Show simple item record

dc.contributor.advisorPekcan, Güldentr_TR
dc.contributor.authorYücel, Didemtr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T13:32:30Z
dc.date.available2015-10-14T13:32:30Z
dc.date.issued2014tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/1596
dc.description.abstractThis research has been conducted to evaluate the relationship between the weight management program and the self-efficacy and nutritional status of obese women, aged between 32 and 51 years applied to a private nutrition consulting centre, with a Body Mass Index (BMI) between 30.0-39.9 kg/m², without any chronic diseases, in premenopausal period. A weight efficacy lifestyle questionnaire (WEL test) was applied to determine the self-efficacy status of the individuals prior to initiating the weight management programme. Recruited subjects were instructed by the researcher to record their 24-h dietary intakes for 3 consecutive days (with a one weekend day), the food frequencies and physical activities. For the first three days no change of lifestyle was recommended. For 6 weeks, the subjects were applied to a healthy weight-loss program, depending on their basal metabolic rate and lifestyle conditions. At the beginning and at the end of the programme body fat (BF) and fat free mass (FFM) were measured with Bioelectrical Impedance Analysis (BIA) technique. A significant decrease was observed in BMI between initial and final values (p<0.001). In addition, Basal Metabolic Rate (BMR) and daily energy expenditure (TEE) of the subjects were decreased significantly, but no significant differences were found in the recommended energy intakes, energy content of the diet applied to the individuals and energy expenditure due to physical activity level. As aresult, no significant relationships were found between the self-efficacy score and the variables such as body weight, BMI, waist/hip ratio, energy intake, FFM and FM (p>0.05). In conclusion this research should be repeated in a more comprehensive sample group.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.subjectBody weight managementtr_TR
dc.titleÖzel Bir Beslenme Danışmanlık Merkezine Başvuran Obez Kadınların Öz Yeterlilik ve Beslenme Durumlarının Vücut Ağırlığı Yönetimi Programı ile Değerlendirilmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.callno2014/1528tr_TR
dc.contributor.departmentoldBeslenme ve Diyetetik Anabilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetBu araştırma, özel bir beslenme danışmanlık merkezine başvuran, yaşları 32-51 yıl ve beden kütle indeksleri (BKİ) 30.0-39.9 kg/m² olan, kronik hastalığı bulunmayan, premenopoz döneminde 15 obez kadının öz yeterlilik ve beslenme durumlarının vücut ağırlığı yönetimi programı ile ilişkisinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Programa başlanmadan önce bireylerin öz yeterlilik durumlarının saptanması için Vücut Ağırlığı Öz Yeterlilik Yaşam Tarzı Sorukağıdı (Weight Efficacy Lifestyle Questionnaire: WEL test) uygulanmıştır. Bireylerden birbirini izleyen 3 gün süre ile (bir günü hafta sonu) 24-saatlik besin tüketimi ve besin tüketim sıklığı ile fiziksel aktivite kayıtları alınmıştır. İlk üç gün boyunca bireylere herhangi bir diyet ve egzersiz önerilmemiştir. Altı hafta izlem sonunda bireylere, bazal metabolizma hızlarına ve yaşam koşullarına uygun sağlıklı zayıflama diyeti önerilmiştir. Çalışma başında ve sonucunda, bireylerin Biyoelektriksel İmpedans Analizi (BİA) ile vücut yağ kütlesi (FM) ve yağsız vücut kütlesi (FFM) miktarı belirlenmiştir. Bireylerin BKİ değerlerinde başlangıca göre istatistiksel olarak anlamlı bir azalma belirlenmiştir (p<0.001). Ayrıca bireylerin başlangıçtaki Bazal Metabolizma Hızı (BMH) ve günlük Toplam Enerji Harcaması (TEE) 6 haftanın sonunda anlamlı olarak azalırken, bireylere önerilen diyetin enerji düzeyi, bireylerin tükettikleri diyet planının enerji değeri ve bireylerin aktiviteye bağlı harcadıkları enerji arasında bir farklılık görülmemiştir. Bu araştırma sonucunda, öz yeterlilik skoru ile vücut ağırlığı, BKİ, bel kalça oranı, alınan enerji, FFM ve yağ dokusu FM gibi değişkenler arasında anlamlı ve güçlü bir ilişkiye rastlanamamıştır (p>0.05). Buna göre öz yeterlilik skoru ile bu değişkenler arasındaki ilişki daha büyük bir örneklemde irdelenmelidir.tr_TR


Files in this item

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record