| dc.contributor.advisor | Tıpırdamaz, Rukiye | |
| dc.contributor.author | Akyüz, Ebru | |
| dc.date.accessioned | 2018-01-23T11:56:51Z | |
| dc.date.available | 2018-01-23T11:56:51Z | |
| dc.date.issued | 2018 | |
| dc.date.submitted | 2018-01-15 | |
| dc.identifier.citation | Akyüz, E., Bazı Fritillaria Türlerinde In Vıtro Soğancık Üretimi ve Dış Koşullara Alıştırma Çalışmaları, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Biyoloji Bölümü Botanik Anabilim Dalı, Ankara, 2018. | tr_TR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/4216 | |
| dc.description.abstract | In order to micropropogate Fritillaria imperialis and F. persica, the process of in vitro bulblet formation and effects of such treatments on acclimatization of these bulbs obtained by using mature seeds and pedicels of the plants were investigated in this study. Mature seeds were vernalized on MS medium for 3 months at +4oC temperature in order to generate bulbs, then the bulbs were cut into halves and transferred to MS mediums including 2 mg/l thidiazuron for 3 months. Bulblets were incubated for 4 months on MS mediums including 60 g/l sucrose or fructose to observe the effects of different sugar types on their growing. For increasing root developement bulbs were cultivated on ½ MS mediums including 0.5 mg/l IBA for 4 months. Germination ratio for F. imperialis was 73% and 76% of the germinated seeds produced bulblets. As for F. persica, 82.1% of the seeds germinated and 82% of them produced bulblets. Sucrose was found more effective on bulblet developement. For F. imperialis, on the MS medium including sucrose, bulblets were developed 5 times better than begining of the culture; while on the medium including fructose it was only 2.2 times better. Regarding F. persica, on the MS medium including sucrose, bulblets were developed 3.8 times better than begining of the culture; while on the medium including fructose it was only 1.5 times better. 40% of F. imperialis bulblets and 35.8% F. persica bulblets rooted on rooting mediums. The bulbs regenerated and developed were transplanted into soil with applying bacteria (Serratia marcescens), algea (Spirulina platensis) or organic rooting powder. They were kept in acclimatization cabins at 23oC temperature and long day photoperiod (16h light/8h darkness) for 4 months. Approximately 30% of bulblets applied bacteria were survived. Peduncles of both species were cut into 1 cm long for per pieces and transplanted on mediums following surface sterilization. And all the cultures were kept in growth chamber set up at 20oC temperature and under permenant darkness. End of the first month calli and bulblet developements were observed. | tr_TR |
| dc.description.tableofcontents | ÖZET ..................................................................................................................................... İ ABSTRACT ...........................................................................................................................İİİ TEŞEKKÜR ........................................................................................................................... V İÇİNDEKİLER ....................................................................................................................... Vİ ÇİZELGELER DİZİNİ………………………………………………………………………………..viii ŞEKİLLER DİZİNİ……………………………………………………………………………………. ix SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ…………………………………………………………… xi 1. GİRİŞ ................................................................................................................................ 1 2. GENEL BİLGİLER ............................................................................................................. 5 3. GEREÇ VE YÖNTEMLER ................................................................................................10 3.1. Gereç .............................................................................................................................10 3.1.1. F. imperialis L. (Şemdinli Lalesi, Ağlayan Gelin, Ters Lale).........................................11 3.1.2. F. persica L. (Adıyaman Lalesi, Karagöz Lalesi) .........................................................14 3.2. Yöntemler ......................................................................................................................15 3.2.1. Besin Ortamı ve Doku Kültürü Koşulları ......................................................................15 3.2.1.1. Olgun tohumların kültüründe kullanılan ortamlar ......................................................16 3.2.1.2. Çiçek sapı kültüründe kullanılan ortamlar ................................................................16 3.2.2. Eksplant İzolasyonu ....................................................................................................17 3.2.3. Eksplant Sterilizasyonu ...............................................................................................20 a) Olgun tohumların sterilizasyonu .......................................................................................20 b) Çiçek saplarının sterilizasyonu .........................................................................................20 3.2.4.Tohumların In Vitro’da Çimlendirilmesi ........................................................................21 3.2.5. Doku Kültürü Tekniğinin Uygulanması ........................................................................21 3.2.5.1. Olgun tohumların kültürü .........................................................................................21 3.2.5.2. Çiçek saplarının kültürü ...........................................................................................23 3.2.6. Köklendirme Çalışmaları .............................................................................................24 3.2.7. In Vitro’da Üretilen Soğancıkların Dış Koşullara Aktarımı ...........................................24 4. BULGULAR ......................................................................................................................27 4.1. Olgun Tohumların Kültür Sonuçları ................................................................................27 4.2. Çiçek Sapı Kültür Sonuçları ...........................................................................................31 4.4. In Vitro Oluşan Soğancıkların Köklenme ve Dış Koşullara Alışması ..............................33 5. SONUÇ VE TARTIŞMA ....................................................................................................36 6. KAYNAKLAR ....................................................................................................................44 ÖZGEÇMİŞ………………………………………………………………………………………...54 | tr_TR |
| dc.language.iso | tur | tr_TR |
| dc.publisher | Fen Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
| dc.subject | Dış koşullara alıştırma | tr_TR |
| dc.subject | Doku kültürü | |
| dc.subject | Fritillaria | |
| dc.subject | Hızlı çoğaltım | |
| dc.title | BAZI FRITILLARIA TÜRLERİNDE IN VITRO SOĞANCIK ÜRETİMİ VE DIŞ KOŞULLARA ALIŞTIRMA ÇALIŞMALARI | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
| dc.description.ozet | Çalışmada ülkemiz için önemli bitki türlerinden olan Fritillaria imperialis ve F. persica’nın hızlı çoğaltımı amacıyla, olgun tohumlardan ve çiçek saplarından in vitro soğancık oluşturma, çoğaltma ve oluşan soğancıkların dış koşullara aktarılma aşamalarında bazı uygulamaların etkileri araştırılmıştır. Soğancık oluşturmak amacıyla; olgun tohumlar +4°C’de 3 ay MS besin ortamında ön üşütmeye tabi tutulup oluşan soğancıklar ikiye ayrılarak 3 ay boyunca 2 mg/l thidiazuron içeren MS besin ortamında çoğaltılmıştır. Gelişimleri üzerinde farklı şeker cinslerinin etkisini gözlemek amacıyla soğancıklar, 4 ay boyunca 60 g/l sukroz veya fruktoz içeren MS besin ortamlarında inkübe edilmiştir. Kök oluşumunu artırmak amacıyla soğancıklar 0.5mg/l IBA içeren ½ MS besin ortamında 4 ay kültüre alınmışlardır. F. imperialis tohumlarında çimlenme oranı %73 ve çimlenen tohumların soğancık oluşturma oranı %76 iken F. persica tohumlarında çimlenme oranı %82.1 soğancık oluşturma oranı ise %82 olarak hesaplanmıştır. Soğancık gelişiminde sukrozun daha etkili olduğu belirlenmiştir. F. imperialis soğancıklarından sukroz ortamında başlangıca göre 5 katı fazla, fruktoz ortamında ise 2.2 katı fazla soğancık oluşmuştur. F. persica’da ise sukroz ortamında ise 3.8 katı fazla, fruktoz ortamında ise 1.5 katı fazla soğancık oluşmuştur. Köklendirme ortamında F. imperialis soğanlarının %40’ı, F. persica soğanlarının ise %35.8’i köklenmiştir. Olgunlaşan ve gelişen soğancıklara bakteri (Serratia marcescens), alg (Spirulina platensis) veya organik köklendirme tozu uygulanarak toprağa aktarılmıştır. İklim dolabında 23°C’de 16/8 saat aydınlık/karanlık ortamda 4 ay yetiştirilen soğancıklardan bakteri uygulaması yapılanların yaklaşık %30’unun hayatta kaldığı belirlenmiştir. Her iki türe ait çiçek sapları 1 cm olacak şekilde parçalara bölünerek besin ortamlarına yerleştirilmiş ve 20°C’ye sahip iklim dolabında, sürekli karanlık koşullarda kültüre alınmıştır. Bir ay sonra kültürlerde kallus ve soğancık gelişimi gerçekleşmiştir. | tr_TR |
| dc.contributor.department | Biyoloji | tr_TR |
| dc.contributor.authorID | 10177362 | tr_TR |
