Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖzcan Büyüktanır, Burcu Gülseren
dc.contributor.authorÖden, Elif Helin
dc.date.accessioned2024-02-09T08:14:06Z
dc.date.issued2024
dc.date.submitted2023-12-12
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34612
dc.description.abstractThe Turkish Civil Code (TCC) clearly states that the parents shall exercise joint custody in a marriage union. There is no provision in the TCC about joint custody after divorce and in cases of extramarital intercourse. In the doctrine, it has been discussed for years whether joint custody is possible or not on the basis of Art. 336/3, Art. 182/3 and Art. 337 of the TCC. Judicial decisions show that joint custody was not accepted until recently on the grounds that it is contrary to public order. However, with the entry into force of Additional Protocol No. 7 to the European Convention on Human Rights, the Court of Cassation reversed its established practice and decided that joint custody is applicable in our law. Thus, the debate on whether joint custody is possible or not has been replaced by a new debate on how to regulate joint custody. Joint custody has become a part of the legal systems of many countries and it is encouraged by many international conventions to which Turkey is a party. However, the implementation of joint custody based on the general provisions of international conventions without any legal regulation is an important deficiency in the rule of law. In order to clarify the many controversial issues regarding the implementation of joint custody and to ensure uniformity in judicial decisions, a detailed legal regulation on joint custody is urgently needed.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectBoşanmatr_TR
dc.subjectEvlilik dışı birlikteliktr_TR
dc.subjectVelayettr_TR
dc.subjectTek başına velayettr_TR
dc.subjectOrtak velayettr_TR
dc.subjectÇocuğun üstün yararıtr_TR
dc.subjectKarşılaştırmalı hukuktr_TR
dc.subject.lcshK- Hukuktr_TR
dc.titleOrtak Velayettr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetTürk Medeni Kanunu’nda evlilik birliğinde ebeveynlerin velayeti birlikte kullanacakları açık bir şekilde belirtilmiştir. Boşandıktan sonra ve evlilik dışı ilişkide ise velayetin ortak kullanılacağına ilişkin kanunda herhangi bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Öğretide; TMK m. 336/3, m. 182/3 ve m. 337 hükümleri ekseninde ortak velayetin mümkün olup olmadığı yıllardır tartışılmaktadır. Yargı kararlarına bakıldığında ise kamu düzenine aykırı olduğu gerekçesiyle ortak velayetin yakın bir zamana kadar kabul edilmediği görülmektedir. Ancak AİHS Ek 7 No.lu Protokolün yürürlüğe girmesiyle birlikte, Yargıtay yerleşik uygulamasından dönerek hukukumuzda ortak velayetin uygulanabilir olduğuna karar vermiştir. Böylece öğretide ortak velayetin mümkün olup olmadığı tartışması yerini, ortak velayete ilişkin nasıl bir düzenleme yapılmalı konulu yeni bir tartışmaya bırakmıştır. Ortak velayet, çok sayıda ülkenin hukuk sisteminde yer edindiği gibi ülkemizin taraf olduğu birçok milletlerarası sözleşme ile teşvik edilmektedir. Ancak ortak velayetin, yasal düzenleme yapılmaksızın milletlerarası sözleşmelerdeki genel hükümlere dayalı olarak uygulanması hukuk devletinde önemli bir eksikliktir. Ortak velayetin nasıl uygulanacağına ilişkin birçok tartışmalı hususun açıklığa kavuşturulması ve yargı kararlarında yeknesaklığın sağlanması için ivedilikle ortak velayete ilişkin detaylı bir yasal düzenleme yapılması gerekmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentÖzel Hukuktr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-02-09T08:14:06Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster