Basit öğe kaydını göster

Derviş Zaim Sinemasında Zaman-İmgesi

dc.contributor.advisorKarabağ Sarı, Çağla
dc.contributor.authorİşler, Bihter
dc.date.accessioned2018-06-06T07:51:31Z
dc.date.available2018-06-06T07:51:31Z
dc.date.issued2018
dc.date.submitted2018-05-28
dc.identifier.citationKAYNAKÇA Kitaplar-Makaleler Akbal Süalp, Z. T. (2010). Geniş Zamanlı Tarihin Şiiri. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 10-25). Ankara: De ki. Akbulut, H. (2005). Nuri Bilge Ceylan Sinemasını Okumak, Anlatı, Zaman, Mekân. İstanbul: Bağlam. Aksoy, Ü. (2011). Kemalizmin Yedeğinde Politika yapmak: Fillere ve Çimenlere Dair. Andrew, J. D. (2010). Büyük Sinema Kuramları (Z. Atam, Çev.). İstanbul: Doruk. Armes, R. (2011). Sinema ve Gerçeklik: Tarihsel Bir İnceleme (Z. Ö. Barkot, Çev.). İstanbul: Doruk. Arınç, C. (2011). Derviş Zaim’in Film Coğrafyası: Gölgeler ve Suretler’de Kıbrıs Haritası. A. Pay (Haz.). Yönetmen Sineması: Derviş Zaim (s. 75-88). İstanbul: Küre. Baker, U. (2011). Beyin Ekran. İstanbul: Birikim. Bergson, H. (1998). Metafiziğe Giriş (B. Karacasu, Çev.). Ankara: Bilim ve Sanat. Bergson, H. (1997). Zaman ve Özgür İstenç (A. Tümertekin, Çev.). Cogito, (11), 7-16. Civan, C. (2011). Tabutta Rövaşata: Vicdanı Yaralamak. A. Pay (Haz.). Yönetmen Sineması: Derviş Zaim (s. 9-22). İstanbul: Küre. Çatalbaş, E. (2010). Nokta: Geleneksel Estetiğin Yaratıcı Yeniden Üretilmesi. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 218-220). Ankara: De ki. Deleuze, G. (1997). Cinema 2: The Time-Image (5. bs.). (H. Tomlinson ve R. Galeta, Çev.). Minneapolis: University of Minnesota Press. Deleuze, G. (2003). İki Konferans: Yaratma Eylemi Nedir? (U. Baker, Çev.). İstanbul: Norgunk. Deleuze, G. (2014). Sinema 1: Hareket-İmge (B. Yalım, E. Nahum ve E. Koyuncu, Çev.). İstanbul: Norgunk. Doğan Topçu, A. (2010). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk . Ankara: De Ki. Doğan Topçu, A. (2010). Minyatür Aynasından Sinemaya Yansıyanlar: Cenneti Beklerken’de Anlatı ve Anlam. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 167-188). Ankara: De ki. Elsaesser, T. ve Hagener, M. (2014). Film Kuramı: Duyular Yoluyla Bir Giriş (B. Yıldırım ve B. Soner, Çev.). Ankara: Dipnot. Er, F. (2011). Dünyalar Arasında: Cenneti Beklerken ve Nokta. A. Pay (Haz.). Yönetmen Sineması: Derviş Zaim (s. 57-74). İstanbul: Küre. Tonbaz Güler, Y. ve Tezcan, G. (2013). Derviş Zaim: “Modernizm Herkesi Birbirine Benzetmeye Çalışıyor. Film Arası, (32), 29-35. İpek, Ö. (2017). Gilles Deleuze Felsefesinde Düşüncenin İmge Hali. Erciyes İletişim Dergisi Akademia (ISSN:1308-3198), 5(1), (282-294). Kırel, S. (2010). Derviş Zaim’ler: Senaryo Yazarı Derviş Zaim ve Yönetmen Derviş Zaim. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 94-133). Ankara: De ki. Özçınar Eşli, M. (2012). Türk Sinemasının Felsefi Arka Planı: Sinemayı Felsefeyle Düşünmek. İstanbul: Doruk. Özçınar, M. (2010). Nun Harfinin Peşinde Bir Usta, Özgün Sinema Estetiğinin Peşinde Bir Yönetmen. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 195-217). Ankara: De ki. Pay, A. (2011). Derviş Zaim Sinemasında Kurgu Oyunları: Çamur. A. Pay (Haz.). Yönetmen Sineması: Derviş Zaim (s. 41-56). İstanbul: Küre. Pay, A. (2011). Yönetmen Sineması: Derviş Zaim . İstanbul: Küre. Rajchman, J. (2013). Deleuze Bağlantıları (B. Şannan, Çev.). İstanbul: Bağlam. Ranciere, J. (2016). Sinematografik Masal (T. Ertuğrul, Çev.). İstanbul: Küre. Rushton, R. (2012). Cinema After Deleuze. NY: Continuum International Publishing Group. Sauvagnargues, A. (2010). Deleuze ve Sanat (N. Sarıca, Çev.). İstanbul: De Ki. Suner, A. (2015). Hayalet Ev: Yeni Türk Sinemasında Aidiyet, Kimlik ve Bellek. İstanbul: Metis. Sütçü, Ö. Y. (2015). Gilles Deleuze’de İmge Hareketi Olarak Sinemanın Felsefesi. Bursa: Sentez. Turan, H. (2015). Devirde Yine Gelenek Var. C. Civan ve A. H. Yüksel (Ed.). Hayalperdesi Sinema Dergisi 2013 Yıllığı (s. 95-102). İstanbul: Küre. Tüysüz, D. (2013). Derviş Zaim’in Yan anlamlarla Kurduğu Evren: Nokta. L. Kabadayı (Ed.). Film Eleştirisi Kuramsal Çerçeve ve Sinemamızdan Örnek Çözümlemeler (s. 159-169). İstanbul: Ayrıntı. Yavuz, H. (2010). Derviş Zaim Filmlerinde İslam Estetiğinin Yeniden İnşası. A. Doğan Topçu (Haz.). Derviş Zaim Sineması: Toplumsalın Eleştirisinden Geleneğin Estetiğine Yolculuk (s. 190-194). Ankara: De ki. Yetişkin, E. B. (2011). Sinematografik Düşünebilmek: Deleuze’ün Sinema Yaklaşımına Giriş. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (40), 123-141. Tezler Akçora, E. (2015). Auteur Kuramı Perspektifinden Derviş Zaim Sineması. Yüksek lisans tezi, Ordu Üniversitesi, Ordu. Alkan H. (2007). Kent Ve Sinema İlişkisi Bağlamında 90 Sonrası Türk Sinemasında İstanbul. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. Atam, Z. (2010). “Yeni Sinemanın” Dört Kurucu Yönetmeni: Yeşim Ustaoğlu, Zeki Demirkubuz, Derviş Zaim, Nuri Bilge Ceylan. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. Ayvaz, İ. (2011). 1995 Sonrası Türk Sinemasında Kurgu, Üç Yönetmen: Zeki Demirkubuz, Nuri Bilge Ceylan ve Derviş Zaim. Yüksek lisans tezi, Erciyes Üniversitesi, Erciyes. Çam, A. (2016). Derviş Zaim: Bir Mekân Sineması’na Doğru. Doktora tezi, Galatasaray Üniversitesi, İstanbul. Karabağ, Ç. (2005). 1990 Sonrasında Türk Sinemasında Sanat Filmleri. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Özçınar, M. (2010). Sinematografik Zaman ve Mekan’ın Oluşumunda Felsefi Arka Plan. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. Özen, M. (2014). Derviş Zaim Sinemasında Öz-Biçim Bağlamında Dil ve Üslup Arayışları. Yüksek lisans tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul. Saygılı, Y. K. (2015). Derviş Zaim Sineması’nda Estetik Arayış. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. Yurtçiçek, S. (2015). Derviş Zaim Sinemasında Minyatür Sanatının Kullanılması. Yüksek lisans tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul. Ülkü, B. (2010). Coming To Terms With The Past In Turkish Cinema After The 1990s. Yüksek lisans tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul. Zıraman, Z. (2014). Yeni Kavramı Çerçevesinde 1990 Sonrası Türkiye Sinemasında Yönetmen Üslupları. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. Elektronik Kaynaklar Değirmen, F. (2016). Gilles Deleuze’ün Sinema Felsefesi: Hareket İmge ve Zaman İmge. Erişim: 10 Ekim 2017, Cineritüel, http://www.cinerituel.com/2016/02/gilles-deleuzeun-sinema-felsefesi-hareket-imge-ve-zaman-imge.htmltr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4522
dc.description.abstractThe present study defines and explains Gilles Deleuze’s “the movement-image” and “the time-image” concepts, and to decide whether his films could be classified as a time-image movie, his selective films Waiting For Heaven (2006), Dot (2008), Shadows and Faces (2011), Cycle (2012) and Fish (2014) have been analyzed. For the analysis of the films, the scenes with the time-image characteristics are evaluated with respect to cinematic features such as time perception, narrating manner, characters, frame, sound-image elements and use of space. We widely see the use of fixed shot and pure optical and sound situations in all of the five films. These films are stories that do not depend on cause and effect chains. It is remarkable that time forks as defined by Deleuze, arise in the films when the character remembers the past at a specific time or the audience realize the image which makes a connection with the past. It is also notable that Zaim’s films aim to relate the audience to other films by means of sometimes similar themes, sometimes characters and sometimes objects. The analysis of his above mentioned films yielded the conclusion that Dervis Zaim's films have the characteristics of the time-image movies.tr_TR
dc.description.tableofcontentsİÇİNDEKİLER KABUL VE ONAY BİLDİRİM YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ETİK BEYAN TEŞEKKÜR ÖZET ABSTRACT İÇİNDEKİLER GİRİŞ 1. KURAMSAL ÇERÇEVE 1.1. Deleuze ve Sinemada İmge 1.2. Hareket-İmge 1.2.1. Hareket İmge Çeşitleri 1.3. Zaman-İmge Sinemasının Ortaya Çıkışı ve İtalyan Yeni Gerçekçiliği 1.4. Zaman-İmge Sineması 1.4.1. Zaman ve Bergson’un “Süre” Kavramı 1.5. Özerk Bir Gerçeklik Olarak Zaman-İmge 1.5.1. Organik Rejim ve Kristal Rejim 1.6. Öyküleme 1.6.1. Kristal Öyküleme ve Gerçeklik (Hakikat) 1.6.2. Zaman-İmge Sineması Örnekleri 2. DELEUZE’ÜN ZAMAN-İMGESİ KAVRAMI IŞIĞINDA DERVİŞ ZAİM’İN FİLMLERİ 2.1. Cenneti Beklerken (2006) 2.1.1. Sabit Çerçeve ve Saf Optik-Ses İmgeleri 2.1.2. Rüyalar ve Aynada Görüntünün Kristalize Olması 2.1.3. Karakterlerin Halleri 2.2. Nokta (2008) 2.2.1. Süreklilik Arz Eden Süre ve Tek Planlık Mekân 2.2.2. Çerçeve Dışında Bırakma 2.2.3. Zaman Çatlakları ve Karakterin İçsel Yolculuk Deneyimi 2.3. Gölgeler ve Suretler (2011) 2.3.1. Zaman Çatlağında Geçmiş ve Şimdiki Zaman 2.3.2. Çekimlerle Hareketin Ötesine Geçebilme 2.3.3. Karakterlerin “Seyir” Halleri 2.4. Devir (2012) 2.4.1. Rüyalar ile Açılan Çatlaklar 2.4.2. Devir’in Yürüyen Karakterleri ve Arayışları 2.4.3. Zaman-İmge Sinemasında Doğa’nın İnsana Müdahale Etmemesi 2.5. Balık (2014) 2.5.1. Rüyalar 2.5.2. Çekimlerle Açığa Çıkan İmgeler 2.5.3. Sinemada Özdeşleşmenin Değişimi SONUÇ KAYNAKÇA EK 1. FİLMOGRAFYA EK 2. TEZDE ADI GEÇEN DİĞER FİLMLER EK 3. ETİK KURUL İZİN MUAFİYETİ FORMU EK 4. TEZ ORJİNALLİK RAPORUtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectResearch Subject Categories::SOCIAL SCIENCEStr_TR
dc.subjectderviş zaim
dc.subjectgilles deleuze
dc.subjectzaman-imge
dc.subjectsinema ve felsefe
dc.titleDerviş Zaim Sinemasında Zaman-İmgesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada, Gilles Deleuze’ün “hareket-imge” ve “zaman-imge” kavramları tanımlanarak açıklanmış, Derviş Zaim sinemasının bir zaman-imge sineması olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceği sorusu, örneklem olarak seçilen Cenneti Beklerken (2006), Nokta (2008), Gölgeler ve Suretler (2011), Devir (2012) ve Balık (2014) isimli filmler üzerinden irdelenmiştir. Filmlerin çözümlemesinde zaman-imge özelliklerinin görüldüğü sahneler; zaman algısı, öyküleme biçimi, karakterler, ses-görüntü öğeleri, mekân kullanımı gibi sinemasal öğeler çerçevesinde değerlendirilmiştir. Sıklıkla sabit kamera kullanılması ve saf optik-ses durumlar beş filmde de yaygın olarak karşımıza çıkmıştır. Bu filmler, klasik anlatı sinemasının neden-sonuç zincirlerine dayanmayan öykülerdir. Deleuze’ün tanımladığı zaman çatlaklarının incelenen filmlerde karakterin o anında geçmişi hatırlamasıyla ya da izleyicinin geçmişle bağ kuran imgeleri fark etmesiyle ortaya çıktığı dikkati çekmiştir. Zaim filmlerinde bazen konu yakınlığı, bazen karakterler ve bazen de nesneler üzerinden izleyicinin diğer filmlerle bağ kurmasının amaçlandığı da fark edilmektedir. Derviş Zaim’in değerlendirdiğimiz filmlerinin zaman-imge sineması özelliklerine uyan filmler oldukları sonucuna varılmıştır.tr_TR
dc.contributor.departmentİletişim Bilimleritr_TR
dc.contributor.authorIDN11225607tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Ad:
10192796.pdf
Boyut:
7.782Mb
Biçim:
PDF
Göster/Aç

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster