Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖzmen, Kemaltr_TR
dc.contributor.authorŞıkel, Damlatr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T13:00:21Z
dc.date.available2015-10-14T13:00:21Z
dc.date.issued2014tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/1240
dc.description.abstractL évolution du drame moderne et contemporain n a cessé de montrer que depuis les années 1880 jusqu aux années 1980 le drame s est constitué sur ses bases en s éloignant toujours de lui-même. Le phénomène le plus intéressant a été à cet égard le mouvement de « théâtralisation du théâtre » qui, à partir de la première crise dramatique provoquée par les dramaturges symbolistes et les tentatives novatrices de Jarry et Artaud a mis fin à la vision « textocentrique » du drame. Pendant un siècle, les metteurs en scène ont poursuivi leurs recherches des formes d expressions extratextuelles telles que l utilisation technique du son, de l éclairage, du mime, de la musique et des éléments visuels qui rejettent la priorité du texte sur scène. La déconstruction du texte dramatique au profit de l aspect scénique du théâtre a influencé profondément la perception dramaturgique des auteurs en les éloignant des codifications du théâtre classique. A travers ces transformations scéniques et textuelletr_TR
dc.language.isofratr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.subjectKoltèstr_TR
dc.titleMutations dans la dramaturgie française contemporaineà travers les théâtres de Bernard-Marie Koltès et de Jean-Luc Lagarcetr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.callno2014/1397tr_TR
dc.contributor.departmentoldFransız Dili ve Edebiyatıtr_TR
dc.description.ozetModern ve çağdaş tiyatronun 1880 lerden başlayarak 1980 lere kadar süren dönüşümü, tiyatronun, kurucu temellerine bağlı kalmasına rağmen kendisinden uzaklaşmak suretiyle sürekli bir değişim içinde evrildiğini gösterir. Bu bağlamda en kaydadeğer olgu, sembolizm kökenli tiyatro insanları tarafından yaratılan ilk dramatik krizin doğurduğu ve Jarry ile Artaud nun tiyatronun « metin odaklı » doğasına son veren yenilikçi teşebbüsleriyle somutlaşan « tiyatronun tiyatralleşmesi » hareketidir. Bir asır boyunca, yönetmenler, metnin sahnedeki öncüllüğüne karşı çıkan, sesin, aydınlatmanın, pandomimin, müziğin ve görsel unsurların teknik kullanımı gibi metin dışı ifade yöntemlerinin peşine düşmüşlerdir. Tiyatronun sahnesel yanını ön plana çıkaran dramatik metnin yapıbozumu, oyun yazarlarının dramaturjik algılarını, onları klasik tiyatronun kodlamalarından uzaklaştırmak suretiyle derinden etkilemiştir. Çağdaş tiyatroda yaşanan sahnesel ve metinsel dönüşümlere paralel olarak, iki oyun yazarı yenilikçtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster