dc.contributor.advisor | Özmen, Kemal | tr_TR |
dc.contributor.author | Şıkel, Damla | tr_TR |
dc.date.accessioned | 2015-10-14T13:00:21Z | |
dc.date.available | 2015-10-14T13:00:21Z | |
dc.date.issued | 2014 | tr_TR |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/1240 | |
dc.description.abstract | L évolution du drame moderne et contemporain n a cessé de montrer que depuis les années 1880 jusqu aux années 1980 le drame s est constitué sur ses bases en s éloignant toujours de lui-même. Le phénomène le plus intéressant a été à cet égard le mouvement de « théâtralisation du théâtre » qui, à partir de la première crise dramatique provoquée par les dramaturges symbolistes et les tentatives novatrices de Jarry et Artaud a mis fin à la vision « textocentrique » du drame. Pendant un siècle, les metteurs en scène ont poursuivi leurs recherches des formes d expressions extratextuelles telles que l utilisation technique du son, de l éclairage, du mime, de la musique et des éléments visuels qui rejettent la priorité du texte sur scène. La déconstruction du texte dramatique au profit de l aspect scénique du théâtre a influencé profondément la perception dramaturgique des auteurs en les éloignant des codifications du théâtre classique. A travers ces transformations scéniques et textuelle | tr_TR |
dc.language.iso | fra | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.subject | Koltès | tr_TR |
dc.title | Mutations dans la dramaturgie française contemporaineà travers les théâtres de Bernard-Marie Koltès et de Jean-Luc Lagarce | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.callno | 2014/1397 | tr_TR |
dc.contributor.departmentold | Fransız Dili ve Edebiyatı | tr_TR |
dc.description.ozet | Modern ve çağdaş tiyatronun 1880 lerden başlayarak 1980 lere kadar süren dönüşümü, tiyatronun, kurucu temellerine bağlı kalmasına rağmen kendisinden uzaklaşmak suretiyle sürekli bir değişim içinde evrildiğini gösterir. Bu bağlamda en kaydadeğer olgu, sembolizm kökenli tiyatro insanları tarafından yaratılan ilk dramatik krizin doğurduğu ve Jarry ile Artaud nun tiyatronun « metin odaklı » doğasına son veren yenilikçi teşebbüsleriyle somutlaşan « tiyatronun tiyatralleşmesi » hareketidir. Bir asır boyunca, yönetmenler, metnin sahnedeki öncüllüğüne karşı çıkan, sesin, aydınlatmanın, pandomimin, müziğin ve görsel unsurların teknik kullanımı gibi metin dışı ifade yöntemlerinin peşine düşmüşlerdir. Tiyatronun sahnesel yanını ön plana çıkaran dramatik metnin yapıbozumu, oyun yazarlarının dramaturjik algılarını, onları klasik tiyatronun kodlamalarından uzaklaştırmak suretiyle derinden etkilemiştir. Çağdaş tiyatroda yaşanan sahnesel ve metinsel dönüşümlere paralel olarak, iki oyun yazarı yenilikç | tr_TR |