Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorHaznedaroğlu, İbrahim
dc.contributor.authorJabrayilov, Jabrayil
dc.date.accessioned2017-03-16T09:22:30Z
dc.date.available2017-03-16T09:22:30Z
dc.date.issued2017
dc.date.submitted2017-02-14
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/3269
dc.description.abstractIntroductıon and Purpose: Myelodysplastic syndrom (MDS) is a clonal stem-cell disorder characterized by ineffective hematopoiiesis associated with cytopenias and a high risk for progression to acute leukemia (AML). Hypomethylating agents (HMA) - Azacitidine or Decitabine are recently used in MDS patients – especially high risk patients – who have been treated with supportive therapy, conventional chemotherapy and allogenic bone marrow transplantation (BMT) whenever possible. Main goal of this study is to show the efficiency of hypomethylating agents and epigenetic treatments in MDS patients regarding disease control. Material and Methods: Medical records of 58 MDS patients and 14 AML patients were analyzed retrospectively. Kaplan Meiere method was used in survival analysis. Comparison of survival curves were done using long-rank test. Chi-square test was used to evaluate categorical variables. “Student’s test” and “Mann Whitney U” tests were used to study the numeric variables with respect to independent categorical variables. P value limit of significance was taken as 0,05 in statistical comparisons. Findings: Among the patients taken into study , (overall survivall) OS was 24,6 months and 12-months overall survival was found to be %70,7. There was no significant difference between Azacitidine and Decitabine regarding OS (25,1 months and 23,1 months p=0,228). Grade 3-4 cytopenias were the most common complications that developed after treatment. OS was found to be shorter in patients who experienced grade 3-4 trombocytopenia and anemia (p=0,011 and p=0,049 respectively). Response to treatment was found to be %48,3 in patients who received Azacitidine and %41,7 in patients who received Decitabine (p=0,758). Results: İn retrospectife analise of our study population hypomethylating agent treatments in AML and MDS patients provide high survival. Azacitidine and Decitabine treatment can be used instead of chemotherapy in this group of patients. There is no significant difference between Dacitabine and azacitidine treatments regarding general survival.tr_TR
dc.description.tableofcontentsİÇINDEKILER TEŞEKKÜRLER III ÖZET IV ABSTRACT V SİMGELER VE KISALTMALAR VII TABLOLAR VIII 1.GİRİŞ. 1 2. GENEL BİLGİLER 2 2.1 MDS genel bilgiler 2 2.1.1 Epidemiyoloji: 3 2.1.2 Etiyoloji ve Patofizyoloji: 4 2.1.5 Klasifikasyon: 5 2.1.6 Prognoz : 7 2.1.7 Klinik ve laboratuvar : 9 2.1.8 Tanı: 11 2.1.9 MDS tedavisi: 11 2.2 AML 18 2.2.1 Etiyoloji: 19 2.2.2 Genetik: 20 2.2.3 AML klasifikasyonu: 21 2.2.4 Klinik: 22 2.2.5 AML tedavisi 23 3. HASTALAR VE YÖNTEMLER 25 3.1. Hastalar. 25 3.2. İstatistiksel Yöntemler. 26 4. BULGULAR 27 4.1 Demografik veriler 27 4.2 Hematolojik özellikler 28 4.3 Genel sağkalım, relapssız sağkalım ve hastalıksız sağkalım. 30 4.4 Azasitidin ve desitabin tedavilerinin karşılaştırılması. 33 4.5 Tedaviye yanıtı etkileyen faktörler. 35 5.TARTIŞMA 37 6.SONUÇ VE ÖNERİLER 43 KAYNAKLAR 44tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectMyelodisplastic sendromtr_TR
dc.subjectAML
dc.subjectEpigenetik tedavi
dc.subjectAzasitidin
dc.subjectDesitabin
dc.titleHipometile Edici Ajan Tedavisi Alan Klonal Myelod Neoplazili Hastaların Verilerinin Retrospektif Analizitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetGiriş ve Amaç: Myelodisplastik sendrom (MDS) inefektif hematopoiez ve ona bağlı sitopenilerle giden ve akut myeloid lösemiye (AML) dönüşüm riski yüksek olan klonal kemik iliği hastalığıdır. Uzun yıllar destek tedavisi, konvansiyonel kemoterapi ve mümkün olduğunda allojenik kemik iliği transplantasyonu (KİT) yapılan hastalıkta son yıllarda, özellikle yüksek riskli hastalarda hipometile edici ajanlar – azasitidin ve desitabin kullanılıyor. Yaptığımız bu çalışmanın ana amacı hipometile edici ajanlar ile epigenetik tedavinin myeloid neoplazili hastalarda kontrolü sağlamada etkin olduğunu göstermek. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 58 MDS ve 14 AML hastasının tıbbi bilgileri retrospektif olarak incelendi. Sağkalım analizleri Kaplan-Meier yöntemi ile yapıldı. Sağkalım eğrileri arasındaki kıyaslamalar log-rank testi ile yapıldı. Kategorik değişkenler ki kare test ile değerlendirildi. İzlenen sayısal değişkenlerin bağımsız kategorik değişkenler açısından incelemesinde "Student’s t test"ve "Mann Whitney U " testleri kullanıldı. İstatistiksel kıyaslamalarda p değeri anlamlılık sınırı 0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya alınan hastalarda OS 24,6 ay, 12 aylık overall survi %70,7 olarak saptandı. Azasitidin ve Desitabin tedavisi arasında OS açısından anlamlı farklılık saptanmadı (25,1 ay ve 23,1 ay p=0,228). Tedavi sonrası en sık gelişen komplikasyonlar grade 3-4 sitopenlerdi ve grade 3-4 trombositopeni ve anemi gelişen hastalarda OS daha kısa olduğu saptandı (p=0,011 ve p=0,049 uygun olarak). Azasitidin tedavisi alan hastalarda tedaviye yanıt %48,3, desitabin tedavisi alan hastalarda %41,7 olarak saptandı (p=0,758) Sonuçlar: Hasta grubumuzda yapılan retrospektif analiz sonucunda AML ve MDS hastalarında hipometile edici ajan tedavileri ile yüksek sağkalım sağlanmaktadır. Bu hasta gruplarında azasitidin ve desitabin tedavisi intensif kemoterapi yerine kullanılabilir. Desitabin ve azasitidin tedavileri arasında genel sağ kalıma etkileri açısından farklılık yoktur.tr_TR
dc.contributor.departmentİç Hastalıklarıtr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster