Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKoç, İsmet
dc.contributor.authorErensayın, Uğur
dc.date.accessioned2021-07-14T12:39:38Z
dc.date.issued2021-07
dc.date.submitted2021-06-17
dc.identifier.citationErensayın, U. (2021). The Increase in the Prevalence of One-Person Households in Turkey: by Circumstances or by Choices? (Master's thesis). Hacettepe University Institute of Population Studies, Ankara.tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/25106
dc.description.abstractThe world has witnessed various social, economic, and cultural changes until today. New norms and lifestyles have been replaced with traditional ones over time. The transition from the periods when the family institution was essential to the times when people tend to live more individually has been visible since the last century, especially in the second demographic transition period. With the demographic effects of the changes, fertility began to decline, and the tendency to cohabitation and separation gained momentum. In Turkey, while the share of extended and multi-child nuclear families has diminished, one-parent and single-person households have increased from the middle of the 20th century. The main focuses of the study are to reveal the characteristics of one-person households and to find out the differences between people living alone due to choices and circumstances. In this respect, modernization and developmental idealism approaches were employed to rationalize the change in family structure and prevalence of one-person households. Besides, descriptive and multivariate analyzes were applied to attain the determinant factors. After a set of analyzes, essential findings were obtained regarding the distribution of one-person households in Turkey. While the tendency to live alone has a crucial representation among women, especially among elderly widowed women, the proportion of men living alone has also increased over time. Furthermore, young, never-married, and divorced persons in one-person households have become more common over the last two decades. Finally, the literature about one-person households and the outputs of analyses figure out that solo living becomes more common in Turkey through social, economic, cultural, and demographic transition stages. Following the theoretical approaches, the tendency of the younger, well-educated, never-married people to live alone becomes visible. Thus, it can be argued that the rationale behind living alone is parallel to Turkey's modernization path and examined detailly in this study.tr_TR
dc.language.isoentr_TR
dc.publisherNüfus Etütleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectOne person households living alone family modernizationtr_TR
dc.subjectTek hanehalkı
dc.subject.lcshAile. Evlilik. Kadın.tr_TR
dc.titleThe Increase In The Prevalence Of One-Person Households In Turkey: By Cırcumstances Or By Choıces?tr_en
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetDünya günümüze kadar çeşitli sosyal, ekonomik ve kültürel değişimlere tanık olmuştur. Zamanla yeni normlar ve yaşam tarzları geleneksel olanlarla yer değiştirmiştir. Aile kurumunun vazgeçilmez olduğu dönemlerden insanların daha bireysel yaşamaya yöneldiği dönemlere geçiş geçen yüzyıldan itibaren, özellikle ikinci demografik geçiş döneminde kendini göstermiştir. Değişimlerin demografik etkileri ile doğurganlık azalmaya başlamış, evlilik dışı birlikte yaşama ve partnerlerin ayrı yaşama eğilimi hız kazanmıştır. Türkiye'de geniş ve çok çocuklu çekirdek ailelerin payı azalırken, tek ebeveynli ve tek kişilik haneler 20. yüzyılın ortalarından itibaren artmıştır. Bu çalışmanın ana odağı, tek kişilik hanelerin özelliklerini ve kendi tercihleri ile yalnız yaşayan kişiler ile koşullar nedeniyle yalnız yaşayan insanlar arasındaki farklılıkları ortaya çıkarmaktır. Bu bağlamda, aile yapısındaki değişimi ve tek kişilik hanehalklarının yaygınlığını rasyonelleştirmek için modernizasyon ve gelişimsel idealizm yaklaşımları kullanılmıştır. Ayrıca belirleyici faktörlere ulaşmak için betimsel analizler ve çok değişkenli analizler uygulanmıştır. Bir dizi analizden sonra, Türkiye'de tek kişilik hanelerin dağılımına ilişkin temel bulgular elde edilmiştir. Kadınlar arasında, özellikle yaşlı ve dul kadınlar arasında yalnız yaşama eğilimi önemli bir temsile sahipken, yalnız yaşayan erkeklerin oranı da zamanla arttığı görülmektedir. Ayrıca, tek kişilik haneleri oluşturan genç, hiç evlenmemiş ve boşanmış kişiler son yirmi yılda daha yaygın hale gelmiştir. Son olarak, tek kişilik haneler ile ilgili literatür ve yapılan analizlerin sonuçları, Türkiye'de sosyal, ekonomik, kültürel değişim ve demografik geçiş aşamalarında tek yaşamanın daha yaygın hale geldiğini ortaya koymaktadır. Teorik yaklaşımlarla örtüşür bir şekilde; daha genç, iyi eğitimli, hiç evlenmemiş insanların yalnız yaşama eğilimi daha görünür hale geldiği görülmektedir. Dolayısıyla yalnız yaşamanın gerekçesinin Türkiye'nin modernleşme sürecine paralel olduğu ve bu çalışmada ayrıntılı olarak incelendiği belirtilebilir.tr_TR
dc.contributor.departmentNüfus Bilimtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2021-07-14T12:39:38Z
dc.fundingYoktr_TR
dc.subtypeimagetr_TR
dc.subtypemaptr_TR
dc.subtypedatasettr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster