Show simple item record

dc.contributor.advisorBek, Nilgüntr_TR
dc.contributor.authorÖzkan, Safiyetr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T13:38:50Z
dc.date.available2015-10-14T13:38:50Z
dc.date.issued2014tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/1623
dc.description.abstractThis study was planned to determine the efficacy of late-period physiotherapy for late-period biomechanical problems in foot-drop patients who underwent tibialis posterior tendon transfer after peripheral nerve injury. Patients who were operated at the Department of Plastic and Reconstructive Surgery, İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul University, and followed up at least 6 months, were included to the study. All patients had tendon transfer due to foot-drop. Medical history of patients, demographic data and complications were recorded. Pain, functional status due to pain, and muscle force were measured by visual analogue scale, Foot Function Index, handheld dynamometer, respectively. Ankle range-of-motion was evaluated by universal goniometer, whereas foot posture was evaluated by navicular height, metatarsal width, subtalar angle, first metatarsophalangeal joint angle measurements. All measurements were performed bilaterally for weight/weight-free conditions. In order to determine functional recovery and post-surgery success, Stanmore System Questionnaire was used. Gait parameters of the cases were obtained by pedobarographic analysis in static and dynamic states. In addition, sensory evaluation, sense of joint position, balance, and quality of life were recorded. Patient-specific physiotherapy programs based on the needs generally included heat modalities, neuromuscular electrical stimulation, exercise, taping, and orthoses. Treatments were continued for 6 weeks, 3 days a week. All pre-treatment evaluations were repeated in the 4th and 6th weeks and at the end of 3rd month to determine the effects of treatment. During the study, pain and activity limitation were reduced by the 4th week on VAS and AFI. Patients were socially more active by the 6th week of treatment and their isolation was reduced and their social activity reached maximal level at the 12th week (p<0.05). Late-period physiotherapy program in our study resulted in muscle strength increase in ankle muscles of both affected and intact sides (p<0.05). Increase in contact area of foot led to sensory improvement (p<0.05). At the end of study, functional status, dorsiflexion and eversion muscle strength were increased. Dorsiflexion range of motion and Stanmore score increased. Sensation, proprioception, and balance improved (p<0.05 for all). In addition, quality-of-life and pedobarographic improvements were found (p<0.05).tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.subjectFoot droptr_TR
dc.subjectTendon transfer surgery
dc.subjectTibialis posterior tendon
dc.subjectPhysiotherapy rehabilitation
dc.subjectFunctio düşük ayak
dc.subjectTendon transfer cerrahisi
dc.subjectTibialis posterior tendonu
dc.subjectFizyoterapi Rehabilitasyon
dc.subjectFonks
dc.titleTibialis Posterior Tendon Transferi Uygulanmış Hastalarda Geç Dönem Fizyoterapi Uygulamalarının Sonuçlarıtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.callno2014/1296tr_TR
dc.contributor.departmentoldFizyoterapi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetBu çalışma periferik sinir yaralanması sonrasında, gelişmiş düşük ayak hastalarında uygulanan tibialis posterior tendon transferlerinde, geç dönemde meydana gelen biomekanik sorunlar ve bu sorunların tedavisi için uygulanan, geç dönem fizyoterapinin etkinliğini belirlemek amacı ile planlandı. Çalışmaya İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Ana Bilim Dalın'da opere edilip tendon transferi yapılmış olan düşük ayak hastalarından 6 ay ve üzeri süreyi doldurmuş olan hastalar dahil edildi. Hastalarla ilgili hikaye, demografik bilgi ve komplikasyonlar kayıt edilerek, ağrı ve ağrıya bağlı fonksiyonel durum Ayak Fonksiyon İndeksi ile, kas kuvveti, ve ayak bileği eklem hareket açıklığı, ayak postürü (naviküler yükseklik, metatarsal genişlik, subtalar açı, birinci metatarsofalangeal eklem açısı ölçümleri ile), bilateral ve ağırlıklı/ağırlıksız durumlar için, ölçülerek kaydedildi. Cerrahi sonrası başarı ve fonksiyonel geri dönüş için Stanmore Sistem Sorgulaması kullanıldı. Olguların ayağa bağlı yürüme parametreleri, statik ve dinamik olarak pedobarografik analiz ile elde edildi. Ayrıca hastalarda duyu değerlendirmesi, eklem pozisyon hissi, denge ve yaşam kalitesi değerlendirildi. Olgulara genel olarak, ısı modaliteleri, nöromuskuler elektrik stimulasyonu, egzersiz, bantlama ve ortezlemeyi içeren, ancak hastaların spesifik gereksinimleri gözetilerek planlanıp uygulanacak olan fizyoterapi programı verildi. Tedaviler, 6 hafta süreyle haftada 3 gün olmak üzere uygulandı. Tüm hastalara tedavi öncesi yapılan değerlendirmeler, 4. ve 6. haftalarda ve 3 ayda geç dönemde tedavi etkisini değerlendirmek amacı ile tekrarlandı. Çalışma süremiz içerisinde, VAS ve AFİ' de, ağrı ve aktivite limitasyonunun 4. haftadan itibaren azalmaya başladığı ve giderek düzelmeye devam ettiği belirlendi. Tedavinin 6. haftasından itibaren hastaların sosyal olarak daha aktif olduğu ve izolasyonlarının azalarak, çalışma sonunda yapılan değerlendirmelerde de giderek iyileştiği, 12. haftada maksimuma ulaştığı görülmüştür (p<0.05). Çalışmamızda uygulanmış olan, geç dönem fizyoterapi programı ile, tüm olgularda hem etkilenmiş taraf hem de sağlam tarafta ayak bileği çevresi kaslarında, kuvvet artışı sağlanmıştır (p<0.05). Olguların hasta taraf ayak tabanındaki temas yüzeyini arttırmaları ve buna bağlı olarak da duyularında temas ile gelişme meydana gelerek hafif dokunma ve basınç duyusunun iyileştiği belirlenmiştir (p<0.05). Çalışma sonucunda, olguların ayak bileğindeki kas gücü, eklem hareket açıklığı ve cerrahi sonuçların değerlendirildiği Stanmore puanında artış meydana gelmiştir. Bunlara ek olarak, duyu, propriosepsiyon, denge ve ayaktaki basınç dağılımlarında olumlu gelişmeler meydana gelmiştir p<0,05. Tüm bu gelişmeler sayesinde, olguların yaşam kalitesi de olumlu yönde etkilenmiştir p<0,05. Çalışma sonucunda, tendon transferi sonrası geç dönemde uygulanan, fizyoterapi programının, olgularda geç dönemde görülen problemler üzerinde etkin olduğu, detaylı değerlendirme ile planlanan fizyoterapi programının, hasta memnuniyetini ve cerrahi başarıyı arttırdığı gösterilmiştir.tr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record