Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorErbay, Ercüment
dc.contributor.authorKök, Hilal
dc.date.accessioned2019-05-13T11:55:00Z
dc.date.issued2019
dc.date.submitted2019-04-24
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/7170
dc.description.abstractThe study aims to offer recommendations for better practices by analyzing child sexual abuse practices in Turkey. Child abuse policies and practices were evaluated and the strong ways and the aspects that need to be developed were revealed by academicians, non-governmental authorities and public authorities from different fields of public sector. In addition, the UK, Sweden and the Netherlands’s child abuse practices have been compared with in Turkey’s. 52 depth interviews had been made with academicians non-governmental authorities and public authorities in this area between October 2017 – May 2018 with a qualitative research method. As a result of the research; The Children Monitoring Center (CVC) has been criticized for not receiving service from there for children who were victims of sexual abuse without direct contact due to the intensity of the center. After the interview with children in CVC, it should be prevented to taken again the child’s interview in order to being exposed to secondary victimization in Forensic Interview Rooms. The psychiatric treatment process of children under institutional care should be continued. At the end of this critical analysis, practice examples in different countries and researcher's own ideas, a model proposal which have better functioning, allowing coordination and communication between inter-systems has been suggested. Practices of child protection and injunction decisions, tracing mechanisms have been connected to a system through a center defined as “Coordinating And Tracing Center of Child Protection and Injuctions”. The day clinic model has been discussed for the treatment and rehabilitation process of sexual abuse. An alternative foster family model has been proposed instead of institutional care. Key Words: child, child abuse, child sexual abuse policies, child sexual abuse practices, social work.tr_TR
dc.description.tableofcontentsİÇİNDEKİLER KABUL VE ONAY i YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ii ETİK BEYAN iii TEŞEKKÜR…………………………………………………………………………….iv ÖZET v ABSTRACT vi KISALTMALAR DİZİNİ xi 1. BÖLÜM……………………………………….……………………………………1 GİRİŞ 1 1.1.ARAŞTIRMANIN SORUNU 2 1.2. ARAŞTIRMANIN AMACI 4 1.3. ARAŞTIRMANIN ÖNEMİ 4 1.4. TANIMLAR 5 2. BÖLÜM: KURAMSAL ÇERÇEVE 7 2.1. TÜRKİYE’DE ÇOCUK KORUMA POLİTİKALARI 7 2.2. ÇOCUK İSTİSMARI 14 2.2.1. Cinsel İstismar 15 2.2.1.1. Cinsel İstismarda Risk Faktörleri 17 2.2.1.1.1. Bireysel Risk Faktörleri 19 2.2.1.1.2. Aileden Kaynaklanan Risk Faktörleri 20 2.2.1.1.3. İstismara Ait Özellikler 21 2.2.1.2. Cinsel İstismarın Çocuk Üzerindeki Etkileri 23 2.3. FARKLI ÜLKELERDE CİNSEL İSTİSMAR POLİTİKA UYGULAMALARI 28 2.3.1. Hollanda Çocuk Koruma Politikaları 29 2.3.1.1. Hollanda’da Cinsel İstismar Mağduru Çocuklara Yönelik Hizmet ve Uygulamalar 35 2.3.1.1.1. Bakım Hizmetleri 40 2.3.1.1.2. Tedavi Hizmetleri 45 2.3.1.1.3. Hollanda Cinsel Saldırı Merkezleri 48 2.3.1.1.4. Cinsel İstismar Mağduru Çocukla Adli Görüşme 49 2.3.2. İngiltere Çocuk Koruma Politikaları 50 2.3.2.1. İngiltere’de Cinsel İstismar Mağduru Çocuklara Yönelik Hizmet ve Uygulamalar 54 2.3.2.1.1. Bakım Hizmetleri 61 2.3.2.1.2. Tedavi Hizmetleri 63 2.3.2.1.3. Cinsel Saldırı Yönlendirme Merkezi (Sexual Assault Referral Centres) 67 2.3.2.1.4. Cinsel İstismar Mağduru Çocukla Adli Görüşme 69 2.3.3. İsveç Çocuk Koruma Politikaları 70 2.3.3.1. İsveç’te Cinsel İstismar Mağduru Çocuklara Yönelik Hizmet ve Uygulamalar 73 2.3.3.1.1. Bakım Hizmetleri 77 2.3.3.1.2. Tedavi Hizmetleri 78 2.3.3.1.3. Cinsel İstismar Mağduru Çocukla Adli Görüşme 80 2.4. TÜRKİYE’DE ÇOCUK CİNSEL İSTİSMARINA YÖNELİK HİZMET VE UYGULAMALAR 82 2.4.1. Çocuk Destek Merkezleri 89 2.4.2. Üniversitelerin Çocuk Koruma Uygulama ve Araştırma Merkezleri 93 2.4.3. Çocuk İzlem Merkezleri 95 2.4.4. Adli Görüşme Odaları 101 3. BÖLÜM: YÖNTEM 106 3.1. ARAŞTIRMA MODELİ 106 3.2. VERİLERİN TOPLANMASI VE ANALİZİ 106 3.2.1. Katılımcılar 106 3.2.1.1.Katılımcılara Ait Tanıtıcı Bilgiler 107 3.2.1.1.1. Akademisyenler 107 3.2.1.1.2. Kamu Temsilcileri 108 3.2.1.1.3. Hükümet Dışı Örgütlerin Temsilcileri 113 3.2.2. Veri Toplama Süreci 114 3.2.3. Verilerin Çözümlenmesi 117 3.2.4. Süre ve Maliyet 117 4. BÖLÜM: ÇERÇEVE SORULAR 118 4.1. TÜRKİYEDE ÇOCUK İSTİSMARI POLİTİKALARI 118 4.1.1. Koruyucu önleyici çalışmalar 118 4.1.2.Hukuki Boyut 125 4.1.3.Eğitim Çalışmaları 136 4.1.4.Medya 141 4.2. CİNSEL İSTİSMAR MAĞDURU ÇOCUKLARA SUNULAN HİZMETLER 144 4.2.1. Tedavi ve Rehabilitasyon 144 4.2.2. Psiko-sosyal Destek 148 4.2.3. Adli Süreç 151 4.2.4. Bakım Altına Alma 154 4.2.5. İzleme Mekanizması 157 5. BÖLÜM 159 5.1. ÇOCUK İZLEM MERKEZİ (ÇİM) UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ 159 5.1.1. Görüşme/Görüşmecilerin Niteliği 159 5.1.2. Psikiyatrik Destek 163 5.1.3. Ekip Çalışması 167 5.1.4. Fiziksel Koşullar ve Teknik Donanım 172 5.1.5. Çocuk İzlem Merkezlerinin Güçlü Yanları 174 5.2. ÇOCUK DESTEK MERKEZİ (ÇODEM) UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ 175 5.2.1. Fiziksel Koşullar 175 5.2.2. Personelin Nitelik ve Niceliği 178 5.2.3. Mesleki Uygulamalar 180 5.2.4. Bakım Hizmeti 182 5.2.5. Psikolojik Destek 184 5.2.6. Ekip Çalışması 186 5.2.7. Hizmet İçi Eğitim 187 5.2.8. Çocuk Destek Merkezlerinin Güçlü Yanları 189 5.3. ADLİ GÖRÜŞME ODALARININ (AGO) DEĞERLENDİRİLMESİ 190 5.3.1. Görüşme/Görüşmecilerin Niteliği 190 5.3.2. Ekip Çalışması 195 5.3.3. Adli Görüşme Odalarının Güçlü Yanları 197 6. BÖLÜM: TÜRKİYEDE ÇOCUK CİNSEL İSTİSMARI HİZMET VE UYGULAMALARINI GÜÇLENDİRMEYE YÖNELİK MODEL ÖNERİSİ 199 6.1. MODELİN AMACI 199 6.2. ÇOCUK İZLEM MERKEZLERİNİN İSTİSMAR MAĞDURU ÇOCUKLARA DAHA İYİ HİZMET VEREBİLMESİ İÇİN ÖNERİLER 199 6.3. ÇOCUK DESTEK MERKEZLERİNİN İSTİSMAR MAĞDURU ÇOCUKLARIN İHTİYAÇLARINA DAHA İYİ YANIT VEREBİLMESİ İÇİN ÖNERİLER 202 6.4. ADLİ GÖRÜŞME ODALARININ İSTİSMAR MAĞDURU ÇOCUĞUN İFADESİNİN ALINMASI SÜRECİNDE DAHA GÜÇLÜ HALE GELEBİLMESİ İÇİN ÖNERİLER 204 6.5. ÇOCUK CİNSEL İSTİSMARI İLE İLGİLİ HİZMET VE UYGULAMALARIN GÜÇLENDİRİLMESİ İÇİN MODEL ÖNERİSİ 208 7. BÖLÜM: SONUÇ VE ÖNERİLER 229 7.1. SONUÇ 229 7.2. ÖNERİLER 231 KAYNAKLAR 237 EK 1: YARI YAPILANDIRILMIŞ GÖRÜŞME YÖNERGESİ 257 EK 2: GÖNÜLLÜ KATILIM FORMU 260 EK 3: BİLGİLENDİRİLMİŞ ONAM FORMU 262 EK 4: ETİK KURUL İZNİ 264 EK 5: AİLE VE SOSYAL POLİTİKALAR BAKANLIĞI İZNİ 265 EK 6: ANKARA ADLİYESİ İZNİ 267 EK 7: ANKARA BATI ADLİYESİ İZNİ 268 EK 8: HAKİMLER VE SAVCILAR KURULU İZNİ 269 EK 9: HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ İZNİ 270 EK 10: İSTANBUL BARO İZNİ 271 EK 11: ANKARA ÇİM İZNİ 272 EK 12: ORİJİNALLİK RAPORU 273 ÖZGEÇMİŞ 275tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectÇocuk
dc.subjectÇocuk istismarı
dc.subjectÇocuk cinsel istismar politikaları
dc.subjectÇocuk cinsel istismarı uygulamaları
dc.subjectSosyal hizmet
dc.titleTürkiye’de Cinsel İstismara Uğrayan Çocuklara Yönelik Hizmet ve Uygulamaların Değerlendirilmesi: Bir Model Önerisitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu araştırmanın amacı Türkiye’de çocuk cinsel istismarı uygulamalarını analiz ederek daha iyi uygulamalar için öneriler sunmaktır. Akademisyenler, hükümet dışı örgüt temsilcileri ve farklı alanlarda çalışan kamu temsilcileri aracılığıyla çocuk istismarı politika ve uygulamaları değerlendirilerek güçlü ve geliştirilmeye açık yanlar ortaya konmuştur. Ayrıca İngiltere, İsveç ve Hollanda’daki uygulamalar ile Türkiye’deki uygulamalar karşılaştırılmıştır. Niteliksel araştırma modeliyle tasarlanan araştırmada, yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla Türkiye’de bu konu ile ilgili çalışan akademisyenler, kamu temsilcileri, hükümet dışı örgüt temsilcilerinden oluşan 52 katılımcı ile Ekim 2017 - Mayıs 2018 tarihleri arasında derinlemesine görüşme yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda; Çocuk İzlem Merkezinin dokunma olmayan cinsel istismar mağduru çocuklara hizmet vermemesi, ÇİM’de ifadesi alınan çocuğun AGO’da yeniden ifadesinin alınması gibi uygulamaların çocuğun ikincil mağduriyetine yol açabildiği, ÇODEM’lerde bakım altında olan çocukların psikiyatrik tedavilerinin yürütülmesi gerektiği gibi pek çok konu ortaya konmuştur. Tüm bu eleştirel analiz, geliştirilen öneriler, farklı ülke örnekleri ve araştırmacının fikirleri doğrultusunda daha iyi işleyen, sistemler arası koordinasyon ve iletişime olanak tanıyan bir çocuk koruma modeli önerilmiştir. “Çocuk Koruma ile Tedbir Kararları Koordinasyon ve İzleme Birimi” adı verilen bu birim aracılığıyla çocuk koruma ve tedbir kararlarının uygulanması, izleme ve takip mekanizmaları bir sisteme bağlanmıştır. Cinsel istismarın tedavi ve rehabilitasyon sürecinde gündüz kliniği modeli tartışmaya açılmıştır. Bakım kuruluşuna alternatif bir koruyucu aile modeli önerilmiştir. Anahtar Sözcükler: çocuk, çocuk istismarı, çocuk cinsel istismar politikaları, çocuk cinsel istismarı uygulamaları, sosyal hizmet.tr_TR
dc.contributor.departmentSosyal Hizmettr_TR
dc.embargo.terms6 aytr_TR
dc.embargo.lift2019-11-15T11:55:00Z


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster