dc.contributor.advisor | Hekimoğlu, Canan | |
dc.contributor.author | Baghırova, Nigar | |
dc.date.accessioned | 2019-11-05T11:07:39Z | |
dc.date.issued | 2019 | |
dc.date.submitted | 2019-09-11 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/11911 | |
dc.description.abstract | The purpose of this in-vitro study was to evaluate the mechanical complications and fracture resistance of two hybrid abutment supported distal cantilevered zirconia restorations after dynamic and static loading. Implant supported restorations simulating a mandibular first and second premolar with distal cantilever were designed and milled using CAD/CAM system and divided into two groups according abutment configuration: Group 1; one of the abutments in each sample with anti-rotational part (n=10) and Group 2; abutments without anti-rotational part (n=10). Each of the hybrid abutments and the inner surface of the zirconia restorations were tribochemically coated. Then all abutments were fixated on the implants at 30 Ncm torque value and monolithic zirconia crowns were adhesively cemented onto the abutments. After cementation procedures each group was subjected to 1.200.000 cycles of thermo‐mechanical fatigue loading in a dual‐ axis chewing simulator at 50 N load for dynamic loading. Then the specimens were subjected static loading in a universal testing machine. Mode of failure was determined under the Scanning Electron Microscope. During chewing simulation, the survival and success rate of restorations is %100. The average value of fracture resistance for Group 1 and Group 2 were 706.2 N and 873.7 N respectively. According to the static loading data, the maximum fracture resistance of all tested samples were above the force values in the intraoral posterior area. Although the difference between the groups was not statistically significant, group samples without anti-rotational parts showed higher fracture resistance. Within the limitations of this in vitro study, it can be said that Ti-base abutment supported monolithic zirconia restorations with distal extension may be used in the posterior area in the presence of correct occlusal adaptations and occlusal contacts. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/restrictedAccess | tr_TR |
dc.subject | Protetik Diş | tr_TR |
dc.title | Tek Distal Uzantılı zirkonyum restorasyonları destekleyen Ti-altyapılı zirkonyum dayanakların yorulma dayanımlarının ve kırılma direnclerinin invitro olarak İncelenmesi | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Bu in vitro çalışmanın amacı hibrit dayanak tutuculu distal uzantılı monolitik zirkonya restorasyonların dinamik ve statik yükleme sonrası olası mekanik başarısızlıklarının ve kırılma dirençlerinin değerlendirilmesi olmuştur. Mandibular birinci ve ikinci premolar dişleri taklit eden implant destekli distal uzantılı restorasyonlar BDT/BDÜ sistemi yardımıyla tasarlanarak üretilmiş ve restorasyonları destekleyen dayanak şekline göre iki grupa ayrılmıştır: Grup 1; her bir örnekteki dayanaktan biri anti rotasyonel parça içeren (n=10), Grup 2; anti-rotasyonel parça içermeyen (n=10). Hibrit dayanakların her biri ve zirkonya restorasyonların iç yüzeyi tribokimyasal olarak kaplanmıştır. Sonra tüm dayanaklar implantlar üzerine 30 N tork değerinde sabitlenmiş ve monolitik restorasyonlar dayanaklara adeziv olarak simante edilmiştir. Simantasyon işlemi sonrası örnekler dinamik yükleme için çift eksenli çiğneme simülatöründe 50 N kuvvet varlığında 1.200.000 döngü ısıl ve mekanik yorulma yüklemesine tabi tutulmuştur. Daha sonra örnekler statik yükleme cihazında statik yüklemeye maruz bırakılmıştır. Olası başarısızlıklar Taramalı Elektron Mikroskobu yardımıyla incelenmiştir. Çiğneme simülatörü sonrası restorasyonların sağkalım ve başarı oranı %100 olmuştur. Grup 1 ve Grup 2 için ortalama kırılma direnci değeri sırasıyla 706.2N ve 873.7N olmuştur. Statik yükleme verilerine göre test edilen tüm örneklerin maksimum kırılma direnci verileri ağız içi posterior alandaki kuvvet değerlerinin üzerinde bulunmuştur. Gruplararası fark istatistiksel olarak anlamlı olmasa da anti rotasyonel parça içermeyen grup örnekleri daha yüksek kırılma direnci göstermiştir. Bu in vitro çalışmanın sınırlamaları dahilinde, doğru okluzal uyumlamalar ve okluzal temaslar varlığında hibrit dayanıklı distal uzantılı monolitik zirkonya restorasyonların posterior alanda kullanılabileceği söylenebilir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Protetik Diş Tedavisi | tr_TR |
dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2020-05-09T11:07:39Z | |
dc.funding | Bilimsel Araştırma Projeleri KB | tr_TR |