ölçeği aracılığı ile bilgi toplanmıştır. Veri toplama süreci, çocukların rıza ve istekleri doğrultusunda Arapça ve Farsça tercümanlar eşliğinde ve yüz yüze olarak gerçekleştirilmiştir.
Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre refakatsiz çocukların eğitim durumu ve Türkçe konuşabilme becerilerinin iyilik haline düzeyi üzerinde önemli bir etkisi bulunmaktadır. Aynı zamanda göç yörüngesinde yaşanan travmatik yaşam deneyimlerinin iyilik hali düzeyine olumsuz etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Refakatsiz çocukların önemli oranda kendilerini yalnız ve dışlanmış hissettikleri görülmüştür. Sorunlarını ve duygularını aileleri, arkadaşları ve kurum personelleri ile paylaşabilen çocukların iyilik hali düzeyi daha yüksek bulunmuştur. Son olarak, refakatsiz çocukların kurum bakımı sonrasındaki sürece ilişkin yoğunlukla geleceğe yönelik endişe duygusuna sahip olduğu ve gelecek beklentilerinin iyilik hali üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Bu doğrultuda, refakatsiz çocukların iyilik halinin sağlanabilmesine yönelik mikro, mezzo ve makro düzeyde somut öneriler geliştirilmiştir. Özellikle refakatsiz çocukların kurum bakımı sona erdiğinde biyopsikososyal, manevi ve ekonomik olarak hazırlanması sağlanmalıdır. Bunun için mikro düzeyde yapılacak çalışmaların yanı sıra alternatif hizmet modelleri ile eğitim ve istihdam alanında geliştirilecek politikalara ihtiyaç duyulmaktadır. Öte yandan, var olan hizmet modellerinin daha işlevsel olabilmesi için refakatsiz çocuklarla çalışan meslek elemanlarının güçlendirilmesine; refakatsiz çocukların sosyo-kültürel dinamikleri ve geleceğe yönelik beklentileri göz önünde bulundurularak geliştirilecek programlara ihtiyaç duyulmaktadır. | tr_TR |
dc.contributor.department | Sosyal Hizmet | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2022-02-01T08:28:10Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |