Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorRenda, Kadri Kaan
dc.contributor.authorArkün, Nilay
dc.date.accessioned2019-09-27T07:26:55Z
dc.date.issued2019
dc.date.submitted2019-09-13
dc.identifier.citationArkün, N. (2019). An Analysis of Turkey’s Policy concerning Refugee Integration.tr_TR
dc.identifier.urihttp://openaccess.hacettepe.edu.tr:8080/xmlui/handle/11655/9054
dc.description.abstractTurkey has been hosting the largest number of refugees around the world since 2014. In line with international principles, regional standards and the European Union acquis, Turkey provides protection to refugees by offering admission into territory, access to asylum procedures, non-refoulement and access to basic rights. However, asylum system in Turkey does not introduce any long-term durable solution. In search for durable solutions for around 4 million persons in need of international protection in Turkey, by taking into consideration the limited number that can be resettled or that can return to their countries of origin, it is inevitably necessary to focus on local integration options and opportunities to ensure refugees` self-reliance. In this study, refugee integration in Turkey is analyzed in the light of the norm diffusion theory and explored to what extent integration completes the norm diffusion cycle. The overarching theoretical question of the study is: “Does adoption of the international norms in the field of refugee protection provide integration as a durable solution for the refugees in Turkey and if and how it could be explained through norm diffusion theory?” The result of such exploration reveals that the diffusion of integration as a norm emerges but fails to exceed the tipping point. The conclusion is that due to its existence in the Law on Foreigners and International Protection, although there seems to be acceptance, from a contextual point of view, the content of Article 96 of the Law does not fulfil the name of integration. Accordingly, its content does not fully cover the intended meaning. Thus, this thesis argues that Turkey has not even accomplished the norm adoption when it comes to integration of persons in need of international protection.tr_TR
dc.language.isoentr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.rightsAttribution-NoDerivs 3.0 United States*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/us/*
dc.subjectInternational protectiontr_TR
dc.subjectIntegrationtr_TR
dc.subjectRefugeetr_TR
dc.subjectHarmonizationtr_TR
dc.titleAn Analysis of Turkey’s Policy Concerning Refugee Integrationtr_eng
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetTürkiye 2014 yılından bu yana dünyada en fazla mülteci barındıran ülke konumundadır. Türkiye uluslararası ilkeler, bölgesel standartlar ve Avrupa Birliği müktesebatı çerçevesinde ülke topraklarına giriş, iltica usullerine ve temel haklara erişimin yanında geri göndermeme ilkesine uygun hareket ederek mültecilere koruma sağlamaktadır. Ancak Türkiye'deki iltica sistemi uzun vadeli kalıcı çözümler sunmamaktadır. Sınırlı sayıda kişinin üçüncü ülkeye yerleştirilmesinin veya menşe ülkesine geri dönmesinin mümkün olduğu göz önünde bulundurulduğunda, Türkiye'de uluslararası koruma ihtiyacı içerisindeki yaklaşık 4 milyon kişiye yönelik kalıcı çözüm bulma arayışında yerel entegrasyon seçeneklerine ve mültecilerin kendi kendine yeterliliklerini elde etmelerini sağlayacak imkânlara odaklanmak zaruri bir ihtiyaçtır. Bu çalışmada Türkiye'deki mültecilerin entegrasyonu normların yayılması teorisi ışığında analiz edilerek entegrasyonun normların yayılması döngüsünü ne ölçüde tamamladığı incelenmektedir. Bu çalışmada cevap aranan temel soru şudur: "Mültecilerin korunması alanında uluslararası normların benimsenmesi Türkiye'deki mülteciler için entegrasyonu kalıcı bir çözüm kılıyor mu? Evet ise, normların yayılması teorisi üzerinden açıklanabilir mi ve nasıl açıklanabilir?" Bu araştırmanın sonucu göstermektedir ki bir norm olarak entegrasyonun yayılması gerçekleşmekte ancak kırılma noktasını aşamamaktadır. Buradan çıkan sonuç da şudur ki Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu'nda yer aldığı için kabul görmüş gibi görünse de, bağlamsal bir bakış açısıyla bakıldığında Kanunun "Uyum" başlıklı 96. maddesi entegrasyon kavramının içini dolduracak nitelikte değildir. Dolayısıyla bu madde verilmek istenen anlamı tam anlamıyla karşılayacak bir içerik sunmaktan uzaktır. Buradan hareketle bu tezde uluslararası koruma ihtiyacı içerisindeki kişilerin entegrasyonu bakımından Türkiye'nin söz konusu normu kabul etme noktasında dahi başarı elde edemediği öne sürülmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentUluslararası İlişkilertr_TR
dc.embargo.terms2 yiltr_TR
dc.embargo.lift2021-09-28T07:26:55Z


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster

info:eu-repo/semantics/openAccess
Aksi belirtilmediği sürece bu öğenin lisansı: info:eu-repo/semantics/openAccess