0-6 Yaş Arası Çocukların Gelişim Düzeyleri ile Annelerinin Örselenme Yaşantıları ve Aile Yaşam Kaliteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
| dc.contributor.advisor | DEMİRCİOĞLU, Haktan | |
| dc.contributor.author | ÖZDEMİR, Merve | |
| dc.date.accessioned | 2019-09-02T07:52:56Z | |
| dc.date.issued | 2019 | |
| dc.date.submitted | 2019-07-25 | |
| dc.identifier.citation | 1. Ünver Bağcıoğlu G. Gelişimle ilgili temel kavramlar, gelişimin temel ilkeleri ve gelişimi etkileyen faktörler. Ulusoy A, editör. Gelişim ve öğrenme psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık; 2015. 2. Şahin Dağlı, F. Aile içi iletişim: Ailelerin çocuk yetiştirme tutumları ve olumlu ebeveynlik. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 3. Yavuzer H. Ana-baba ve çocuk. İstanbul: Remzi Kitabevi; 2007. 4. Moss E, Gosselin C, Parent S, Rousseau D, Dumont M. Attachment and joint problem-solving experiences during the preschool period. Social Development. 1997;6:1–17. 10.1111/1467-9507.ep11631667 5. Bee HL, Barnard KE, Eyres SJ, Gray CA, Hammond MA, Spietz AZ, ve ark. Prediction of IQ and language skill from perinatal status, child performance, family characteristics, and mother-infant interaction. Child Development. 1985;53(5):1134–1156. 6. Kaplan S, Pelcovitz D, Labruna, V. Child and adolescent abuse and neglect research: a review of the past 10 years. Part 1: Physical and emotional abuse and neglect. J Am Acad Child Adolescent Psychiatry: 1999;38:1214-1222. 7. Diaz A, Simantov E, Rickert V. Effect of abuse on health: Results of a national survey. Arch Pediatr Adolesc Med: 2002;156:811-817. 8. Bahar G, Savaş HA, Bahar A. Çocuk istismarı ve ihmali: Bir gözden geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi: 2009;4(12):51-65. 9. Belsky J. Child maltreatment: An ecological integration. American Psychologist: 1980;35:320-335. 10. Cicchetti D, Lynch, M. Toward an ecological/transactional model of community violence and child maltreatment: Consequences for children's development. Psychiatry. 1993;53:96-118. 11. Andrews FM, Wıthey SB. Social ındicators of well-being. New York: Plenum Press; 1976. 12. Campbell A, Converse PE, Rodgers WL. The Quality Of American Life. New York: Russell Sage Foundation; 1976. 13. Howe D. Child abuse and neglect. New York: Palgrave Macmillan; 2005. 14. Senemoğlu N. Gelişim öğrenme ve öğretim. Kuramdan uygulamaya. 25. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık; 2018. 15. San Bayhan P, Artan İ. Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Yayınları; 2004. 16. Yıldız M. Eğitim psikolojisi. Çanakkale: Paradigma Akademi; 2015. 17. Yavuzer H. Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi; 1992. 18. Aydın B. Gelişimin doğası. Yeşilyaprak B, editör. Eğitim psikolojisi gelişim-öğrenme-öğretim. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 19. Başal H. Gelişim ve psikoloji. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları; 2004. 20. Ünüvar P, Karoğlu H. Gelişimle ilgili temel kavramlar ve ilkeler. Ünüvar P, editör. Bebeklik döneminde gelişim ve eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık; 2018. 21. Aydın A. Eğitim psikolojisi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 22. Aslan D. Gelişim ile ilgili temel konular. Akyol Köksal A, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim I. Ankara: Anı Yayıncılık; 2017. 23. Yavuzer H. Çocuğunuzun ilk 6 yılı. İstanbul: Remzi; 2008. 24. Şahin S. 0-6 yaş arası çocukların temel gelişimsel özellikleri: Fiziksel ve sosyal-duygusal gelişim. Diken İ, editör. Erken çocukluk eğitimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 25. Kürkçüoğlu B. 0-6 yaş arası çocukların temel gelişimsel özellikleri: Bilişsel gelişim ve dil gelişimi. Diken İ, editör. Erken çocukluk eğitimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 26. Tepeli K. Motor (Hareket) Gelişimi. Deniz E, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim. Ankara: Pegem Akademi; 2017. 27. Çoknaz H. Psikomotor gelişim-doğum öncesinden ölüme kadar. Ankara: Gazi Kitabevi; 2017. 28. Zaichawsky BL, Martine T. Growth and development; The child and physical activity. Saint Louis: The G.U. MosbyCompany; 1980. 29. Bilgin M. Bedensel ve devinsel gelişim. Yeşilyaprak B, editör. Eğitim psikolojisi gelişim-öğrenme-öğretim. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 30. Avcı N. Gelişimde 0-3 yaş. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları; 2004. 31. Boran P. Motor gelişimin desteklenmesi. Gökçay G, Beyazova U,editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 32. Alabay E. 0-36 aylık çocuklarda motor gelişim. Ünüvar P, editör. Bebeklik döneminde gelişim ve eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık; 2018. 33. Ünver Bağcıoğlu G. Bedensel ve devinsel gelişim. Ulusoy A, editör. Gelişim ve öğrenme psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık;2015. 34. Veziroğlu M. Erken çocukluk döneminde fiziksel gelişim. Kargı E, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 35. Gökmen H, Karagül T, Aşçı H. Psikomotor gelişim. Ankara: G.S.G.M.; 1995. 36. Magill RA. Motor learning concepts and aplications. Boston: McGraw-HillCompanies; 1998 . 37. Gizir Z. Motor gelişim. Akyol Köksal A, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim I. Ankara: Anı Yayıncılık; 2017. 38. Başaran İ.E. Eğitim psikolojisi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası; 2000. 39. Kondolot M, Sertgil Kuleli N. Mental ve sosyal gelişimin desteklenmesi. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 40. Kolb B. Neuroanatomy and development overview. Fox NA, Leavitt LA, Warhol JG, editör. The role of early experience in ınfant development. U.S.A: Johnson & Johnson Pediatric Institute Pediatric Round Table Series, Johnson & Johnson Consumer Companies, Inc.; 1999. 41. Trawick-Swith J. Erken çocukluk döneminde gelişim çok kültürlü bir bakış açısı. Akman B, çeviri editörü. Ankara: Nobel Yayıncılık; 2013. 42. Woofolk, AE. Educational psychology. Boston: Allynand Bacon Inc.; 1993. 43. Akyol Köksal A. Bilişsel gelişim. Ulusoy A, editör. Gelişim ve öğrenme psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık; 2015. 44. Kandır A. Gelişimde 3-6 yaş. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları; 2004. 45. Cüceloğlu D. İnsan ve davranışı, psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1998. 46. Wadswort BJ. Piaget’nin duyuşsal ve bilişsel gelişim kuramı. Selçuk Z, çeviri editörü. Ankara: Pegem Akademi; 2015. 47. Şahin S. Bilişsel gelişim. Metin Baysal N, editör. Doğum öncesinden ergenliğe çocuk gelişimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 48. İnanç Yazgan B, Bilgin M, Atıcı Kılıç M. Gelişim psikolojisi. Ankara: Pegem Akademi; 2015. 49. İnce T, Aydın A. Dil gelişiminin izlenmesi ve değerlendirilmesi. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 50. Topbaş SS. Sesbilgisel gelişim. Topbaş SS, editör. Dil ve kavram gelişimi. Ankara: Kök Yayıncılık; 2005. 51. Bleile, KM. Manual of articulation and phonological disorders: Infancy through adulthood. Australia: Gengage Learning. Thomson; 2004. 52. Kurt E. TRT çocuk kanalının 4-6 yaş grubu öğrencilerinin dil gelişimine etkisi hakkında öğrenci, öğretmen ve veli görüşleri [Yüksek Lisans Tezi]. Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi; 2014. 53. Turan F, Topçu GZ. İletişim ve dil gelişimi. Metin Baysal N, editör. Doğum öncesinden ergenliğe çocuk gelişimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 54. Aslan HS. 48-66 aylık çocuklarda dil gelişimi ve sosyal beceri ile ilişkili değişkenlerin araştırılması [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Gazi Üniversitesi; 2019. 55. Lewis M. Clinical aspects of child development. USA: Lea&Febiger; 1982. 56. Karacan E. Bebeklerde ve çocuklarda dil gelişimi. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2000;3:263-268. 57. Tümkaya S. Dil gelişimi. Deniz E, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim. Ankara: Pegem Akademi; 2017. 58. Demircioğlu H. Sosyal duygusal gelişim. Metin Baysal N, editör. Doğum öncesinden ergenliğe çocuk gelişimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 59. Saarni C. Cognition, context and goals: Significant components in social emotional effectiveness. Social Development. 2001;10(1):125-127. 60. Bracha Z, Perez F, Gerardin P, Perriot Y, Rosque F, Flament M, Leroux M, Mazet P & Carter A. A French adaptation of the infant-toddler social and emotional assessment. Infant Mental Health Journal.2004;25(2):117-129. 61. Küçükturan GA, Keleş S. Sosyal duygusal gelişim. Akyol Köksal A, editör. Erken çocukluk döneminde gelişim I. Ankara: Anı Yayıncılık; 2017. 62. Yıldırım G, Karaman NN. Okul öncesi dönemdeki çocukların sosyal duygusal uyumları ile sosyal beceri düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Turkish Studies. 2016;11(9):965-978. 63. MEGEP. Sosyal duygusal gelişim. Milli Eğitim Bakanlığı; 2017. 64. Uyaroğlu B. Öz bakım becerileri gelişimi. Metin Baysal N, editör. Doğum öncesinden ergenliğe çocuk gelişimi. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 65. Varol N. Öz-bakım becerilerinin öğretimi. Ankara: Kök Yayıncılık; 2004. 66. Tagay Ö, Özer Aytekin K. 0-36 aylık çocuklarda öz-bakım becerilerinin gelişimi. Ünüvar P, editör. Bebeklik döneminde gelişim ve eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık; 2018. 67. Oktay A. Yaşamın sihirli yılları: Okul öncesi dönem. İstanbul: Epsilon Yayıncılık; 2000. 68. Katz LG. Another look at what young children should be learning. Databases 1999. 69. KIDSENSE. Self-care skills. https://childdevelopment.com.au/areas-of-concern/self-care/self-care-skills adresinden 08.05.2019 tarihinde elde edilmiştir. 70. MEGEP. 1-6 yaş çocuklarında öz bakım. Milli Eğitim Bakanlığı; 2016. 71. Ames LB. Your two year old terrible or tenderi. Gesell Institute of Human 72. Development. New York: Dell Publishin; 1976. 73. Darıca N. Okul öncesi eğitimcileri için etkinlik örnekleri kılavuz kitap. İstanbul: Bem Koza Yayınları; 2000. 74. Aral N, Baran G, Bulut Ş, Çimen S. Çocuk gelişimi. İstanbul: Ya-Pa Yayınevi; 2000. 75. Main M, George C. Responses of abused and disadvantaged toddlers to distress in age-mates: a study in the day care setting. Developmental Psychology. 1985;24:415-426. 76. Morris D. Attachment and intimacy. Strieker G, editör. Intimacy. New York: Plenum; 1981. 77. Küçükali R. Aile içi iletişim ve ana-baba tutumları. Küçükali R, editör. Çocuk ve aile. Ankara: Anı Yayıncılık; 2018. 78. Yurdakök K. Çevre kirliliği ve çocuk. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 79. Kars Ö. Çocuk istismarı: Nedenleri ve sonuçları. Ankara: Bizim Büro Basımevi; 1996. 80. Şahin Dağlı F. Çocuk istismarı ve ihmalinin erken tanınması ve önlenmesi. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 81. World Health Organization. Preventing child maltreatment: A guide to taking action and generating evidence. 2006. 82. UNICEF, T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu. Türkiye’de çocuk istismarı ve aile içi şiddet araştırması. 2010. 83. Yalçın N. Türkiye’de çocuk istismarı ve çözüm önerileri [Yüksek Lisans Projesi]. İstanbul: Beykent Üniversitesi; 2011. 84. Topçu S. Silinmeyen izler. Ankara: Phoenix Yayınevi; 2009. 85. Öztürk M. Tutuklu hükümlü çocuklarda kendine zarar verme davranışının bilişsel çarpıtmalar ve çocukluk örselenme yaşantısıyla ilişkisi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Haliç Üniversitesi; 2015. 86. Polat O. Tüm boyutlarıyla çocuk istismarı tanımlar-I. Ankara: Seçkin Yayıncılık; 2017. 87. Polat O. Şiddet. Ankara: Seçkin Yayıncılık; 2017. 88. Kaymak Özmen S. Aile içinde öfke ve saldırganlığın yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2004;37(2):27-39. 89. Veltkamp JL, Miller WT. Clinical handbook of child abuse and neglect. USA: International Universities Press; 1994. 90. Bilge YD, Taşar MA, Kılınçoğlu B, Özmen S, Tıraş Ü. Alt sosyoekonomik düzeye sahip anne-babaların çocuk istismarı ve ihmali hakkındaki bilgi düzeyleri, deneyimleri ve kullandıkları disiplin yöntemleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2013;14:27-35. 91. Altıparmak S, Yıldırım G, Yardımcı F, Ergin D. Annelerden alınan bilgilerle çocuk istismarı ve etkileyen etkenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2013;14:354-361. 92. Demirci EÖ, Özmen S, Öztop DB, Özdemir Ç, Uytun MÇ. Çocuk ve ergen cinsel istismar olgularında istismar ile ilişkili sosyo-demografik özelliklerin, ailesel değişkenlerin ve ruhsal bozuklukların değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni. 2014;19(3):146-153. 93. Çeçen AR. Çocuk cinsel istismarı: Sıklığı, etkileri ve okul temelli önleme yolları. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 2007. 94. İşeri E. Cinsel istismar. Çetin FÇ, Pehlivantürk B, Ünal F, editör. Çocuk ve ergen psikiyatrisi temel kitabı. 1. Baskı. Ankara: Hekimler Yayın Birliği; 2008. 95. Polvan Ö. İ.Ü.Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel ve Klinik Bilimler Ders Kitapları. Ankara: Nobel Tıp Kitapevleri; 2000. 96. Polat O. Çocuk ve şiddet. İstanbul: Der Yayınları; 2001. 97. Şimşek Ş, Fettahoğlu EÇ, Özatalay E. Cinsel istismara uğramış çocuklarda ve ebeveynlerinde travma sonrası stres bozukluğu. Dicle Tıp Dergisi. 2011;38(3). 98. Soylu N, Pilan BS, Ayaz M, Sonmez S. Study of factors affecting mental health in sexually abused children and adolescent. Anatolian Journal of Psychiatry. 2012;13(4):292-298. 99. Zara-Page A. Çocuk cinsel istismarı: Cinsel istismara neden olan etkenler ve cinsel istismarın çocuklar üzerindeki etkileri. Türk Psikoloji Dergisi. 2004;7(13):103-113. 100. Koç M. Sınıf öğretmenlerinin çocukluk örselenme yaşantıları ile sınıf yönetiminde kullandıkları disiplin türleri arasındaki ilişki [Yüksek Lisans Tezi]. Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi; 2018. 101. Winton MA, Mara BA. 102. Child abuse and neglect: Multidisciplinary approaches. Boston: Allyn and Bacon; 2001. 103. Kaya S. Çocukluk dönemi örselenme yaşantıları ölçeği kısa formu’nun Türkçe’ye uyarlanması [Yüksek Lisans Tezi]. Muğla: Sıtkı Koçman Üniversitesi; 2014. 104. Oral G. Risk altındaki çocukların saptanmasında öğretmenin rolü. Türkiye Temel Eğitime Destek Programı. İstanbul; 2004. 105. Aral N. Fiziksel istismar ve çocuk. Ankara: Tekışık Ofset Baskı; 1997. 106. Polat O. Klinik adli tıp. Ankara: Seçkin Yayıncılık; 2004; 85-131. 107. Lochner C, Toit PL, Zungu-Dirwayi N, Marais A, Kradenburg J, Seedat S, Niehaus DJH, Stein DJ. Childhood trauma in obsessive-compulsive disorder, trichotillomania, and controls. Depression and Anxiety. 2002;15(2):66–68. 108. Kuş G, Ulukol B. Çocuk ihmaline yaklaşım ve koruma. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 109. Bertan M, Haznedaroğlu D, Koln P, Yurdakök K, Güçiz BD. (2009). Ülkemizde erken çocukluk gelişimine ilişkin yapılan çalışmaların derlenmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2009;52. 110. Tezcan M. Sosyolojiye giriş. Ankara: Anı Yayıncılık; 2010. 111. Kağıtçıbaşı Ç. Kültürel psikoloji, kültür bağlamında insan ve aile. İstanbul: Evrim Yayınevi; 2007. 112. Öz İ. Çocuk ve aile. Ankara: Kök Yayıncılık; 2003. 113. Doğan İ. Türk aile sosyolojisi, tarih-gelenek-modern zamanlar. Ankara: Pegem Akademi; 2016. 114. Özgüven Eİ. Ailede iletişim ve yaşam. Ankara: PDREM; 2010. 115. Kara ÖD. Gelişimsel yetersizlik ve normal gelişim gösteren çocukların annelerinin aile yaşam kalitesi, evlilik uyumu ve öznel iyi oluşlarının incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi; 2016. 116. Ozankaya Ö. Toplumbilim. İstanbul: Cem Yayınevi; 1991. 117. Bulut I. Ruh sağlığının aile işlevlerine etkisi. Ankara: Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı Yayını; 1993. 118. Aytaç G. Aile yaşam kalitesinin aile yılmazlığı üzerine etkilerinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: İstanbul Üniversitesi; 2017. 119. Masalcı AD. Aile içi etkileşimlerle çocuğun saldırganlık düzeyi ve uygun davranışının karşılaştırılması [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi; 2000. 120. Arpacı F, Ersoy AF. Kadının çalışmasının ailenin yaşam kalitesine etkisinin incelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim, Kültür ve Araştırma Dergisi. 2007;9(3):41-50. 121. Orley J, Kuyken W. Quality of life assessment: International perspectives. proceedings of the joint meeting organized by the WHO and the foundation ıPSEN in Paris, 1993. 122. Bowling A. Measuring health, a review of quality of life measurement. Open University Press; 1993. 123. Altıparmak S, Eser E. 15-49 yaş grubu evli kadınlarda yaşam kalitesi. Aile ve Toplum Eğitim, Kültür ve Araştırma Dergisi. 2007;9(3):29-33. 124. Özmete E. Aile yaşam kalitesi dinamikleri: Aile iletişimi, ebeveyn sorumlulukları, duygusal, duygusal refah, fiziksel/materyal refahın algılanması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2010;3/11. 125. Kayıhan H. “Yaşam Kalitesi” 1. Ulusal Yaşlılık Konseyi Kongresi. İstanbul: Yaşlılık Konseyi Derneği; 1-3 Ekim 2007. 126. Testa MA, Simonson DC. Assesment of quality of life outcomes. N Engl J Med. 1996;334:835-340. 127. Schmeck K, Poustka F (1997) Quality of life and child psychiatric disorders. Katching H, Freeman H, Sartorius N, editörler. Quality of life in mental disorders. England: Wiley; 1997. 128. Mogotsi M, Kaminer D, Stein DJ. Quality of life in the anxiety disorders. Harvard Review of Psychiatry. 2000; 8(6):273-282. 129. Wallander JL, Schmitt M, Koot HM. Quality of life measurement in children and adolescents: issues, instruments and applications. J ClinPsychol. 2001;57:571-585. 130. Memik Çakın N, Ağaoğlu B, Coşkun A, Üneri Ö, Karakaya I. Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeğinin 13-18 yaş ergen formunun geçerlik ve güvenilirliği. Türk Psikiyatri Dergisi. 2007;18(4):353-363. 131. Meral BF. Gelişimsel yetersizliği olan çocuk annelerinin aile yaşam kalitesi algılarının incelenmesi [Doktora Tezi]. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi; 2011. 132. Bayat M. How family members' perceptions of influences and causes of autism may predict assessment of their family quality of life [Unpublished Doctoral Dissertation]. Chicago: Loyola Univesity; 2005. 133. Park J, Marquis J, Hoffman L, Turnbull A, Poston D, Mannan H, Wang M, Nelson L. Assessing the family quality of life as the service outcome. Journal of Intellectual Disability Research. 2003;47:467-84. 134. Meral BF, Cavkaytar A. Otizmli çocuk ailelerinin aile yaşam kalitesi algıları. Kastamonu Eğitim Dergisi. 2014;23(3):1363-1380. 135. Ajuwon PM, Brown I. Family quality of life in Nigeria. Journal of Intellectual Disability Research. 2012;1(56):61-70. 136. Hoffman L, Marquis J, Poston D, Summers JA, Turnbull A. Assessing family outcomes: Psychometrice valuation of the beach center family quality of life scale. Journal of Marriage and Family. 2006;68(4):1069-1083. 137. Şirin Deveci H. Ailelerde sosyo-demografik-ekonomik değişkenlerin aile yaşam kalitesine etkileri. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi. 2014;2 (1):31-46. 138. Turnbull AP, Turnbull HR, Poston D, Beegle G, Blue-Banning M, Diehl K. Enhancing quality of life of families of children and youth with disabilities in the United States. Turnbull AP, Brown I, Turnbull HR, editörler. Families and people with mental retardation and quality of life: ınternational perspectives. Washington, DC: American Association on Mental Retardation; 2004. 139. Wang M, Turnbull AP, Summers JA, Little TD, Poston DJ, Mannan H, Turnbull R. Severity of disability and income as predictors of parents‘ satisfaction with their family quality of life during early childhood years. Research &Practice for Persons with Severe Disabilities. 2004;29(2):82-94. 140. Ulukol B, Yüksel F. Sosyal çevre ve çocuk sağlığı. Gökçay G, Beyazova U, editör. İlk beş yaşta çocuk sağlığı izlemi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017. 141. Yüksek Usta S. Okul öncesi dönem çocularda davranış problemlerinin anne-çocuk ve öğretmen-çocuk ilişkileri açısından incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Hacettepe Üniversitesi; 2014. 142. Stolt S, Korja R, Matomäkı J, Lapınleımu H, Haataja L, Lehtonen L. Early relations between language development and the quality of mother- child ınteraction in very-low-birth-weight children. Early Human Development. 2014;90(5):219-25. 143. Alisinanoğlu F, Ulutaş İ. Çocukların kaygı düzeyleri ile annelerinin kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim. 2003;28:128. 144. Göker Z, Eser H, Yılmaz A. Okul öncesi yaş grubu çocuklarında dil gelişiminin annelerindeki depresyon ve anksiyete semptomları ile arasındaki ilişki: kesitsel nitelikte bir çalışma. Uluslararası IV. Çocuk Gelişimi Kongresi Tam Metin Kitabı. Ankara: Hedef CS; 2018. 145. Civelek Z. Anne davranışlarının çocukların bilişsel gelişimine etkileri [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Koç Üniversitesi; 2012. 146. Yenidede EE. 60-72 aylık çocukların prososyal davranışlarına sosyal, duygusal ve bilişsel gelişimlerinin etkisinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Maltepe Üniversitesi; 2018. 147. Dervişoğlu CM. Okul öncesi kurumlarına devam eden 6 yaş çocuklarının, sosyal becerilerini ve problem davranışlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Hacettepe Üniversitesi; 2007. 148. Seven S. 6 yaş çocuklarının sosyal beceri düzeyleri ile bağlanma durumları arasındaki ilişkilerin incelenmesi [Doktora Tezi]. Ankara: Gazi Üniversitesi; 2006. 149. Sudfeld C, Mccoy D, Danaei G, Fink G, Ezzati M, Andrews K, Wafaie W. (2015). linear growth and child development in low- and middle-ıncome countries: a meta-analysis. Pediatrics. 2015;5:135. 150. Serdarevic F, Ghassabian A, van Batenburg-Eddes T, Tahirovic E, White T, Jaddoe VWV, Verhulst FC, Tiemeier H. Infant neuromotor development and childhood problem behavior. Pediatrics. 2017;140(6). 151. Ezen M, Açıkgöz A. Çocukların örselenmesine annelerin örselenme yaşantısının etkisi. Kocaeli Medical Journal. 2017;6(3):13-21. 152. Çakmak S, Aydoğan S, Tamam L. Ebeveynlerin çocukluk çağı örselenme yaşantısı ile çocuk yetiştirme tutumları arasındaki ilişki. 54. ULUSAL PSİKİYATRİ KONGRESİ (Tam Metin Bildiri/Sözlü Sunum)(Yayın No:4374410).2018. 153. Sofuoğlu Z, Aydın Z, Cankardeş S. Türkiye’nin üç ilinde olumsuz çocukluk çağı deneyimleri epidemiyolojik çalışması. Türk Pediatri Arşivi.2014; 49: 47-56. 154. Cetın Z, Ozozen Danacı M. "A multivariate examination of the child-abuse potential of parents with children aged 0-6". Eurasian Journal of Educational Research. 2016; 16(66):71-86. 155. Demirkapı Şahin E. Çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme ve kimlik gelişimine etkisi ve bunların psikopatolojiler ile ilişkisi [Yüksek Lisans Tezi]. Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi; 2013. 156. Taşar MA, Özcan Ç, Ünsal-Saç R. Düşük gelir düzeyine sahip bir bölgede çocukluk çağı örselenme yaşantılarının değerlendirilmesi. Bakırköy Tıp Dergisi. 2018;14:198-203. 157. Kaya İ, Çeçen-Eroğul AR. Ergenlerde çocukluk dönemi istismar yaşantılarının yordayıcısı olarak aile işlevlerinin rolü. Eğitim ve Bilim. 2013;38(168):386-397. 158. Eker İ, Yılmaz B. Risk alma davranışı: çocukluk çağı travmaları ve benlik saygısı temelinde bir değerlendirme. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2016;19:27-36. 159. Crouch E, Probst JC, Radcliff E, Bennett KJ, McKinney SH (158). Prevalence of adverse childhood experiences (ACEs) among US children. Child Abuse and Neglect. 2019;92(4):209–218. 160. Stronach EP, Toth SL, Rogosch F, Oshri A, Manly JT, Cicchetti D. Child maltreatment, attachment security, and internal representations of mother and mother-child relationships. Child Maltreatment. 2011;16(2):137–145. 