Özet
According to the frequency-based approach collocation is, more frequent co-occurrence of certain words compared to others. From the perspective of the phraseological approach, however, it represents an intermediate point between free combinations and idioms. In general, collocation studies are performed on modern languages. In this study, collocations are analyzed using phraseological criteria with the help of a corpus which consists of the Old Turkic inscriptions that are known to be the oldest ones.
Künye
Ağca, M. (2018). Tarihi Türk Dili Alanlarında “Gülmek” Fiili ve Eşdizimleri. Gülmek Kitabı (E. Gürsoy Naskali, Ed.). İstanbul: Libra Yayınları, 277-317.
Ağca, M. (2019). Tarihi Metinlerin Anlaşılması ve Aktarımında Eşdizimlilik Bilgisinin Önemi. X. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildiri Kitabı. Eskişehir, 12-20.
Aisenstadt, E. (1979). Collocability Restrictions in Dictionaries. Dictionaries and their Users: Papers from the 1978 B.A.A.L Seminar on Lexicography (R.R.K. Hartmann, Ed.), Exeter: University of Exeter, 71-74.
Aisenstadt, E. (1981). Restricted Collocations in English Lexicology and Lexicography. ITL: Review of Applied Linguistics, 53, 53-61.
Aksan, D. (1990). Göktürk Yazıtlarında Söz Sanatları- Güçlü Anlatım Yolları, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı, Belleten, 1-12.
Aksan, D. (2006). Anlambilim Konuları ve Türkçenin Anlambilimi, Ankara: Engin Yay.
Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, III, Ankara: TDK Yay.
Aksan, Y. (2001). Türkçede Zaman Anlatımı ve Kimi İkileme Yapıları, XV. Dilbilim Kurultayı Bildiriler Kitabı, İstanbul, s. 115-122.
Aksan, Y., M. Aksan (2016). Türkçenin Derlem- Temelli Sıklık Sözlüğü: Temel İlkeler ve Uygulama. Uluslararası Sözlük Bilim Sempozyumu Bildiri Kitabı, Cilt I, 81-96.
Aksan, Y., Y. Yaldır (2011). Türkçe Sözvarlığının Nicel Betimlemesi. 24. Ulusal Dilbilim Kurultayı Bildiri Kitabı. Ankara: ODTÜ Basım, 377-387.
Aksu Kurtoğlu, Ö. (2015). Türkçede Ad-Eylem Eşdizimliği İçin İstatistiksel ve Anlamsal Ölçütler Temelinde Derlem-Çıkışlı Bir Ulamlama. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Aktaş, Ö. (2019). Türkiye Türkçesinde İsimlerin Fiillerle Kurduğu Eşdizimler (I-Ö Maddeleri Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ordu Üniversitesi, Ordu.
Alsarray, M. (2015). Türkçe Ulusal Derlemi’nde Yüksek Sıklıkta Kullanılan Adların Eşdizimlilikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Ankara.
Anthony, L. (2014). AntConc (3.4.4w) [Bilgisayar Yazılımı]. Tokyo: Waseda Üniversitesi. https://www.laurenceanthony.net/
Ayabakan, M. (2020). Türkçe Sözlük’te Eşdizimli Ögelerin Sunumu ve Görünümleri. Ankara: TDK Yay.
Aydın, E. (2015a). Orhon Yazıtları. Konya: Kömen Yay.
Aydın, E. (2015b). Yenisey Yazıtları. Konya: Kömen Yay.
Bahns, J. (1993). Lexical Collocations: A Contrastive View. ELT Journal, 47(1), 56-63.
Bartsch, S. (2004). Structural and Functional Properties of Collocations in English: A Corpus Study of Lexical and Pragmatic Constraints on Lexical Co-occurrence. Tübingen; Gunter Narr Verlag.
Barutçu Özönder, F. S. (2006), Çöyr Yazıtı, Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, Cilt:3, Sayı: 3, 108-124.
Bauer, L. (1983). English Word Formation. Cambridge University Press.
Benson, M., E. Benson, R. Ilson (2009). The BBI Combinatory Dictionary of English, Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Berta, Á. (2010). Sözlerimi İyi Dinleyin…Türk ve Uygur Runik Harfli Yazıtlarının Karşılaştırmalı Yayını. (E. Yılmaz, Çev.). Ankara: TDK Yay.
Bolinger, D. (1976). Meaning and Memory. Forum Linguisticum 1, 1-14.
Cowie, A.P. (1981). The Treatment of Collocations and Idioms in Learners’ Dictionaries. Applied Linguistics, 2(3), 223-235.
Cowie, A.P. (1994). Phraseology. The Encyclopaedia of Language and Lingusistics (R. E. Asher, Ed.), Cilt 6, Oxford: Pergamon Press.
Cowie, A.P. (1998). Phraseological Dictionaries: Some East-West Comparisons. Phraseology: Theory, Analysis and Applications. (A. P. Cowie, Ed.) Oxford: Oxford University Press.
Cowie, A.P. (1999). English Dictionaries for Foreign Learners: A History. Oxford: Clarendon Press.
Cuci, H. (2020). Maytrisimit Eşdizim Sözlüğü. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Ankara.
Çalışkan, N. (2014). Yüksek Sıklıktaki Adlar: Zaman Sözcükbiçimi Üzerine Derlem Temelli Bir İnceleme. Ankara: Pegem Akademi Yay.
Çetin, E., B. Özkan (2014). Türkçenin Tarihsel Derlemini Hazırlamak. Türkçe Üzerine Derlem Dilbilim Uygulamaları (B. Özkan, B.T. Tahiroğlu ve A. E. Özkan, Ed.). Adana: Karahan Kitapevi, 101-121.
Çetin, E. (2014). Türkçenin Tarihsel Derlemi. Prof. Dr. Mehmet Özmen Armağanı (N, Demir, F. Yıldırım, Ed.). Adana: Çukurova Üniversitesi Basımevi Müdürlüğü, 115-132.
Çetinkaya, B. (2009). Eşdizimli Sözlükler. Turkish Studies, Volume 4/4, Summer, 196-206.
Demir, N., E. Yılmaz. (2014). Türk Dili El Kitabı, Ankara: Grafiker Yay.
Doğan, N. (2014). Bir Kültür Unsuru Olarak Eşdizimsel Yapılar. Gençlik ve Kültürel Mirasımız/Uluslararası Kongresi Bildirileri Kitabı (B. Şişman, M. Düzenli, Ed.). Samsun, 507-518.
Doğan, N. (2015). Türkçe Sözlük’te Fiilsel Eşdizimlilik. Gazi Türkiyat, Güz 17, 67-84.
Doğan, N. (2016a). Türkçe Sözlük’te Sıfatların Eşdizimlilik Bilgisi. XI. Uluslararası Büyük Türk Dili Kurultayı. Budapeşte.
Doğan, N. (2016b). Türkiye Türkçesinde Fiillerin Eşdizimleri, Ankara: Yayınevi Yay.
Doğan, N. (2019a). Türkçede Dil Bilgisel Eşdizimlilik. X. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildiri Kitabı (F. Ağca, A. Koç, Ed.). Eskişehir, 535-545.
Doğan, N. (2019b). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Eşdizimsel Farkındalık ve Öğrenicilerin Eşdizim Yeterlikleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt:12, Sayı:68, 115-122.
Eken, N. T. (2015). Anlatı Metinlerinde Sözcük Birliktelikleri: Türkçe Üzerine Eğitim- Öğretim Ortamları Hedefli Gözlemler. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Firth, J. R. (1935). The Technique of Semantics. Transactions of the Philogical Society. 36-72.
Firth, J. R. (1957a). “Modes of Meaning” Papers in Linguistics 1934-1951. London: Oxford University Press, s. 190-215.
Firth, J. F. (1957b). A Synopsis of Linguistic Theory 1930–55, Studies in Linguistic Analysis, Oxford: The Philological Society, 1–32.
Granger, S, Meuiner F. (2008) Introduction: The Many Faces of Phraseology. Phraseology: An Interdisciplinary Perspective (S. Granger, F. Meuiner, Ed.), Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company, xx.
Gries, S. T. (2013). 50-something years of work on collocations: what is or should be next… International Journal of Corpus Linguistics, Cilt:18, Sayı:1, 137-165.
Halliday, M. A. K. (1966). Lexis as a Linguistic Level. Memory of F. R. Firth, C.E. Bazell vd., Ed.). London: Longman, 148-162.
Herbst, T. (1996). What are collocations: Sandy beaches or false teeth?. English Studies, 77(4), 379–393.
Hill, J. (2000). Revising Priorities: From Grammatical Failure to Collocational Success. Teaching Collocation (M, Lewis, Ed.). Hove, England: Language Teaching Publications, 47-69.
Hirik, S. (2017). İstemsel Eşdizimlilik ve Kiplik İlişkisi: Tahmin Kiplikleri Örneği. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, Sayı: 6/2, s. 719-733.
Howarth, P. A. (1996). Phraseology in English Academic Writing: Some Implications for Language Learning and Dictionary Making. Lexicographica/ Series Maior 75. Tübingen: Max Niemeyer Verlag.
Howarth, P. A. (1998). “The Phraseology of Learners’ Academic Writing. Phraseology: Theory, Analysis and Applications. (A. P. Cowie, Ed.) Oxford: Oxford University Press.
Karaağaç, G. (2013). Dil Bilimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Kırmızı, Y. (2018). Garibnâme’de İnsan Vücuduyla İlgili Adların Eşdizimlilikleri ve Kavramlaştırma -Yüz, Beñiz, Rûy, Surat Örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kumanlı, M. S. (2016). Türkçe Sözlük’te Eşdizimliliklerin Gösterilişi. Gazi Türkiyat, Bahar 2016/18, 195-204.
Mel’čuk, I. (1998). Collocations and Lexical Functions. Phraseology: Theory, Analysis and Applications (A. p. Cowie, Ed.). Oxford, Clarendon Press, 23-53.
Men, H. (2015). Vocabulary Increase and Collocation Learning: A Corpus- Based Cross-Sectional Study of Chinese EFL Learners (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Birmingham City University The Faculty of Arts, Design and Media, Birmingham.
Nesselhauf, N. (2004). What are collocations? (D. Allerton, N. Nesselhauf, P. Skandera, Ed.). Phraseological Units: Basic Concepts and Their Application. Basel: Schwabe, 1-21.
Nesselhauf, N. (2005). Collocations in a Learner Corpus. Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Özkan, B. (2007). Türkiye Türkçesinde Belirteçlerin Fiillerle Birliktelik Kullanımları ve Eşdizimliliği (Doktora Tezi), Çukurova Üniversitesi, Adana.
Özkan, B. (2011). Türkiye Türkçesinde Belirteçlerle Fiillerin Birlikte Kullanılması ve Eş Dizimlilikleri. Ankara: TDK Yay.
Özkan, B. (2019), Türkiye Türkçesinde Adlarla Önadların Birlikte Kullanımı ve Eşdizim Sözlüğü, İstanbul: Efe Akademi Yay.
Pilten, Ş. (2008). Eş Dizimlilik Özellikleri Bakımından Türk Dilinde “Temiz” Sözcükleri. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 4, 24-46.
Pilten, Ş. (2010) Orhon Yazıtlarında Seçmesel ve Eş Dizimsel Sınırlamalar, III. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyumu Bildiriler Kitabı (Ü. Çelik Şavk, Ed.). Ankara, 2. Cilt, 669-680.
Pilten, Ş. (2013). Türk Dilinde Izdırap Söz Bilgisi- Bir Eşanlamlılık Denemesi, Ankara: TDK Yay.
Poulsen, S. (2005). Collocations as a language resource: A functional and cognitive study in English phraseology, Yayımlanmamış doktora tezi, Southern Denmark University Institute of Language and Communication, Odense.
Say, B., U. Özge, K. Oflazer (2002). Bilgisayar Ortamında Bir Derlem Geliştirme Çalışması. Akademik Bilişim Konferansı. Konya.
Sert, G. (2017). Türkçe Eşdizimlilik Çalışmalarında Terminoloji Sorunu, III. Uluslararası Sözlükbilimi Sempozyumu Bildiri Kitabı (E. Boz, F. Bozkurt, F. Doğru, D. Kamacı, E. Aslan, N. Girişen, Ed.). Eskişehir, 301-311.
Sinclair, J. (1991). Corpus, Concordance, Collocation. Oxford: Oxford University Press.
Sinclair, J. (1998). The Lexical Item. Contrastive Lexical Semantics (E. Weigand, Ed.), Amsterdam, John Benjamins, 1-24.
Smith, N. (2004). Chomsky: Ideas and Ideals. United Kingdom: Cambridge University Press.
Stevenson, A. (Ed.). (2010). Oxford Dictionary of English. (Third Edition). UK: Oxford University Press.
Subaşı, L. (1988). Dilbilimi Açısından Deyim Kavramı ve Türkiye Türkçesindeki Örneklerin İncelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Subaşı Uzun, L. (1991). Deyimleşme ve Türkçede Deyimleşme Dereceleri. Dilbilim Araştırmaları Dergisi, 2, 29-39.
Şen, S. (2017). Eski Türkçenin Deyim Varlığı, Ankara: TDK Yay.
Şirin, H. (2016). Eski Türk Yazıtları Söz Varlığı İncelemesi, Ankara: TDK Yay.
Tekin, T. (2006). Orhon Yazıtları. Ankara: TDK Yay.
Tekin, T. (2013a). Köktürk Yazıtlarındaki Deyimler Üzerine I, Makaleler II Tarihî Türk Yazı Dilleri (E. Yılmaz, N. Demir, Haz.), Ankara: TDK Yay., 11-12.
Tekin, T. (2013b). Köktürk Yazıtlarındaki Deyimler Üzerine II, Makaleler II Tarihî Türk Yazı Dilleri (E. Yılmaz, N. Demir, Haz.), Ankara: TDK Yay., 13-16.
Tekin, T. (2013c). The First Altïnköl Inscription, Makaleler II Tarihî Türk Yazı Dilleri (E. Yılmaz, N. Demir, Haz.), Ankara: TDK Yay., 519-534.
Uçar, E. (2012). Eski Türkçede Hapakslar. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, 73-100.
Uluoğlu, M. (2011). Deyimbilimin Rusya’daki Gelişimi. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 26, 103- 118.
Uzun, N. E. (2006). Biçimbilim: Temel Kavramlar, İstanbul: Papatya Yay.
Vardar, B. (2002). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yay.
Yakasız, S. (2019). Türkiye Türkçesinde İsimlerin Fiillerle Kurduğu Eşdizimler (Türkçe Sözlük’teki P-Z Madde Başları). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
Yazıcı Ersoy, H. (2018). Orhon Yazıtlarında Eşdizimlilik., Orhun’dan Anadolu’ya Uluslararası Türkoloji Sempozyumu Bildiriler Kitabı, II. Cilt, İstanbul: Kesit Yayınları, 1499-1516.