161. Maguire-Jack K, Font SA. Community and individual risk factors for physical child abuse and child neglect: variations by poverty status. Child Maltreatment. 2017;22(3):215–226. 162. Racine N, Plamondon A, Madigan S, McDonald S, Tough S. Maternal adverse childhood experiences and ınfant development. Pediatrics. 2018;141(4). 163. Riva Crugnola C, Ierardi E, Bottini M, Verganti C, Albizzati A. Childhood experiences of maltreatment, reflective functioning and attachment in adolescent and young adult mothers: Effects on mother-infant interaction and emotion regulation. Child Abuse and Neglect. 2019;93(August 2018):277–290. 164. Çakıcı S. Alt ve üst sosyoekonomik düzeydeki ailelerin aile işlevlerinin, anne çocuk ilişkilerinin ve aile işlevlerinin anne–çocuk ilişkilerine etkisinin incelenmesi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Gazi Üniversitesi; 2006. 165. Çiftçi Aydilek M. Erken çocukluk döneminde aile işlevselliğinin, bilişsel gelişim ve duygusal gelişimin bir işlevi olarak sosyal problem çözme becerileri: Yapısal Denklem Modellemesi [Doktora Tezi]. Adana: Çukurova Üniversitesi; 2017. 166. Kasuto Aytun S. Aile Etkileşiminin Çocuğun Sosyal ve Bilişsel Gelişimi Üzerindeki Etkisi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Marmara Üniversitesi; 2005. 167. Aytaç G. Aile yaşam kalitesinin aile yılmazlığı üzerine etkilerinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: İstanbul Üniversitesi; 2017. 168. Bulut Ateş F, Akbaş T. Ergenlerde görülen kural dışı davranışların aile işlevselliği ve yaşam kalitesi açısından incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2012;21(2):337-35. 169. Birşan Şengün S. Gelişimsel yetersizliğe sahip çocuğu olan annelerin çocuklarınıkabul red davranışları ve aile yaşam kalitesi algıları [Yüksek Lisans Tezi]. Konya: Selçuk Üniversitesi; 2018. 170. Schertz M, Karni-Visel Y, Tamir A, Genizi J, Roth D. Family quality of life among families with a child who has a severe neurodevelopmental disability: Impact of family and child socio-demographic factors. Research in Developmental Disabilities. 2016;53–54:95–106. 171. Israel GD. Determining sample size. University of Florida; 1992. 172. Bernstein DP, Fink L, Handelsman L. İnitial reliability and validity of a new retrospective measure of child abuse and neglect. Am J Psychiatry. 1994;151:1132-1136. 173. Aslan S, Alparslan Z. Çocukluk örselenme yaşantıları ölçeğinin bir üniversite öğrencisi örnekleminde geçerlik, güvenirlik ve faktör yapısı. Türk Psikiyatri Dergisi. 1999;10(4):275- 285. 174. Meral BF, Cavkaytar A. Beach center aile yaşam kalitesi ölçeğinin türkçe uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması (turkish adaptation, validity and reliability study of the beach center family quality of life scale). Eğitim ve Bilim (Education and Science). 2013;38(170):48-60. 175. Anlar B, Yalaz K. Denver II gelişimsel tarama testi türk çocuklarına uyarlanması ve standardizasyonu. Hacettepe Çocuk Nörolojisi Gelişimsel Tıp Araştırmaları Grubu. Ankara:1996. 176. Yalaz K, Anlar BU, Bayoğlu B. Denver II gelişimsel tarama testi. 2. Basım. Ankara: Gelişimsel Çocuk Nörolojisi Derneği; 2016. 177. Güneş N. 0-6 yaş arası çocukların gelişim düzeyleri ile annelerinin aile işlevleri ve yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Hacettepe Üniversitesi; 2017. 178. Kahraman ÖG, Ceylan Ş, Korkmaz E. (2016). 0-3 yaş arası çocukların gelişimsel değerlendirmelerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2016;9(2):60-69. 179. Şen S, Çiçekler CY, Yılmaz R. Okul öncesi kurumlarına devam eden ve etmeyen 5-6 yaş çocukların üstdil becerilerinin incelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Dergisi. 2010;29(2):37-54. 180. Kök M, Tuğluk MN, Bay E. Okul öncesi eğitimin öğrencilerin gelişim özellikleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. 2005;11:294-303. 181. Alnıak Ş, Dinçer Ç (2005). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2005;38(1):149-166. 182. Canbolat NA. Okul öncesi dönem çocuklarının sosyal beceri ve problem davranışları ile ebeveynlerinin duygusal zekâ düzeyleri ve yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Gazi Üniversitesi; 2017. 183. Yener P. Okul öncesi eğitimi alan 60 ay ve üzeri çocukların sosyal beceri düzeyleri ile annelerinin çocuk yetiştirme tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Gazi Üniversitesi; 2014. 184. Kuyucu Y. Duyguları anlama becerileri farklı düzeydeki çocukların (60-72 ay) akranlarına karşı gösterdikleri duygusal ve davranışsal tepkilerinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Konya: Selçuk Üniversitesi; 2012. 185. Atış Akyol, N (2015). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 5 yaş çocuklarının akran ilişkileri ile ilkokula hazırbulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Marmara Üniversitesi; 2015. 186. Kalkan M, Özbek SK. Do Children Abuse Experiences Predict Adolescents' Dating Anxiety? Turk Journal Child Adolescence Mental Health. 2011;18(1):35-44. 187. Oshri A, Sutton TE, Clay-Warner J, Miller JD. Child maltreatment types and risk behaviors: Associations with attachment style and emotion regulation dimensions. Personality and Individual Differences. 2015;73:127–133. 188. Deniz ME. Ergenlerde bağlanma stilleri ile çocukluk istismarları ve suçluluk-utanç arasındaki ilişki. Eurasian Journal of Educational Research. 2006;22:89-99. 189. Bilim G. (2012). Çocukluk çağı örselenme yaşantıları: duygu düzenleme, kişiler arası tarz ve genel psikolojik sağlık açısından bir inceleme [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara: Ankara Üniversitesi; 2012. 190. Durmuşoğlu N, Doğru S. Çocukluk örseleyici yaşantılarının ergenlikteki yakın ilişkilerde bireye etkisinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2006;15:237–247. 191. Hart H, Rubia K. Neuroimaging of child abuse: A critical review. Frontiers in Human Neuroscience. 2012;6:52. 192. Boden J, M Horwood LJ, Fergusson DM (2007). Exposure to childhood sexual and physical abuse and subsequent educational achievement outcomes. Child Abuse & Neglect. 2007;31(10):1101-1114. 193. Bozgün K, Pekdoğan S. The examination of the relationship between childhood abuse and psychological well-being of preservice teachers, Turkısh Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 2017;12(4):111-126. 194. Altuntaş A. Lise son sınıf öğrencilerinin çocukluk çağı örselenme yaşantıları ile mesleki olgunlukları arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Erzurum: Atatürk Üniversitesi; 2013. 195. Lerner DJ, Levine S, Malspeis S, vd. Job Strain and Health-Related Quality of Life in a National Sample. Am J Public Health. 1994;84:1580-1585. 196. European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions. Quality of Life in Europe: an Illustrative Report. Dublin; 2004. 197. Torlak SE, Yavuzçehre PS. “Denizli Kent Yoksullarının Yaşam Kalitesi Üzerine Bir İnceleme”, Çağdaş Yerel Yönetimler. 2008;17(2):23-44. 198. Haktandır G. Sağlıklı Ana-Baba Tutumları. 2007. URL: http://ankukolej.k12.tr/yaz1.php 199. Öcal Yüceol SE. Toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumlar ile ilişki doyumu ve romantik ilişkilerde akılcı olmayan inançlar arasındaki ilişkiler [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: İstanbul Bilim Üniversitesi; 2016. 200. Şanlı D, Öztürk C. (2012). Annelerin çocuk yetiştirme tutumlarını etkileyen etmenlerin incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 2012;32:31-48. 201. Mannan, H. (2005). Examining family outcomes in early childhood services for families of children with disabilities. U.S.A:Proquest information and learning company; 2005. 202. Öztürk S. Annelerin doğum sonu dönemde yaşam kalitesi ve desteklerinin değerlendirilmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Erzurum: Atatürk Üniversitesi; 2014. 203. Alpgan Ö. Gelişimsel yetersizliği olan çocukların ebeveynlerinin aile yaşam kalitesi düzeyinin çocuk anne-baba ilişkisi üzerine etkisinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Okan Üniversitesi; 2018. 204. Demiral Y. Çalışanlarda ve işsizlerde yaşam kalitesine etki eden etmenler ve yaşam kalitesi düzeylerinin karşılaştırılması [Doktora Tezi]. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi; 2001. 205. Bonney JF, Kelley ML, Levant RF.(1999). A model of fathers behavioral involvement in child care in dual earner families. Journal of Family Psychology. 1999; 13: 401–415. 206. Türkleş S, Yılmaz M, Özcan A, Öncü E, Karataş B. Kadınlarda ruh sağlığını 207. ve aile işlevlerini etkileyen etmenler. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2013; 16 (3): 154-162. 208. Jones A, Riseborough M. Comparing quality of life research-International lessons. UK: School of Public Policy, University of Birmingham.Center of Urban & Regional Studies; 2002. 209. Baykan S, Temel F, Ömeroğlu E, Bulduk S, Ersoy Ö, Avcı N, Turla A. Ankara’da farklı sosyo-ekonomik düzeydeki 0-6 yaş çocuklarının gelişim durumlarının incelenmesi üzerine bir araştırma. Ankara: Ders Aletleri Yapım Merkezi Matbaası; 1995. 210. Bal F, Gülgör F. Evli bireylerde çocukluk çağı travmanın incelenmesi. Social Mentality and Researcher Thinkers Journal. 2019;5(16):304-313. | tr_TR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/8809 | |
| dc.description.abstract | ABSTRACT Özdemir M., The Examination of the Relation Between Developmental Levels of 0-6 Years Children and Mothers’ Abuse Experiences and Family Quality of Life, Hacettepe University, Graduate School of Health Sciences, Children Development and Education Program, Master's Thesis, Ankara, 2019. The aim of the study was to examine the relationship between the development levels of children between the ages of 0-6 and mother’s childhood abuse experiences and family quality of life. The sample of the study consists of 202 mothers and their children between the ages of 0-6 years (82 girls and 120 boys), who are determined by a simple random sampling method. The sample consists of children and mothers between the ages of 0-6 who apply to Atatürk City Hospital Children Development Polyclinic which is affiliated to Balıkesir Provincial Health Directorate. The data of the study were collected through family Data Form, Childhood Abuse Experience Scale, Beach Center Family Quality of Life Scale, and Denver Developmental Screening Test II. Multispan Chi-Square Test, Mann-Whitney U Test, Kruskal-Wallis H Test, Pearson Correlation Coefficient, and Multiple Regression Analysis were used when analyzing the data. The results of the study revealed that there was no difference between the children's DDST II results and the sub-dimensions and total score of the childhood abuse experience scale of the mother, whereas there was a difference between the sub-dimensions and total score of Emotional Well-Being, Financial Well-Being of Beach Center Family Quality of Life Scale of the mother and the result of DDST II fine motor development. Moreover, a significant relationship was found between childhood abuse experience of the mother and the age of marriage and education status of the mother. Finally, as a result of regression analysis, it was observed that the physical abuse experience of the mothers in childhood had an effect on parenting, and the emotional abuse experience had an explanatory effect on family interaction, emotional well-being and financial well-being. Keywords: child development, preschool period, mother, abuse experience, family quality of life | tr_TR |
| dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/restrictedAccess | tr_TR |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/us/ | * |
| dc.subject | örselenme yaşantısı | tr_TR |
| dc.subject.lcsh | Konu Başlıkları Listesi::Sosyal bilimler | tr_TR |
| dc.title | 0-6 Yaş Arası Çocukların Gelişim Düzeyleri ile Annelerinin Örselenme Yaşantıları ve Aile Yaşam Kaliteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
| dc.description.ozet | ÖZET Özdemir M., 0-6 Yaş Arası Çocukların Gelişim Düzeyleri ile Annelerinin Örselenme Yaşantıları ve Aile Yaşam Kaliteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Programı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2019. Araştırmada 0-6 yaş arası çocukların gelişim düzeyleri ile annelerinin çocukluk örselenme yaşantısı ve aile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi, basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile belirlenen toplam 202 anne ve 0-6 yaş arası çocuklarından (82 kız ve 120 erkek) oluşmaktadır. Örneklem, Balıkesir İl Sağlık Müdürlüğü’ne bağlı Atatürk Şehir Hastanesi Çocuk Gelişim Polikliniği’ne başvuran 0-6 yaş arası çocuk ve annelerinden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri; Aile Bilgi Formu, Çocukluk Örselenme Yaşantısı Ölçeği, Beach Center Aile Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Denver Gelişimsel Tarama Testi II ile toplanmıştır. Verilerin analizi yapılırken Çok Gözlü Ki-Kare Testi, Mann-Whitney U Testi, Kruskal-Wallis H Testi, Pearson Korelasyon Katsayısı ve Çoklu Regresyon Analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda çocukların DGTT II sonuçları ile annenin Çocukluk Örselenme Yaşantısı Ölçeği alt boyutları ve toplam puan ortalaması arasında farklılaşma bulunamazken annelerin Beach Center Aile Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin Duygusal Yeterlik, Finansal Yeterlik alt boyutları ve toplam puan ortalaması ile DGTT II ince motor gelişim sonucu arasında farklılık saptanmıştır. Bunun yanı sıra, annenin çocukluk örselenme yaşantısı ile annenin evlenme yaşı ve öğrenim durumu arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Son olarak regresyon analizleri sonucunda annelerin çocukluğundaki fiziksel istismar yaşantısının ebeveynliği; duygusal istismar yaşantısının ise aile etkileşimini, duygusal yeterliği ve finansal yeterliği açıklayıcı etkisi olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: çocuk gelişimi, okul öncesi dönem, anne, örselenme yaşantısı, aile yaşam kalitesi | tr_TR |
| dc.contributor.department | Çocuk Gelişimi ve Eğitimi | tr_TR |
| dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
| dc.embargo.lift | 2020-03-06T07:52:56Z |
Bu öğenin dosyaları:
Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.
Aksi belirtilmediği sürece bu öğenin lisansı: info:eu-repo/semantics/restrictedAccess
